Op ’n Pinterest-borduurgroep verduidelik ’n anonieme wyse mens waarom sloerborduurwerk my kalmeer. ‘Dit is die ritme van die naald wat gare deur die vesel van die materiaal ryg wat ’n mens tot bedaring bring. Dis soos musiek vir die siel.’
As ek moet raai, sal die musiekweergawe van sloerborduurwerk gelyk wees aan Erik Satie se Gymnopédies. Strelende akkoorde, stadige tempo. ’n Meditatiewe melodie wat ’n pasmaat is vir agtersteek, splitsteek, satynsteek, die Franse knoop, kettingsteek en veersteek.
Stitching Together (stitchingtogether.net), ’n Britse groep wat navorsers, projekleiers, kunstenaars en entoesiaste byeenbring om dialoog te bevorder oor die voordele om sáám met die hand naaldwerk te doen, het in 2020 ’n kragtige boodskap die wêreld ingestuur. Hulle het borduurwerk as genesende terapie ingespan in ’n studie, ‘Vrede’, in Latyns-Amerika.
Een van die voormalige kindersoldate van die ontbinde bloeddorstige Colombiaanse rebellegroep Farc wat aan die studie deelgeneem het, se naam was Edwin. Hy kon enigiets wat hy wou op ’n lap borduur. ‘Ek is ’n mens. Ek het ook liefde in my hart,’ was sy boodskap. Daarnaas het hy ’n biologiese skets van die menslike hart geborduur. (Die groep het na bewering oor twee dekades heen meer as 18 000 kinders geforseer om aan die bloedige gevegte deel te neem.)
Die uitkoms van die studie
