En Su(vaasa) Malare...

By Vidya Subramaniam

Vidhya Subramaniam born in 1957. She was introduced in Mangaiyar Malar through a story Mudhal Konal in 1982. She has written more than 100 short stories and novels. She has got lots of rewards in her 27 years of career. Rewards like Anandhachari Arakattalai Virudhu for her essay Thennang Kaatru, Tamilnadu government award for her Vanathil Oru Maan short stories, Bharat State Bank's first prize for her Aagayam Arugil Varum essays, Kovai Lilly Deivasigamani Virudhu for her Kanniley Anbirunthal short stories. Beyond the Frontier has her outstanding short stories which are translated to english. Anthology of Tamil Pulp Fiction also has her 2 short stories.

• Language: தமிழ்
• Publisher: Pustaka Digital Media
• Release date: May 1, 2020
• ISBN: 6580105705351

Book preview

C:\Users\INTEL\Desktop\Logo New\pustaka_logo-blue_3x.png

https://www.pustaka.co.in

என் (சு)வாச மலரே...

En Su(vaasa) Malare...

Author:

வித்யா சுப்ரமணியம்

Vidya Subramaniam

For more books

https://www.pustaka.co.in/home/author/vidya-subramaniam-novels

பொருளடக்கம்

அத்தியாயம் 1

அத்தியாயம் 2

அத்தியாயம் 3

அத்தியாயம் 4

அத்தியாயம் 5

அத்தியாயம் 6

அத்தியாயம் 7

அத்தியாயம் 8

அத்தியாயம் 1

டாக்டர் அபிநயா வந்தாச்சா?

இன்னும் இல்ல டாக்டர்

மணி எட்டாகப் போறதே. எட்டு மணிக்கு வந்துடறேன்னு சொன்னாங்க! உடனே அவங்க வீட்டுக்கு போன் பண்ணி விசாரிங்க.

டாக்டர் சதீஷ் ரிஸப்ஷன் பெண்ணிடம் சொல்லிவிட்டு ஷூ சப்திக்க நடந்து சென்று தன் கேபினில் நுழைந்தான். சற்று நேரத்தில் டேபிளின் மீதிருந்த டெலிபோன் ஒலிக்க ரிஸீவரை எடுத்தான்.

இஸ் இட் டாக்டர் சதீஷ்

யெஸ்… சொல்லுங்க அபிநயா என்னாச்சு இன்னும் வரல நீங்க. இட் இஸ் ஆல்ரெடி எய்ட்.

சாரி சதீஷ் என்னால இன்னிக்கு வர முடியாதுன்னு நினைக்கறேன். டாக்டர் ரேகா வந்திருந்தா அவங்களை வெச்சு ஆன்ஜியோகிராம் முடிச்சுடுங்களேன் ப்ளீஸ்.

என்னாச்சு அபிநயா? உடம்புக்கு ஒன்றுமில்லையே?

அதெல்லாம் இல்ல யு.எஸ்-லேர்ந்து என் கஸின் கௌஷிக் வரார். அதான். நாளைக்கு கண்டிப்பா வந்துடுவேன்.

ஓ…கே ஆமா உன் கஸின் என்ன பண்றார்?

மெக்கானிகல் என்ஜினியர்.

ஓகே அபிநயா. ஐ வில் அட்ஜஸ்ட். நாளைக்கு வந்துடுங்க…

டாக்டர் சதீஷ் டெலிபோனை வைத்துவிட்டு எழுந்து டியூட்டி டாக்டர்ஸ் அறைக்குப் போனான். போகும் வழியில் நர்ஸிடம், கேத் லேப் ரெடி பண்ணச் சொல்லுங்க அப்டியே டாக்டர், ரேகாவை உடனே எமர்ஜன்ஸிக்கு வரச்சொல்லுங்க என்று சொல்லிவிட்டு போனான்.

பத்தாவது நிமிடம் டாக்டர் ரேகா அவனைத் தேடிக்கொண்டு வந்தாள்.

ஒரு ஆன்ஜியோகிராம் இருக்கு ரேகா.

அபிநயா வரல…?

இல்ல, யு.எஸ்லேர்ந்து யாரோ வராங்களாம். அதான் உங்களை…

அதுக்கென்ன இதோ வந்துடறேன். நீங்க போங்க ஐ வில் பி தேர் இன் எ மினிட்.

சதீஷ் கேத் லேப் நோக்கி நடந்தான். ஆன்ஜியோகிராம் முடிய முக்கால் மணி நேரமாயிற்று. டாக்டர் ரேகாவோடு அது பற்றி டிஸ்கஸ் பண்ணி ரிப்போர்ட் எழுதி வைத்துவிட்டு டாக்டர் ரேகாவுக்கு நன்றி சொல்லிவிட்டு ஓபிக்கு செல்வதாகச் சொல்லிவிட்டு அவன் நகர முற்பட,

ஒரு நிமிஷம் சதீஷ் ரேகா அழைக்க நின்றான்.

பர்ஸனலா ஒரு விஷயம் கேக்கலாமா?

அபிநயாகிட்ட பேசினீங்களா? ரேகா கேட்க சதீஷ் மௌனமானான்.

ஏன் சதீஷ்… பயமா, தயக்கமா.

ரெண்டுமில்ல ரேகா, இன்னும் நேரம் வரலன்னு நினைக்கறேன்.

நேரம் வராது சதீஷ் நாமதான் அதை ஏற்படுத்திக்கணும். வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு நிமிஷமும் உயிர்த் துடிப்பானவைன்னா ஒரு டாக்டரான உங்களுக்கு சொல்லணுமா என்ன. அப்பறம்ங்கற வார்த்தை காதல்ல மட்டும் இருக்கவே கூடாது.

சதீஷ் யோசனையோடு தலையாட்டினான்.

நாளைக்கு பேசிடறேன் ரேகா. தேங்க்ஸ் ஃபார் யுவர் அட்வைஸ். ஆமா என்னைச் சொல்றயே உன் மேட்டர் என்ன ஆச்சு?

சதீஷ் திருப்பிக் கேட்க ரேகாவின் முகம் சிவந்தது. அது பத்தி அப்பறம் சொல்றேனே என்றபடி நடந்தவளை சதீஷ் வியப்போடு பார்த்தான்.

அந்த நர்ஸிங் ஹோமில் அவன் வேலைக்குச் சேர்ந்து மூன்று வருடமாகிறது. அமெரிக்காவில் உயர் படிப்பை முடித்துவிட்டு வந்த கையோடு அந்த மருத்துவமனை நல்ல சம்பளம் கொடுத்து அவனை வரவேற்றது. மருத்துவக் கல்லூரியில் அவனுக்கு இரண்டு வருடம் ஜூனியர் அபிநயா. சதீஷின் நண்பர்கள் ராகிங் என்று யாரையும் துன்புறுத்தமாட்டார்களே தவிர கேண்டீனுக்கு அழைத்துச் செல்கிறோம் பேர்வழி என்று இஷ்டத்துக்கு வெட்டிவிட்டு மொத்த பில்லையும் புதுமாணவியரின் தலையில் கட்டிவிட்டு நழுவி விடுவார்கள். இது எங்கள் டைப் ராகிங் என்பார்கள், அப்படித்தான் அபிநயாவையும் கேன்டீனுக்கு அழைத்துச் சென்றார்கள்.

என்ன சாப்பிடற அபிநயா என்று பரிவோடு மாற்றி மாற்றி கேட்டு ஆளுக்கொன்று ஆர்டர் செய்து ஜாலியாய் அரட்டையடித்தபடி சாப்பிட்டார்கள்.

அந்த நட்புணர்வு கண்டு அபிநயா திகைத்துப் போனாள். வீட்டிலும், வெளியிலும் ஜாக்ரதை அபிநயா. ராகிங் பண்ணுவாங்க பயந்துடாதே! ரொம்ப ஓவராப் போச்சுன்னா போலீஸுக்கு கம்ப்ளெயிண்ட் குடு பயப்படாம. என்றெல்லாம் சொல்லியனுப்பியதில் முதல் நாள் திகிலோடு கல்லூரிக்கு வந்தவளுக்கு சீனியர்களின் இந்த உபசாரமும், பரிவும், நட்புணர்வும் வித்யாசமாய் இருக்க தன்னை பயமுறுத்தியவர்களை மனதுக்குள் திட்டினாள்.

நீங்க எல்லாருமே மூணாவது வருஷமா.

ஏன் எப்டி தெரியுது…?

இல்ல கேட்டேன் அவள் சிரித்தாள்.

வீட்டுக்கு நீங்க ஒரே பெண்ணா…? அவர்களில் ஒருவன் கேட்டான்.

மச்சினியப் பத்தி விசாரிக்கறாம்பா.

என்ன…?

அது ஒண்ணுல்லம்மா. அவனுக்கு கூடப்பிறந்த சகோதரிகளே கிடையாதா அதா உங்களை அடாப்ட் பண்ணிக்கலாம்னு நினைக்கறான் சரியாடா?

ரொம்ப சரி! ஆனா நா என் தங்கச்சிய இங்க இருக்கற எந்த பரதேசிப் பயலுக்கும் கட்டித்தரதா இல்ல போய்ட்டு வாங்கடா.

அபிநயா விழுந்து விழுந்து சிரித்தாள்.

போய்ட்டு வான்னு எங்களைப் பார்த்து சொல்லிட்டல்ல. போறோம் போ, மொத்த பேரும் வெளியேற அவர்களைத் தடுப்பதுபோல் பாவ்லா செய்து போங்கடா என்று சொன்னவனும் வெளியேற நிமிடத்தில் அவர்கள் அனைவரும் காணாமல் போக அவர்கள் வந்துவிடுவார்கள் என்று எண்ணியபடி புன்சிரிப்போடு அமர்ந்திருந்தவளிடம் சர்வர் பில்லை நீட்டினான். எழுநூற்று, சொச்சமாகி இருந்தது.

இருங்க அவங்க வந்துடுவாங்க என்று அபிநயா சொல்ல சர்வர் அவளை கேலியோடு பார்த்தான்.

அவங்க…? வந்துடுவாங்க…! சரிதான் உனக்கு இது புது அனுபவம் நா எத்தினி பேரை தினம் பார்க்கறேன்.

என்ன சொல்றீங்க.

இன்னிக்கு பில்லு உன் தலையிலன்றேன் புரியலையா? இந்த பசங்க இப்டிதான் ராகிங் பண்ணுவானுங்க, போம்மா போய் பணத்தை கட்டிட்டு புறப்படு. பில்லை வைத்துவிட்டு சர்வர் செல்ல அபிநயா திகைத்துப் போனாள். பில்லை மலங்க