Boontjie kry sy kroontjie
Die oumense het groenbone snyboontjies genoem. ’n Mens verstaan hoekom, veral as jy in jou agterkop ’n prentjie het van jou ma in haar kombuis: Daar’s die groot plastiekskottel, die vlymskerp messie in die hand, die kop geboë…
In supermarkte kry ’n mens deesdae die elegante dun Franse groenbone wat jy net so by enige gereg kan voeg of liggies kan stoom en met botter voorsit. Maar die regte outydse snyboontjie het ’n bietjie meer voorbereiding nodig. Bo en behalwe die harde stingeljies weerskante wat afgesny moet word, moet jy die bone vir die meeste resepte eers kerf. Om die kleur en daardie kraakvars tekstuur te behou dompel ek die bone vir 2 minute in kokende water en dan onmiddellik in yswater om die gaarmaakproses te stop. As jy wil, kan jy die bone nou vries om in die herfs of winter te gebruik.
Groenbone is ook heerlik om te piekel en in pasteie, pastageregte of sop te gebruik, maar die ou Franse manier bly maar my gunsteling: Jy soteer die bone stadig in botter saam met lekker baie gerookte spek, uie, knoffel en hope swartpeper.
