De Rust lê tussen die Swartberg (op die foto) en die Kamanassieberg in die suide. Die ingang na Meiringspoort is tussen die twee voetheuwels net agter die dorp (die pad wat sigbaar is, is die R341 na Willowmore). Dié foto is van De Rust-koppie af geneem en wys die deel van die dorp wat jy nie sien as jy net deurry nie. Kyk ook na die foto op die volgende blad regs.
Al is De Rust 11 jaar gelede aangewys as die kykNET-joernaalprogram Kwêla se dorp van die jaar, is dit, verskoon my taal, donners jammer dat die plek vir die meeste Suid-Afrikaners wat hier deurskiet, steeds net ’n deurrydorp bly. ’n Skaflike lot het sedert die TV-lourierkrans in 2011 ontdek dit is ’n lekker benerek-, brandstof-, koffie-of eetplek op pad êrens anders heen, en veel minder besluit om te oornag – terwyl hulle gewoonlik óók op pad is êrens anders heen.
Dit is kompleet asof die dorp gemaak is vir hierdie doel: Schoemanstraat, die hoofstraat van net meer as ’n kilometer lank, is immers ook die N12, en lyk en voel soos ’n derm wat ontwerp is om dinge so flink as moontlik weg te voer. Boonop lê byna al die besighede langs dié breede weg wat omsoom is van bome en ’n sjarmante Karoopoespas van winkeltjies, eetplekke, oornagplekke en ’n klompie private wonings. Gans te min motoriste draai af in die systrate, waar die grootste deel van die dorp – en nog ’n klomp lieflike Victoriaanse en Karoostyl huise – “verskuil” lê. Tog, as jy die inwoners pols oor die dermteorie, plus die ongepoetste lorriebestuurders wat partykeer die
