“Hoe ver nog?” vra ek. “Seker sowat 2 km,” sê Phil van Wyk, ’n toerleier van Unbounded Namibia Safaris & Tours. Die Toyota Land Cruiser se wiele gly oor die sand. Op linkerhand waai die suidwestewind die Atlantiese Oseaan deurmekaar. Ek kry my selfoon gereed om ’n video te neem van die groot oomblik.
Eers sien jy net ’n oranjebruin vlek in die malende donkerblou massa van die see. En dan verskyn ’n breë oranjebruin strook op die landskap. Dis die Kunenerivier wat sy pad oopstoei see toe. Die rivier ontspring in die Angolese hooglande en mond sowat 1 000 km verder hier langs Namibië se Skedelkus uit.
’n Sestal witpelikane stap senuagtig eenkant toe, nader aan ’n geselskap witborsduikers. Voor ons sleep die wind in strepe oor die sand en aan die oorkant lê die ruwe berge van Angola doodstil in die son.
Hoe baie het ek nie al na dié verre kol op ’n kaart gestaar nie. En nou stroom die water van die Kunene om my voete.
Om hier by een van die laaste ware wildernisgebiede op aarde uit te kom, ry jy op grondpaaie, deur rivierlope en oor sandduine al langs Namibië se verlate Skedelkus. Wat ’n avontuur!
DAG 1: 350 km
St. Nowhere tot Skedelkusnasionale park
Teen 8.30 vm. staan die 18 toergangers in die kampterrein by die St. Nowhere-oord sowat 100 km noord van Hentiesbaai; haastig om uit die koue te kom. ’n Misbank hang oor die Atlantiese Oseaan en ’n koue wind glip by jou baadjie in.
Die konvooi van 11 voertuie val in gelid agter Phil se Cruiser in. Die ander gids, Armand van Rensburg, dek die agterhoede terwyl Guido Johannsmeier en Hansie Ruben solank vooruit ry om tente op te slaan by vanaand se kamp.
Sowat 27 km van St. Nowhere af doem die imposante nuwe Ugab-hek van die Skedelkus- nasionale park op. Ons neem ’n groepfoto en ry die park binne.
Die eerste stilhouplek is ’n groot, omgevalle boor. In die 60’s het Ben du Preez en kol. Jack Scott verskeie beleggers oortuig dat hulle olie langs die Skedelkus gaan vind. Hulle het op die ou einde nie olie gekry nie, maar het
