’n Snoesige wolk van heilsaamheid
Grootwordjare op die platteland is ’n seëning wat ’n mens eers na waarde skat wanneer jy daarop terugkyk. En inderdaad is ek vandag, in ’n wêreld van hiperkonnektiwiteit, globalisering en ’n algehele afbreek van gemeenskapstrukture diep dankbaar ek kon vir ’n wyle toegedraai wees in daardie snoesige wolk van bekendheid, konsekwentheid, heilsaamheid en, ja, ook onbewustheid.
As ek doodeerlik moet wees, kan ek my seker afvra: Hoe idillies kon dit werklikwaar gewees het tussen 1990 en 1994, my laerskooljare in die Hennopsriviervallei? Die land was in ’n oorgangsfase: Townships was aan die brand, die reuk van buitebande en voorstedelike angs het die lug gevul, en niemand kon onaangeraak voel nie.
Vandag onthou ek die klokoefeninge by die skool: ’n kort
