Legendarische schatten & spookplaatsen

By Alles over historia

Begin 2019 wakkerde een team van onderzoekers de dromen van elke amateurgeschiedkundige aan toen ze 's werelds grootste schatkaart publiceerden. Op een lijst hadden de onderzoekers alle schepen uit het Spaanse rijk vermeld die tussen 1492 en 1898 waren gezonken. En aangezien de meeste schepen tot de nok toe vol zaten met goud en zilver uit de Amerikaanse koloniën, kunnen degenen die de wrakken bergen, onmetelijke rijkdommen tegemoet zien.Het verhaal van de Spaanse zilverschepen spreekt sterk tot de verbeelding, en laat zien dat er nog altijd historische mysteries bestaan. De wetenschap is ver gekomen, maar nog lang niet alle geheimen van de wereld zijn ontrafeld. En al kunnen onderzoekers paranormale verschijnselen – zoals spoken – heel goed verklaren, ze hebben niet alles opgehelderd. Gelukkig maar, want dat geeft ons de ruimte om te dromen over legendarische schatten en te huiveren over spookachtige oorden. Wij vertellen de verhalen vanuit een nieuw gezichtspunt.-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: May 10, 2021
• ISBN: 9788726911329

Book preview

Legendarische schatten & spookplaatsen

Translated by Bonnier

Original title: Sagnomspundne skatte

Original language: Danish

Copyright © 2019, 2021 Alles over historia and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726911329

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga Egmont - a part of Egmont, www.egmont.com

van Troels Ussing, Else Christensen, Mette Iversen

Begin 2019 wakkerde een team van onderzoekers de dromen van elke amateurgeschiedkundige aan toen ze ’s werelds grootste schatkaart publiceerden. Op een lijst hadden de onderzoekers alle schepen uit het Spaanse rijk vermeld die tussen 1492 en 1898 waren gezonken. En aangezien de meeste schepen tot de nok toe vol zaten met goud en zilver uit de Amerikaanse koloniën, kunnen degenen die de wrakken bergen, onmetelijke rijkdommen tegemoet zien.

Het verhaal van de Spaanse zilverschepen spreekt sterk tot de verbeelding, en laat zien dat er nog altijd historische mysteries bestaan. De wetenschap is ver gekomen, maar nog lang niet alle geheimen van de wereld zijn ontrafeld. En al kunnen onderzoekers paranormale verschijnselen – zoals spoken – heel goed verklaren, ze hebben niet alles opgehelderd. Gelukkig maar, want dat geeft ons de ruimte om te dromen over legendarische schatten en te huiveren over spookachtige oorden. Wij vertellen de verhalen vanuit een nieuw gezichtspunt.

1.Een mysterieus spookschip

De Vliegende Hollander is het schip dat geen zeeman wil tegenkomen. Duikt het griezelige vaartuig op aan de horizon, dan is het dood en onheil wat de klok slaat. Zo luidt de legende, maar de bewijzen van het bestaan van het dodenschip zijn mogelijk luchtspiegelingen – net als het schip zelf.

H ard rukt de storm aan kapitein Larsens schip, dat heen en weer wordt geslingerd op zee voor de zuidpunt van Afrika. De golven blijven maar over het dek spoelen. De tuigage kraakt dreigend – op elk moment kunnen masten, gieken en lijnen breken en op de matrozen aan dek vallen.

De bemanning van het Zweedse koopvaardijschip heeft urenlang gebeden om het er levend van af te mogen brengen op deze stormachtige nacht in 1881. Het schip is op de terugweg vanuit Australië, maar Kaap de Goede Hoop zorgt zoals altijd voor problemen. Kort voor zonsopgang neemt de storm gelukkig af, maar het leed van de mannen is nog lang niet voorbij.

In de verte verschijnt plotseling een mysterieuze gloed boven zee. Kapitein Larsen beveelt een van zijn mannen in de mast te klimmen om poolshoogte te nemen. Eenmaal in het kraaiennest kan de matroos echter geen woord uitbrengen. Hij verliest zijn evenwicht, en er klinkt een nare dreun als hij op het dek valt. Hij kan amper bewegen, maar stamelt drie woorden die zijn kameraden de koude rillingen bezorgen: ‘De Vliegende Hollander’. Dan sterft hij. Een andere zeeman klimt in de mast. De Brit, ene Landersbury, beschrijft een felle rode vlam op zee waarin een oud schip vaart. Landersbury ziet duidelijk masten, latten en zeilen op het schip, en hij twijfelt er geen moment aan. Het is De Vliegende Hollander, het beruchte spookschip waar alle

zeelieden bang voor zijn.

De Vliegende Hollander zaait dood en verderf, ook voor de bemanning van kapitein Larsen. Twee dagen voordat het koopvaardijschip in Rotterdam aankomt, sterft Landersbury aan een hartaanval. Een derde bemanningslid wordt dood aangetroffen, al op de ochtend waarop de matrozen De Vliegende Hollander waarnamen bij Kaap de Goede Hoop. Het slachtoffer ligt levenloos in zijn kooi nadat hij door een patrijspoort een blik op het spookschip heeft geworpen. De doodsoorzaak wordt vastgelegd in het scheepslogboek: ‘extreme angst’. Wederom zijn mannen omgekomen na het zien van het legendarische schip. De Vliegende Hollander was en is in mysterie gehuld. Maar gaat het bij dit verhaal en alle verslagen over het raadselachtige vaartuig om pure verzinsels, of bevatten de vertellingen over het spookschip toch een kern van waarheid?

Schip wordt genoemd in 18e eeuw

Toen de bemanning in 1881 aan boord van Larsens schip De Vliegende Hollander zag, was het lang niet de eerste keer dat het mysterieuze spookschip opdook. Volgens geschiedkundigen staken de verhalen over De Vliegende Hollander begin 18e eeuw al de kop op. In de herbergen zullen de hese, beschonken stemmen hebben geklonken van matrozen die vertelden over het vervloekte schip waarvan de kapitein halsstarrig de stormachtige zee rond de zuidpunt van Afrika uitdaagde.

Sindsdien was De Vliegende Hollander de schrik van elke zeeman. In 1790 komt het spookschip voor het eerst in een schriftelijke bron ter sprake; een Brit met de naam John MacDonald maakt er melding van. In een reisboek over zijn vaartochten op zee vertelt de Brit onder andere over een gevaarlijke ronding van Kaap de Goede Hoop, waar ‘zeelieden zeiden dat ze De Vliegende Hollander zagen’, is de nogal beknopte omschrijving in MacDonalds boek Travels, in various parts of Europe, Asia and Africa during a series of thirty years and upward.

In 1795 schreef de in Ierland geboren schrijver George Barrington in de gevangenis het eerste langere verslag over De Vliegende Hollander in zijn boek A Voyage to New South Wales. Op reis van Engeland naar Zuidoost-Australië was Barringtons zeilschip om twee uur ’s nachts juist Kaap de Goede Hoop gepasseerd toen de Ier door de bootsman gewekt werd. Barrington zag hoe de angst en afschuw in het gezicht van de zeeman stonden gegrift.

‘God, ik ben me kapot geschrokken! Ik heb net De Vliegende Hollander gezien toen ik over de boeg uitkeek. Ze kwam recht op ons af met volle zeilen,’ riep de verbijsterde bootsman uit.

Barrington rende met de doodsbange bootsman naar het dek om het schip te zien, dat hij zeelieden vaak had horen noemen. Maar de Ier zag niets, en al was de bootsman zeker van zijn zaak, ook omdat hij had gezien dat ‘alle luiken op het benedendek’ van het spookschip ondanks de hoge zee wagenwijd openstonden, Barrington twijfelde. En in zijn boek deed de Ier het geval af als ‘bijgeloof’.

Prins van Wales ziet het spookschip

Voor de meeste zeelui was De Vliegende Hollander echter levensecht. En één verslag uit de 19e eeuw versterkte in het bijzonder het geloof in het spookschip. In 1881 was de Engelse prins George, die later koning George V zou worden, aan boord van het zeilschip Bacchante. De 16-jarige prins had op dat moment ruim twee jaar op de oceaan doorgebracht als onderdeel van zijn cadetopleiding. Ondanks al die dagen op zee zou 11 juli 1881 voor altijd in zijn geheugen gegrift staan, want die dag maakte de prins van Wales iets heel ongewoons mee in de Australische wateren tussen Melbourne en Sydney.

‘Om 04.00 uur kruiste De Vliegende Hollander onze koers. Als een echt spookschip voer ze in een vreemde lichtgevende rode gloed, waarin we de masten, latten en zeilen zagen,’ noteerde de prins.

Prins George was een van de 13 man aan boord van de Bacchante die, net als de latere koning zelf, hevig onder de indruk waren van de spectaculaire aanblik. De Vliegende Hollander was slechts 200 meter ver en ‘leek scherp als een reliëf’, maar toen verdween het spookschip op raadselachtige wijze.

‘Er was geen spoor van een schip aan de horizon, dichtbij noch in de verte. De nacht was helder en de zee kalm,’ stond er in het logboek.

De prins en de matrozen twijfelden er echter niet aan: ze hadden het beruchte spookschip met eigen ogen gezien, en dat betekende dat hun ongelukken te wachten stonden. En ja, al na een paar uur was het raak voor de bemanning van de Bacchante.

‘Om 10.45 uur viel de uitkijk, die ’s ochtends als eerste De Vliegende Hollander had gezien, op het voordek van de voormars (het halfronde platform op de voormast van het schip, red.) te pletter.’

Tot overmaat van ramp werd de kapitein van de Bacchante ernstig ziek toen het schip de haven bereikte, en zijn leven viel niet meer te redden. Het gegeven dat iemand van koninklijken bloede De Vliegende Hollander had gezien, was voor de meeste zeelieden genoeg om heilig in het bestaan van het spookschip te blijven geloven. In hetzelfde jaar zagen ook de Zweedse kapitein Larsen en zijn bemanning het dodenschip, en drie jaar later werd de Hollander door de matrozen op de Amerikaanse klipper Relentless bij Kaap de