My 13-jarige dogter vra eendag vir haar pa: “Raak jy nie moeg van vir hulp vra nie?”. Hulp vra in tye wanneer dit nie so goed gaan nie, bedoel sy.
Die volgende dag ry ons weer verby die bedelaar by die stopstraat, maar vir die eerste keer het ek met nuwe oë na hom gekyk. My dogter se vraag het my dieper laat dink oor die vra-en-hulpsaak. Hoe maklik is dit nie om te sê die een wil só lewe nie?
