Die Bloubakkie het nie brieke nie!
Wanneer laas het jy ’n slak in ’n gesonde bossie vars spinasieblare sien rinkink? Dis nogal iets om te aanskou: Daardie stadige dog vasberade klou-en-kruip, klou-en-kruip, spriete-in-die-lug voorwaarts mars diep die voue van die glimgroen blare in. Agter die dop die onmiskenbare slymspoor; voor dit ’n happie wat sonder kwade bedoelings uit ’n blaarrand weggekalwe word.
Maar vanoggend hier in Die Bloubakkie se splinternuwe winkel in Tweede Straat gee die stroom klante g’n snars om vir die “skade” wat dié outjie aanrig nie. Nee wat, vertel hulle jou terwyl jy vir Ta afneem, as hý die spinasie kan vreet, weet ons dis gesond en sonder gif en kan ons dit ook eet. Vars van die plaas af, soos dit hoort.
Die Bloubakkie se leuse is nie verniet “Ons bring die plaas see toe” nie.
Dis ’n doodgewone Vrydagoggend in die laatlente, lank voorgaan dit vanoggend?” Hy loer af om te kyk wat in die mandjie lê. “Jong, het jy genoeg gekoop? Hoekom lyk dit dan so leeg hier?” Hy leun oor en gee die vrou ’n drukkie.
