Η Ιεροτελεστία της Σφαγής

By Βαγγέλης Δημητρόγλου

Ήμαστε όντα παμφάγα και κρεατοφάγα στην πλειοψηφία μας. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες προς το παρόν κι επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Γουρούνια, βόδια, αρνιά και άλλα ζωντανά τα «καλλιεργούμε» για να τα φάμε, δεν είναι κατοικίδια σαλονιού. Σύμφωνοι, ουδεμία αντίρρηση, αλλά δεν παύουν να είναι ζωντανά καταδικασμένα να θανατωθούν προς βρώσιν κι εμείς δεν ήμαστε πλέον άνθρωποι των σπηλαίων, εκπολιτιστήκαμε. Ας τα θανατώσουμε ανώδυνα τουλάχιστον πριν τα βάλουμε στο τραπέζι.
Το βιβλίο είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα Νουάρ σαν όλα τα προηγούμενα και πατάει πάνω σε θέμα επίκαιρο και βάρβαρο που έχει σχέση με την Θρησκεία. Οι περισσότερες βαρβαρότητες στον πλανήτη στους αιώνες έχουν σχέση με την Θρησκεία. Αυτά δεν είναι ίσως τόσο γνωστά στην Ελλάδα και γι’ αυτό υπάρχει εισαγωγικό σημείωμα. Αν και πρόσφατα κάπου διάβασα ότι τέτοια συμβαίνουν κι εκεί αλλά ίσως όχι σε τόσο μεγάλη κλίμακα και ... όπως αυτά σε μεγάλη κλίμακα ... δεν δίνει κανείς σημασία κι αμέσως ξεχνιόνται.
Τον τραγικό Επιθεωρητή Γκοντό και τον απίθανο σκύλο του Πότζο τον συναντήσαμε σαν χαρακτήρα στο προηγούμενο, Το Άλσος της Κουκουβάγιας που πούλησε τέσσερα (4) αντίτυπα αλλά το έμαθα πλέον. Τα βιβλία μου είναι ο ορισμός του worst sellers και δεν παραπονιέμαι καθόλου. Δεν μου επιτρέπεται στην ηλικία μου. Εδώ ψάχνει τον δολοφόνο κάποιου παλιού του φίλου και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες κι οι ιστορίες τους έχουν το δικό τους ενδιαφέρον. Να δηλώσω τίμια ότι η σκηνή με τα μέλη του τσίρκου είναι σχεδόν αντιγραφή από ένα παλιό και ξεχασμένο φιλμ του Χίτσκοκ που στην συγγραφή του σεναρίου υπάρχει το όνομα εκείνης της «διαόλου κάλτσας» Dorothy Parker κι υποψιάζομαι ότι ήταν δική της έμπνευση.
Η όλη δράση συμβαίνει μες τα σφαγεία Τελετουργικής Σφαγής, κάτι που δίνει τον τίτλο. Κι όπως πάντα, μετά μουσικής. Στους τίτλους βασικά με λινκ σε βίντεο του YouTube για να διαβαστεί με παράλληλη ακρόαση. Υπάρχουν και 2-3 άλλα σε εξέλιξη που τα παλεύω ταυτόχρονα και κάποτε ίσως εμφανιστούν αν δεν έχω πεθάνει μέχρι τότε.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Βαγγέλης Δημητρόγλου
• Release date: Mar 2, 2022
• ISBN: 9781005060794

Βαγγέλης Δημητρόγλου

1953 Καισαριανή, Αθήνα, 2ο Δημοτικό Βενιζέλου, Γυμνάσιο (6ταξιο) Καισαριανής, ΑΣΟΕΕ, Τράπεζα, γάμος Μαριάννα, Χανιά-Κρήτη, fagotto και Les Vagabonds, διδυμα Οδυσσέας και Μελίνα το 98, Νοτιοδυτική Γαλλία 2003.Σήμερα, 2020, που τα δίδυμα τελειώνουν το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις, μετ'α από τόσες πολλές μαλακίες που έκανα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αφού ξέφυγα απ' τον διαβήτη... απλ'α περιμένω τους φίλους του, τους πιό θανατερούς για να ξεμπερδεύουμε. Μετά απο χρόνια μελέτης και αυτο-καλλιέργειας - κουλτούρα το λένε - η δική μου είναι σινεμά, βιβλίο και μουσική (στο σινεμά & μουσική πολύ μετριόφρονα, είμαι άπαιχτος), ένα πρωΪ την είδα συγγραφέας, σκατασταμούτραμου. Βιτριολικά βιπεράκια αστυνομικής πλοκής και φαντασίας σε Ιστορικό φόντο για να βγάλω όλη την οργή μου σε εκκλησία-εξουσία-δικαιοσύνη, χωρίς να μ' ενδιαφέρει διόλου η κριτική. Σε λίγο θα πεθάνω άλλωστε, γέρασα. Δεν μ'ενδιέφερε η κριτική όταν ήμουνα μικρός κι έκανα την μια μαλακία πίσω απ' την άλλη, τώρα θα νοιαστώ ; Μ'αρέσει, περνάω και την ώρα μου -χωρίς τσιγάρο και Τζακ Ντάνιελς λόγω διαβήτη, αστα να πάνε - και στην Αγγλική έκδοση πουλιώνται στο ΑΜΑΖΟΝ, για να κονομήσω στα γεράματα ! 1-3 Ευρο τον μήνα εισπράτω. Σε μορφή ΕΒΟΟΚ τα προσφέρω δωρεαν.... σχεδόν. Κριτικές και γαμοσταυρίδια ή εδώ η κατάμουτρα στο [e-mail] ανευ φόβου και πάθους.***Τα βιβλία μου μπορεί να ταξινομηθούν σε 4 κατηγορίες.1__ Ξεκίνησα με τα Βυζαντινά που αν κι η ιδέα ήταν ορίτζιναλ, η γραφή είναι αστεία και πρωτόλεια. Το δήλωσα άλλωστε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας αλλά ούτε και ψώνιο να το παίζω τάχα μου στα 68. Ήταν πολλά και τα μάζεψα σε δύο τριλογίες.2__ Με το ΦΑΓΓΟΤΟ ξεκίνησε ημι-αυτοβιογραφικό κι εξελίχτηκε σε Νουάρ στο Νησί, (Χανια-Κρήτη) με κάμποσες "περιπέτειες" στο σύνολο.3__Με το "Πορτραίτο" ξεκινάει η 3η περίοδος σε περιβάλλον ΝΔ Γαλλίας που κατοικοεδρεύω και ΜΟΝΟ στ' αγγλικά υπάρχει κι η "Γυναίκα του μηχανικού" που δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια συρραφή του ΦΑΓΓΟΤΟ + ΣΑΡΑΚΑΣ και δεν χρειάζεται κι άλλο Ελληνικό. (3 βιβλία). Απ' το "Πορτραίτο" κι έπειτα, λένε ότι βελτιώθηκα !4__Τα τελευταία (2) που είναι σε αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο χωρίς μάγκες ντεντέκτιβ και φάπες είναι μια προσπάθεια να γράψω 'λογοτεχνικό' Νουάρ επειδή μου είπαν ότι το κάθε τελευταίο μου είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο αλλά παρόλο που αυτό δείχνει κάποιοα πρόοδο και βελτίωση, εξακολουθώ να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

Book preview

Αυτήν την εισαγωγή ΠΡΕΠΕΙ να την γράψω διότι αυτά είναι άγνωστα σ’ εμάς κάτω εκεί στην ΝΑ Μεσόγειο. Κι αν δεν τα γνωρίζει κάποιος δεν θα το καταλάβει καλά το πόνημα. Κάπου τελευταία διάβασα, Φεβ. 2022, ότι και στην Ελλάδα κάτι τέτοιο … περίεργο πάει να γίνει. Δεν ξέρω ούτε είδα συνέχεια.

Κατ’ αρχήν, στην Γαλλία ζουν επίσημα και σαν Γάλλοι πολίτες κοντά στα πέντε εκατομμύρια Μουσουλμάνοι. Ανεπίσημα και παράνομα βάλε ακόμα τουλάχιστον ένα. Κι όσο πάνε και πληθαίνουν διότι ο μέσος Γάλλος κάνει 1,2 παιδιά κι αυτοί πάνω από 4. Ο Michel Houellebecq σε κάποιο τελευταίο μυθιστόρημά του τους είδε να κάνουν και πολιτικό κόμμα και να κερδίζουν εκλογές κι εξουσία, αφηγηματική μυθοπλασία που δεν πούλησε παρόλο το «κράξιμο» απ’ όλες τις πάντες. Πολιτικο-θρησκευτικά όμως δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου εδώ και δεν θα επεκταθώ.

Αυτά τα εκατομμύρια Γάλλοι Μουσουλμάνοι όμως, τρώνε, καταναλώνουν και σαν τέτοιο μέγεθος θα το δούμε, σαν ‘πελάτες καταναλωτές’. Τα τελευταία 20-30 χρόνια ξεθάρρεψαν κι άρχισαν να διαμαρτύρονται για το κρέας που τρώνε, το κρέας που τους επιτρέπεται να τρώνε μετά από μια νόρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απαγόρευε εντελώς την «τελετουργική σφαγή» των ζώων προς βρώση και κατανάλωση καταργώντας τον παλαιότερο που την επέτρεπε μέχρι 30% ! Ποιος είδε τον Αλλάχ – ή τον Μαμωνά- και δεν φοβήθηκε. Κι οι Εβραίοι έχουν το ίδιο θέμα αλλά είναι συγκριτικά λιγότεροι. Οι μεγάλες αλυσίδες τροφίμων και τα γνωστά λόμπια που θα έχαναν αξιόλογη πελατεία κατάφεραν να εξαιρεθεί η Γαλλία και να συνεχίσει με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία για κρέας Χαλάλ ή Κόσερ για τους Εβραίους και γέμισαν τα σουπερμάρκετ μ’ ετικέτες ‘Χαλάλ’ και ‘Κόσερ’, αυτά τα δεύτερα όχι εν αφθονία, οι Εβραίοι στην Γαλλία έχουν ολόκληρα σουπερμάρκετ αποκλειστικά Κόσερ για πάρτη τους. Απορώ γιατί κι οι Μουλάδες δεν κάνουν το ίδιο. Άλλη οικονομική επιφάνεια οι Εβραίοι κι άλλη τα Μουσλίμια.

Χαλάλ σημαίνει ‘επιτρέπεται’ και Χαράμ ‘δεν επιτρέπεται’, είναι για τους σκύλους. Κι αυτό δεν αφορά μονάχα το είδος των ζώων που επιτρέπονται ή όχι απ’ την κάθε θρησκεία – το χοιρινό είναι Χαράμ ας πούμε - για να καταναλωθούν, αλλά και το τελετουργικό της σφαγής τους !!!! Δεν κάνω πλάκα ούτε τα κατεβάζω απ’ την γκλάβα μου. Για να επιτρέπεται να καταναλωθεί το μοσχαρίσιο-βοδινό κρέας -εκεί παίζεται το παιχνίδι και λιγότερο με τ’ αρνιά- θα πρέπει το ζώο να έχει σφαγεί από ειδικό άνθρωπο, όχι υποχρεωτικά Μουσουλμάνο, επιτρέπονται κι άλλοι από μονοθεϊστικές θρησκείες όπως Χριστιανοί κι Εβραίοι, αν ο χασάπης είναι Βουδιστής το πετάνε στους σκύλους, ο οποίος αφού πρώτα διαβάσει τις ανάλογες προσευχές, θα το σφάξει παραδοσιακά κόβοντάς του τον λαιμό με μαχαίρι, κοφτερό σαν ξυράφι ή στομωμένο δεν έχει σημασία!!!! Αν γίνουν όλα αυτά όπως πρέπει τότε το κρέας του ζώου είναι Χαλάλ (ή Κόσερ) δηλαδή επιτρεπτό να καταναλωθεί. Αυτά αν είσαι Μουσουλμάνος ή Εβραίος. Αλλά αν είσαι βόδι … αργείς να πεθάνεις και κολυμπάς στο αίμα και την αγωνία τουλάχιστον για 15 λεπτά. Κι αυτό διότι ο βους, που οι Βουκεφάλες τον βάζουν ανάσκελα μέσα σ’ ένα μεγάλο ‘θερμοσίφωνο’ που αφήνει μόνον το κεφάλι του έξω κι εκεί του κόβουν τον λαιμό, έχει μια μεγάλη φλέβα πίσω απ’ τον αυχένα και την σπονδυλική στήλη, κάτι που δεν έχουν άλλα ζώα, που συνεχίζει να τροφοδοτεί τον εγκέφαλο μ’ αίμα παρατείνοντας την αγωνία του ζώου πολύ περισσότερο από κάθε άλλου. Αυτού του είδους το μακελλειό απαγόρεψε η Ευρώπη κι όλοι (σχεδόν) συμμορφώθηκαν εκτός Γαλλίας-Γερμανίας που ο Μουσουλμανικός πληθυσμός δεν είναι αμελητέος. Ο μοναδικός τρόπος σφαγής των ζώων είναι μετά από νάρκωση κι αν είναι δυνατό, ακαριαία με μια σφαίρα στο κρανίο.

Και μπορεί βέβαια οι θρησκευόμενοι Μουσουλμάνοι ν’ αλαλάζουν από χαρά με τις ταμπέλες ‘ΧΑΛΑΛ’ στα ράφια των σουπερμάρκετ αλλά φιλοζωικές οργανώσεις και βέγκαν ακτιβιστές βγήκαν στους δρόμους αγριεμένοι. Κι ως συνήθως, αυτοί μόνον φασαρία ξέρουν να κάνουν ή να σπάσουν την βιτρίνα κάποιου επαρχιακού μικρο-χασάπη με ταμπέλες ‘Χαλάλ’ στο ψυγείο αλλά ποτέ δεν άλλαξαν τα δεδομένα. Σφαγεία, Υπουργεία και μεγάλα σουπερμάρκετ πολυκαταστήματα, κι όταν λέμε μεγάλα εννοούμε σαν αστακός η μουνόψειρα, τα πάρκινγκ τους μόνον είναι για 1000 αυτοκίνητα και κλείνουν ταμείο το βράδυ με μερικά εκατομμύρια είσπραξη, κάνουν όλο το παιχνίδι μονότερμα. Τίποτα δεν είναι ο Μητσοτάρχιδης κι οι παπάδες με μάσκες ή όχι. Αλλού, εκεί που έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους κράτος (λαϊκό) κι εκκλησία-θρησκεία εδώ και χρόνια, για ‘πολιτισμένους’ δεν μπορούμε καν να μιλάμε, αλλού γεννήθηκε ο πολιτισμός, συμβαίνουν πολύ χειρότερα.

Η σχέση μου κι οι ιδέες μου σχετικά με την εκκλησία και την θρησκεία, όλες τις θρησκείες του κόσμου, είναι μάλλον γνωστή σε όλους. Κι εμένα η μάνα μου η θεούσα μ’ έστελνε παπαδάκι στην εκκλησία πιτσιρικά αλλά πήγα σχολείο, μελέτησα κι έμαθα πολλά, τα περισσότερα μόνος μου από περιέργεια κι αμφιβολία, και κατάλαβα ότι με δούλευαν. Η γνωστή καραμέλα ότι για όλα φταίει η οικογένεια είναι βιτρίνα κι απενοχοποίηση του κράτους που αδιαφορεί για την εκπαίδευση, την παιδεία καλύτερα, διότι σήμερα η εκπαίδευση έχει πλέον επαγγελματικό χαρακτήρα. Εξειδικευμένους επαγγελματίες βγάζουν τα Λύκεια-Πανεπιστήμια και κατά τ’ άλλα κούτσουρα απελέκητα γιατί η εργασία -δουλειά την λένε με λάθος τονισμό- είναι πρώτη προτεραιότητα του καθενός, όχι κατ’ ανάγκη για την δική του αποκατάσταση αλλά επειδή το μηχάνημα-σύστημα έχει ανάγκη από γρανάζια για να συνεχίσει να ρολάρει. Λες κι ο σκοπός, η αποστολή κάθε νεογέννητου μόλις βγει απ’ την κοιλιά της μάνας του είναι να δουλεύει. Και δεν χρειάζεται να ξέρει και πολλά-πολλά για να το κάνει. Κι ύστερα απορούν πως ένας νεαρός, με τι μυαλό ζώνεται μ’ εκρηκτικά και παίρνει φαλάγγι όποιον βρει μπροστά του κραυγάζοντας «Αλλάχου Ακμπαρ». Δεν φταίει η οικογένεια, τουλάχιστον σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως της καταλογίζουν. ΑΥΤΟΙ φταίνε που τον(τους) άφησαν εξαθλιωμένο κι απαίδευτο επειδή … έτσι τους συμφέρει. Αν οι νέοι εκπαιδευτούν και ξυπνήσουν, το σύστημα θα καταρρεύσει. Αυτοί οι κουστουμαρισμένοι με τα παχιά λόγια το ξέρουν πολύ καλά.

Δεν μπορώ να δεχτώ μια θρησκεία που απαγορεύει το γέλιο, την απόλαυση, την σαρκική ηδονή και το ‘αμαρτωλό’ σώμα. Και για το θέμα μας, να μου απαγορεύει να ζήσω και να πεθάνω χωρία να έχω γευθεί την ηδονή δυο τηγανητών αυγών με μπέικον. Και φυσικά σιχαίνομαι κάθε μορφή βίας, ιδιαίτερα σωματικής, σε κάθε ζωντανό οργανισμό στην γη είτε πρόκειται γι’ άνθρωπο ή ζώο. Δεν είμαι ούτε χορτοφάγος ούτε βέγκαν. Το κρέας, κι ιδιαίτερα το κόκκινο, το έχω βγάλει απ’ την ζωή μου, ψάρια, αυγά κι όσπρια μου δίνουν όλες τις πρωτεΐνες. Αλλά όταν κάποιος ΑΠΑΙΤΕΙ το κρέας που τρώει να είναι αποτέλεσμα ιεροτελεστίας και σκληρών βασανιστηρίων, ξεφεύγει απ’ την φαντασία μου. Και οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να παράγουν κρέας προς βρώση και θα συνεχίσουν να το τρώνε, περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οι αποκλειστικά χορτοφάγοι είναι σαν τους πούστηδες, υπερβολικά λίγοι και μικρή μειοψηφία. Αφού τελικά θα καταλήξει μπριζόλα στο τραπέζι μας, θα μπορούσαμε ίσως ν’ απαλλάξουμε το άμοιρο ζωντανό απ’ την ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ.

Στο βιβλίο μου παίζει μεγάλο ρόλο ένα βίντεο για την πλοκή. Δεν το ‘βγαλα απ’ το κεφάλι μου. Έγινε μέγα σκάνδαλο κάποτε