As jy mensjare omskakel in hondjare, is my Klara nogal oud. Nie net oud nie, stokoud. Dit is reeds meer as sestien jaar gelede dat ons haar een bitterkoue middag in die Koue Bokkeveld gaan haal het. Die onherbergsame Tankwaspitse het spierwit onder ’n laag sneeu gelê en ons het gebibber. Ag, wat ’n lieflikheid was dié babahond nie! Deur die sneeu het sy na my toe gehardloop, asof
