Tweelingen: Tweelingen, #2

By Katrina Kahler

Boeken voor meisjes 9-12: Tweelingen Boek 2 gaat verder met het spannende en verrassende verhaal van twee op elkaar lijkende meisjes die het levensveranderende geheim van hun ouders sinds hun geboorte hebben ontdekt en voor hen verborgen weten te houden. 

Maar als Casey en Ali besluiten om hun nieuwe kennis te gebruiken om plezier te hebben tijdens hun verblijf op het kamp, dan ontvouwen zich verschrikkelijke gevolgen. Zal het paar worden gepakt of zullen ze erin slagen om hun geheim intact te houden?

Dan, als Jake Hanley, de meest schattige jongen van school, interesse toont in beide meisjes, wordt het ingewikkelder dan ooit.

Je zult genieten van de voortzetting van deze prachtige serie. Het omvat meer drama, spanning, verliefdheid en vriendschappen die je vermaakt en op het randje van je stoel laat zitten voor wat er gaat gebeuren. 

Een fantastisch boek voor meisjes waarvan alle jonge lezers zullen genieten.

• Language: Nederlands
• Publisher: Kc Global Enterprises Pty Ltd
• Release date: Dec 3, 2020
• ISBN: 9781071505892

Book preview

HOOFDSTUK EEN

Ali

Brie en ik staarden elkaar aan terwijl het pas goed tot ons doordrong. Casey was door mijn ouders mee naar huis genomen. Mijn ouders! En ze hadden geen idee dat het mijn tweelingzus was en niet ik!

Hoe had Juffrouw Halliday ons dit kunnen aandoen? Casey zou terug beter zijn na wat te slapen. Nu hadden mijn ouders iemand meegenomen die niet ik was! Wat zou er nu gebeuren? Mijn ouders zouden zeker het verschil kennen tussen hun eigen kind en haar tweelingzus. En ik vreesde hoe overstuur ze zouden zijn als ze de waarheid zouden ontdekken.

Ik duwde mijn haar weg van mijn plotseling warme gezicht.

Wat doen we? Vroeg Brie. Haar ogen waterig van de angst.

Ik keek over mijn schouder naar Juffrouw Halliday die een paar meter verderop stond te praten met een andere leraar. Wat konden we doen? Ik kende Casey en we zouden uiteindelijk van plaats wisselen, maar dit maakte geen deel uit van het plan. We hadden meer tijd nodig om ons voor te bereiden voor de ruil.

We konden op dat moment niets doen. Ik was niet van plan om Juffrouw Halliday te vertellen wat er was gebeurd. Misschien zou het op de een of andere manier goed komen.

We kunnen niets doen, zei ik zachtjes fluisterend. Als ik iemand vertel dat Casey en ik van plaats zijn gewisseld, zitten we allebei in de problemen.

Ik wist ook dat als mijn moeder erachter zou komen dat ik me bewust was van mijn biologische familie, ze erg gekwetst zou zijn. Als ze wilde dat ik het wist, zou ze vast al zelf over hen hebben gepraat. Er was ook het feit dat ik mijn echte moeder wilde ontmoeten. En als ik het geheim zou verklappen, zou dat misschien nooit gebeuren. Mijn hoofd was wazig als ik dacht aan alles wat er mis kon gaan in de situatie waarin we ons plotseling bevonden.

Maar Casey zit in een auto met vreemden! Riep Brie uit en gooide haar handen langs haar zijden.

Ik greep haar handen en trok ze naar beneden. Ik wilde niet dat Juffrouw Halliday langs zou komen om te vragen waar we het over hadden. Het zijn geen vreemden, zei ik. Het zijn mijn ouders. Alles komt wel goed. Ze zullen goed voor haar zorgen.

Daar was ik zeker van. Papa had heel lang voor mama gezorgd. En mijn mama hield van elke gelegenheid om me weer als een klein kind te behandelen.

Dit is geen goed idee, zei Brie. Haar handen trilden. Misschien moeten we het iemand vertellen. Ze kunnen je ouders bellen, de auto terugdraaien en Casey terugbrengen. Je kunt gewoon zeggen dat het allemaal een groot misverstand was.

Ik probeerde het cool te spelen, maar Brie maakte het me heel moeilijk. Door mijn eigen bezorgdheid over de situatie deed mijn maag pijn. Casey zou dat niet willen, zei ik terwijl ik wist dat het de waarheid was. We hebben het grootste deel van het kamp doorgebracht alsof we de andere waren. Alles komt wel goed. We wilden hoe dan ook huizen ruilen.

Wilde Casey dat? Vroeg Brie. Ze leek een beetje verbaasd dat Casey en ik een geheim hadden waar zij niets van wist.

Ja. Toch wel. We wilden dat allebei.

Het geluid van een fluitje in de verte deed ons allebei rechtspringen.

Kom op, dames! Riep Juffrouw Halliday en zwaaide ons toe. Het is lunchtijd.

Brie knabbelde op haar onderlip.

Ik sloeg mijn arm om haar schouder. Blijf doen alsof ik Casey ben en alles komt wel goed.

Ze knikte.

Ik hoopte dat Casey goed genoeg was om mijn ouders voor de gek te houden of anders zouden we in grote problemen komen te zitten.

Tijdens de lunch was ik nauwelijks in staat om iets te eten. Brie zat naast me en zei nauwelijks een woord. De andere meisjes merkten het niet, maar ik wilde dat ze zich normaal gedroeg alsof er niets aan de hand was. Ik hoopte dat ze niet van gedachten zou veranderen en de leraren over Casey en mij zou vertellen. Casey heeft me eens gezegd dat het heel moeilijk was voor Brie om iets geheim te houden. Ik besloot de rest van de dag bij haar te blijven om te zorgen dat ze niets zou zeggen.

Omdat het de laatste dag van het kamp was, hadden we nog een ambachtelijk project om een fotolijst te maken van verschillende materialen. We kregen meer tijd voor dit project, dus we konden de fotolijst echt personaliseren. Ik kon me er niet op concentreren omdat ik zo bezorgd was om Casey. Maar ik moest verder en doen alsof er niets aan de hand was.

Er gingen een paar Polaroid-camera's rond en we moesten een foto maken met onze vrienden en die in de lijst plaatsen. Ashleigh en een paar meisjes uit mijn hut stonden in de rij om met een paar andere vrienden een groepsfoto te maken. Ze hadden allemaal zoveel plezier.

kids fun small

Het zou een heel gaaf project zijn geweest om samen met Casey te doen, maar ze was er niet. In plaats daarvan, hebben Brie en ik samen een foto gemaakt. Toen hij zich ontwikkelde, besefte ik dat het een slechte foto van mijzelf was. Ik glimlachte niet echt omdat ik van binnen zo van streek was. Dus vroeg ik Ronnie om een nieuwe te maken. Die was beter en nadat ik zag dat de andere kinderen genoten van dit project, begon ik wat te ontspannen en zelf ook meer te genieten. Ik verfde de lijst roze en plakte er kleine edelstenen op.

Toen dacht ik aan mama en hoe ze van de lijst zou houden. Ze bewaarde al mijn projecten, ook al was ik niet erg artistiek.

De gedachten aan mijn moeder deden me weer aan Casey denken. Het wisselen was een deel van ons plan, maar we hadden meer tijd nodig om ons voor te bereiden. Ik had geen idee hoe ik me als Casey moest gedragen rond de mensen die haar het best kenden. Het kamp was gemakkelijk omdat we er allebei waren en elkaar konden uitspelen. Bij haar thuis zou ik alleen zijn en daar had ik geen vertrouwen in.

Ik veegde een traan weg die probeerde uit mijn oog te ontsnappen. Ik stelde me voor dat mama erachter zou komen dat Casey en ik tegen haar hadden gelogen. Zou dit geheim dat Casey en ik hebben, een slechte invloed kunnen hebben op haar gezondheid? Zou ze teleurgesteld in mij zijn? Ons klein gezin was een team en zou het liegen ons uit elkaar halen? Ik wilde haar toestand niet erger maken dan het al was. Ik hoopte dat Casey erin zou slagen om hen te overtuigen dat ze mij was, anders zouden we ons meer zorgen moeten maken om niet in de problemen te komen.

HOOFDSTUK TWEE

Ali

Voor het avondeten kregen we instructies om naar onze hutten te gaan en onze pyjama aan te doen. Er zou een pyjamafeest zijn nadat we gegeten hadden. Iedereen leek er echt enthousiast over. Ik was blij met de paar minuten vrije tijd. Het gaf Brie en mij een beetje tijd om te bespreken wat er 's ochtends zou gaan gebeuren. We hadden nauwelijks de kans om de hele dag te praten, omdat we zelden alleen waren. We hadden privacy nodig om over de ruil te praten en nu had ik bijna geen tijd meer.

Ik ben er niet op voorbereid, zei ik tegen Brie. We zaten op haar bed omdat het het verst van de anderen was. We hadden nog een beetje tijd voordat we moesten vertrekken. En de andere meisjes hadden een geïmproviseerd dansfeest opgestart, dus de muziek en hun geschreeuw was luid genoeg om ons gesprek te maskeren. Casey en ik zouden ons deze laatste dag en nacht voorbereiden zodat onze families ons niet zouden ontmaskeren.

Het was fijn om mijn gevoelens met Brie te kunnen delen. Jarenlang had ik nooit iemand in vertrouwen kunnen nemen over mijn verlangen om mijn biologische familie te kennen. Nu kon ik met Brie en Casey praten, hoewel ik wou dat Casey er ook was.

Maak je er geen zorgen over, zei Brie. Casey en ik zijn beste vrienden en weten praktisch alles van elkaar. Ik kan je helpen en alles komt goed.

Het verbaasde me dat ze van gedachten was veranderd over de ruil. Ik vroeg het haar niet, want we hadden niet veel tijd. Oké,