Dertig jaar gelede is Los Angeles ná ’n groot aardbewing in donkerte gehul. Verskeie nooddienste en ’n plaaslike sterrewag is oorval deur oproepe van senuweeagtige inwoners: Wat is daai “reuse- silwer wolk” wat die naglug verswelg? Toe nie ’n VVV nie, maar die Melkweg, die aardbol se eie sterrestelsel. Sommige van dié siele het nog nooit in die onmeetlike uitspansel vry van enige ligbesoedeling opgekyk nie.
Om met verwondering na die aandhemel te staar, “painted with unnumber’d sparks”, soos Shakespeare dit in Julius Caesar stel, gaan ons kinders dalk nie beskore wees nie. Die menslike oog kan sowat 5 000 sterre in die hemelruim waarneem. Maar die lig wat deur wolkekrabbers, straatlampe en huise uitgestraal word, versluier toenemend alles behalwe ’n handvol van die helderste sterre, volgens die webtuiste skyandtelescope.org.
Reeds in 2016 het sterrekundiges gewaarsku die Melkweg is vir ’n derde van die mensdom onsigbaar – en sedertdien het () gepubliseer is. Satellietwaarnemings het navorsers laat glo hulle het ’n goeie begrip daarvan. Maar die navorsing,
