ROEP VAN DIE UIL
Linda se hand is styf om die gehoorbuis geklem. Toe sy weer praat, is dit sagter. “Hoekom bel jy, Dirk?”
“Jy vra! Die meisie in my lewe verdwyn dan tussen neus en ore. Hoe moet ek nou voel?”
“Ek is nie meer die meisie in jou lewe nie.”
O, daaroor verskil ons twee.” Sy hoor hom asem uitblaas. Sy onthou hoe hy sy onderlip uitstoot wanneer hy dit doen. Op ’n tyd was dit vir haar te dierbaar.
“Hoe’t jy geweet waar ek is?” Meteens is dit vir haar te veel: die besef dat hy haar énige plek sal vind. “Moenie weer hierheen bel nie,” voeg sy by en plak die gehoorbuis neer.
Sy staan en kyk na die telefoon. Besluit om te gaan stap voor dit dalk weer lui.
In die hoofstraat dink sy nog daaraan dat dit haar slegs twee dae gevat het
