Η τακτική της πυγμαχίας στις τεχνικές των δασκάλων του ρινγκ 1800-1940.

By Yuriy Ivantsiv

Η τακτική της πυγμαχίας είναι η πολεμική σκέψη του πυγμάχου, η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται γρήγορα και με ακρίβεια την κατάσταση της μάχης στο ρινγκ, να λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις και να τις εφαρμόζει επιδέξια.
Η ικανότητα τακτικής σκέψης σε μια μάχη είναι το πιο πολύτιμο προσόν ενός πυγμάχου. Φέρνει οργάνωση και βοηθά έναν πυγμάχο να ξεπεράσει τις δυσκολίες στο δρόμο προς τη νίκη.
Τα υψηλά αθλητικά επιτεύγματα των εξαιρετικών δασκάλων του ρινγκ συνοδεύονταν πάντα από έξυπνη τακτική, η οποία σε συνδυασμό με τις σωματικές και ηθελητικές τους ιδιότητες ήταν η βάση της επιτυχίας τους.
Οι αθλητικές δραστηριότητες των διάσημων πυγμάχων άφησαν πίσω τους πολλές τακτικές τεχνικές και θέσεις που δημιούργησαν, οι οποίες τους έφεραν τη νίκη. Αυτές οι τεχνικές, που δίνει η αγωνιστική ατομικότητα κάθε εξέχοντος πυγμάχου, εμπλουτίζουν κάθε χρόνο το οπλοστάσιο των τεχνικών της πυγμαχίας.
Η τακτική μάχης είναι ένας από τους σημαντικότερους κλάδους της πυγμαχικής δεξιότητας και δεν αρκεί να τη μελετάμε μόνο θεωρητικά. Οι φίνες που αποκαλύπτουν την άμυνα του αντιπάλου, προκαλούν τον αντίπαλο να επιτεθεί και άλλες τακτικές που προκαλούν τον αντίπαλο να ενεργήσει σύμφωνα με την επιθυμία του πρέπει να κατακτηθούν από τον πυγμάχο στο sparring και μόνο τότε θα είναι ρεαλιστικές στη χρήση.
Αυτές οι τακτικές ενέργειες, που κατακτά ο πυγμάχος με τον δικό του τρόπο πάλης, αποκτούν φυσικότητα και ευκολία, που αγγίζει τα όρια του αυτοματισμού. Έχοντας τις κατακτήσει, ο πυγμάχος είναι σε θέση να τις χρησιμοποιήσει εύκολα σε έναν αγώνα με γρήγορο ρυθμό. Αυτές οι τακτικές θέσεις και τεχνικές δεν είναι στερεότυπες. Ο πυγμάχος πρέπει να προσανατολίζεται γρήγορα σε μεταβαλλόμενες καταστάσεις και να εφαρμόζει τις κατάλληλες τακτικές.
Αυτό το βιβλίο είναι η τακτική σε παραδείγματα. Περιγράφει τεχνικές που έχουν παρατηρηθεί στην πρακτική των αγώνων των εξαιρετικών δασκάλων του επαγγελματικού ρινγκ από το 1800 έως το 1940. Οι τεχνικές είναι ταξινομημένες στο βιβλίο με χρονολογική σειρά της χρήσης τους από μεμονωμένους δασκάλους. Όλοι αυτοί οι δάσκαλοι έζησαν σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές χώρες και αντανακλούν τα επιμέρους στυλ και σχολές που τους διαμόρφωσαν ως πυγμάχους.
Πολλές από τις τεχνικές που περιγράφονται στο βιβλίο έχουν γίνει προ πολλού κλασικές τεχνικές πυγμαχίας που γνωρίζει κάθε αρχάριος πυγμάχος.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Yuriy Ivantsiv
• Release date: Oct 31, 2021
• ISBN: 9781005928933

Book preview

Πίνακας περιεχομένων

Προβλεψη

Τομ Κριμπ (Tom Cribb)

Τζέιμς Τζεμ Μέις (James Jem Mace)

Τζον Σάλιβαν (John Sullivan)

Πίτερ Τζάκσον (Peter Jackson)

Τζορτζ Ντίξον (George Dixon)

Τζέιμς Κόρμπετ (James Corbett)

Ρόμπερτ Φιτζσίμμονς (Robert Fitzsimmons)

Τσαρλς Κιντ ΜακΚόι (Charles Kid McCoy)

Τζέιμς Τζέφρις (James Jeffries)

Τζο Γκανς (Joe Gans)

Τζο Μπόουκερ (Joe Bowker)

Τζιμ Ντρίσκολ (Jim Driscoll)

Τόμι Μπερνς (Tommy Burns)

Γουίλι Λιούις (Willie Lewis)

Τζακ Τζόνσον (Jack Johnson)

Μπίλι Ουέιλς (Billy Wales)

Τζίμι Γουάιλντ (Jimmy Wilde)

Σαμ ΜακΒέι (Sam McVey)

Τσαρλς Λεντού (Charles Ledoux)

Στάνλεϊ Κέτσελ (Stanley Ketchel)

Φρανκ Κλάους (Frank Klaus)

Φρέντι Γουέλς (Freddie Welsh)

Πακέι ΜακΦάρλαντ (Packey McFarland)

Τζες Γουίλαρντ (Jess Willard)

Μπένι Λέοναρντ (Benny Leonard)

Τζακ Ντέμπσεϊ (Jack Dempsey)

Ζωρζ Καρπεντιέ (Georges Carpentier)

Λουίς Φίρπο (Luis Firpo)

Τζιν Τάνεϊ (Gene Tunney)

Τζακ Ντιλέινι (Jack Delaney)

Σάμι Μαντέλ (Sammy Mandell)

Αλφόνσο Μπράουν (Alfonso Brown)

Τζακ Σάρκεϊ (Jack Sharkey)

Μαρσέλ Θιλ (Marcel Thil)

Χένρι Άρμστρονγκ (Henry Armstrong)

Τζο Λούις (Joe Louis)

Τόνι Γκαλέντο (Tony Galento)

Έντι Τόιι (Eddie Toy)

Προβλεψη

Η τακτική της πυγμαχίας είναι η αγωνιστική νοοτροπία ενός πυγμάχου, η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται γρήγορα και με ακρίβεια την αγωνιστική κατάσταση στο ρινγκ, να παίρνει τις σωστές αποφάσεις και να τις εφαρμόζει επιδέξια.

Η ικανότητα τακτικής σκέψης σε έναν αγώνα είναι ένα πολύτιμο προσόν για έναν πυγμάχο. Δίνει οργάνωση στις ενέργειες του πυγμάχου, τις κάνει κατανοητές και βοηθά τον πυγμάχο να ξεπεράσει τις δυσκολίες στο δρόμο προς τη νίκη.

Τα εξαιρετικά αθλητικά επιτεύγματα των διακεκριμένων δασκάλων του ρινγκ συνοδεύονταν πάντοτε από προσεγμένες τακτικές, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις σωματικές και ηθικές τους ικανότητες, αποτελούσαν τη βάση της επιτυχίας τους.

Οι αθλητικές δραστηριότητες των ring masters έχουν αφήσει πολλές τακτικές και θέσεις που δημιούργησαν οι ίδιοι και τους έφεραν τη νίκη. Αυτές οι τεχνικές, που γεννήθηκαν από την αγωνιστική ατομικότητα κάθε εξαιρετικού δασκάλου, εμπλουτίζουν το οπλοστάσιο των εργαλείων πυγμαχίας κάθε χρόνο που περνάει.

Η τακτική της πάλης, ένας από τους σημαντικότερους τομείς της πυγμαχίας, δεν αρκεί να μελετηθεί μόνο στη θεωρία. Τα φιλέτα που αποκαλύπτουν την άμυνα του αντιπάλου, προκαλούν τον αντίπαλο να επιτεθεί και άλλες τακτικές που ωθούν τον αντίπαλο να ενεργήσει σύμφωνα με την επιθυμία του πρέπει να κατακτηθούν από τον πυγμάχο στην πρακτική εξάσκηση και μόνο τότε είναι ρεαλιστικά στη χρήση τους.

Αυτές οι τακτικές, που κατέχει ο πυγμάχος στο δικό του στυλ πάλης, αποκτούν αργότερα μια φυσικότητα και ευκολία που αγγίζει τα όρια του αυτοματισμού. Έχοντας τις κατακτήσει, ο πυγμάχος είναι σε θέση να τις χρησιμοποιήσει εύκολα σε έναν αγώνα με γρήγορο ρυθμό. Αυτές οι τακτικές θέσεις και τεχνικές δεν είναι στερεότυπες. Ο πυγμάχος πλοηγείται σε ταχέως μεταβαλλόμενες καταστάσεις μάχης και διαθέτει τα τακτικά του εργαλεία ανάλογα με τις εξελισσόμενες καταστάσεις, χρησιμοποιώντας εύκολα το οπλοστάσιο των εργαλείων μάχης του.

Αυτό το βιβλίο είναι τακτική σε παραδείγματα. Περιέχει περιγραφές των τεχνικών που παρατηρήθηκαν στην πρακτική των αγώνων από εξαιρετικούς δασκάλους του επαγγελματικού ρινγκ από το 1800-1940. Αυτό το βιβλίο περιέχει τις πιο ενδιαφέρουσες τεχνικές των επαγγελματιών δασκάλων που έχουν αποκτήσει δημοτικότητα και εφαρμογή στη σύγχρονη πυγμαχία. Οι τεχνικές αυτές είναι ταξινομημένες με χρονολογική σειρά εφαρμογής τους από μεμονωμένους δασκάλους. Η ποικιλομορφία αυτών των τεχνικών αποκλείει οποιαδήποτε συστηματοποίηση.

Ορισμένες από τις τεχνικές που περιγράφονται στο βιβλίο, τελειωμένες σε τεχνικό και τακτικό σχεδιασμό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν πλήρως στην πρακτική μάχης από τους σύγχρονους πυγμάχους. Ορισμένες από τις τεχνικές και τις θέσεις που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα στην πρακτική μάχης μπορεί να ενδιαφέρουν τους δασκάλους για τις τακτικές τους ιδέες.

Θέλοντας να φέρει τον αναγνώστη πιο κοντά στους δασκάλους των οποίων οι τεχνικές περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας δίνει σε κάθε περίπτωση σύντομη περιγραφή της μάχης τους και κάποια βιογραφικά στοιχεία. Όλοι αυτοί οι δάσκαλοι έζησαν σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές χώρες και αντανακλούσαν τα ατομικά στυλ και τις σχολές που τους διαμόρφωσαν ως πυγμάχους.

Πίσω στον πίνακα περιεχομένων

Τομ Κριμπ

Tom Cribb

(1781 - 1848)

Πρωταθλητής της Αγγλίας 1808-1820. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής του καριέρας νίκησε μερικούς από τους ισχυρότερους πυγμάχους της εποχής, όπως τους Τομ Μολίνο, Μπιλ Ρίτσμοντ, Τζεμ Μπέλτσερ, Τομ Μπλακ και άλλους. Στους αγώνες του ο Τομ Κριμπ διακρίθηκε για το μεγάλο του θάρρος και τις τακτικές του ικανότητες. Έφυγε από το ρινγκ αήττητος.

Ο μύλος

Ο μύλος είναι ένας ελιγμός που χρησιμοποιείται στην αμυντική τακτική μάχης. Διατηρεί το μεταφορικό του όνομα από τις μακρινές ημέρες του Τομ Κριμπ, στις ενέργειες του οποίου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά. Ο ελιγμός αποτελείται από συνδυασμένη κίνηση με τα πόδια και αντεπιθέσεις. Ο Τομ Κριμπ, ως μαχητής της εποχής της πυγμαχίας με γυμνά χέρια, στήριζε την άμυνά του στη γρήγορη κίνηση των ποδιών. Κινούμενος εύκολα στο ρινγκ, δημιούργησε ένα περίπλοκο παιχνίδι αποφυγής των χτυπημάτων του αντιπάλου του και ταυτόχρονα τον αντιμετώπιζε με μονές και διπλές γροθιές.

Αυτός ο ελιγμός είναι πολύ δημοφιλής στη σύγχρονη πυγμαχία. Συχνά συναντάται στην τακτική των αμυντικών πυγμάχων απέναντι σε επιθετικούς αντιπάλους που είναι πρόθυμοι για τις επιθέσεις τους. Ο ελιγμός mill αποσκοπεί στην εξάντληση του αντιπάλου. Αναγκάζοντας τον αντίπαλό του να αστοχεί συχνά, ο πυγμάχος χρησιμοποιεί τις αστοχίες του για να ανταποδώσει.

Πίσω στον πίνακα περιεχομένων

Τζέιμς Τζεμ Μέις

James Jem Mace

(1831-1910)

Πρωταθλητής του αγγλικού βραβείου πυγμαχίας με γυμνά χέρια το 1862 με βάρος 63,5 κιλά. Ο Μέις ήταν ένας από τους πιο ικανούς πυγμάχους της εποχής των αγώνων με γυμνά χέρια.

Πριν γίνει επαγγελματίας πυγμάχος, ήταν ιδιοκτήτης ενός περιοδεύοντος τσίρκου στο οποίο εκτελούσε ταυτόχρονα χρέη ηθοποιού, βιολιστή και επιδεικτικού πυγμαχίας.

Σε όλες τις πυγμαχικές του αναμετρήσεις αναδεικνυόταν σταθερά νικητής ανεξάρτητα από το βάρος του αντιπάλου του. Όλες οι επιδόσεις του ήταν μια επίδειξη της υπεροχή Ο Μέις θεωρείται ο ιδρυτής της αγγλικής σχολής πυγμαχίας, η οποία βας της τεχνικής της πυγμαχίας έναντι της ωμής δύναμης. σιζόταν στη λεπτή τεχνική, το ακριβές κλείσιμο και τον πλούτο των συνδυασμών.

Οι πυγμάχοι που εκπροσωπούσαν αυτή τη σχολή αγωνίζονταν αποκλειστικά από μακρινή απόσταση.

Ένα φανταστικό καταφύγιο

Ο Τζέιμς Τζεμ Μέις εισήγαγε έναν ελιγμό στις τακτικές μάχης που έχει γίνει πολύ δημοφιλής στη σύγχρονη πυγμαχία. Υποχωρώντας αρκετές φορές διαδοχικά από τον αντίπαλό του, ο Mace, τονίζοντας την δειλία του, ενθάρρυνε τον αντίπαλό του να κυνηγήσει τον εαυτό του. Έχοντας συνηθίσει τον αντίπαλό του στην καταδίωξη με πολλές τέτοιες υποχωρήσεις, έκανε ξαφνικά ένα ξαφνικό βήμα μπροστά και τον συνάντησε με μια δυνατή ευθεία γροθιά με το αριστερό του χέρι στο κεφάλι. Σε αυτή την κίνηση υποχώρησης ο Μέις θα έκανε το συνηθισμένο βήμα προς τα πίσω, δηλαδή θα ξεκινούσε με το δεξί του πόδι. Έκανε ξαφνικά ένα βήμα προς τα εμπρός και αντιμετώπισε την οπισθοχώρηση του με ένα δυνατό, ευθεία αριστερό χέρι στο κεφάλι.

Όταν ο παρασυρμένος αντίπαλός του έχασε την προσοχή του, ο Μέις έκανε ένα νέο βήμα προς τα πίσω, αλλά το ξεκίνησε με το αριστερό του πόδι, αφήνοντας το δεξί στη θέση του και, σπρώχνοντας με αυτό, χτύπησε το χτύπημά του. Η δύναμη του χτυπήματός του αυξήθηκε από την ίδια την κίνηση του αντιπάλου που περπατούσε προς το χτύπημα.

Πίσω στον πίνακα περιεχομένων

Τζον Σάλιβαν

John Sullivan

(1858-1918)

Ο πρώτος πυγμάχος που στέφθηκε απόλυτος παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο τίτλος αυτός του απονεμήθηκε το 1882 για μια σειρά από νίκες επί των ισχυρότερων πυγμάχων της Αγγλίας και της Αμερικής. Βάρος 88,7 kg, ύψος 177 cm.

Ο Σάλιβαν ήταν ένας μεταβατικός πυγμάχος στην ιστορία της πυγμαχίας, καθώς έδωσε τους μισούς αγώνες του με γυμνές γροθιές. Το στυλ πάλης του ήταν κοντά σε αυτό των παλαιών πυγμάχων. Δεν φημιζόταν για την ευκινησία του, βασιζόταν πάντα σε μια δυνατή γροθιά. Του αποδίδεται η ανακάλυψη της γροθιάς με το σαγόνι και η εφεύρεση της γροθιάς νοκ-άουτ.

Δεξιά κούνια

Τα περισσότερα από τα νοκ-άουτ που προκάλεσε ο Τζον Σάλιβαν χαρακτηρίζονταν από μεγάλη απλότητα και περιορίζονταν σε ένα αιωρούμενο δεξί στο πηγούνι. Το βάρος του ογκώδους σώματός του, η δύναμη και η ταχύτητα σε συνδυασμό με το θερμό αγωνιστικό ταμπεραμέντο του Σάλιβαν του δημιούργησαν