Invasie van de Barbaren

By Jens Fitscher

Terwijl op een verre planeet in een andere tijd de nieuwe Wayne-Zeno Uelisch wordt geboren en nu vreest voor het leven van zijn nieuwe metgezel Tarja, wier lichaam eveneens door een Chron-Bastion is getransformeerd, wordt Tarik Connar tot "Gevolmachtigde van het Leven" verheven en moet hij zich verdedigen tegen de aanvallen van de dierlijke krijgers van het Zisslies-volk.
Wanneer een jonge krijger zijn zijde kiest, aanvaardt Connar de hem opgedragen verantwoordelijkheid en vecht met hem voor de planetaire alliantie HUrur tegen de indringers. Zal hij alleen met zijn nieuwe vriend Jet'ha in staat zijn de invasie van duizenden Zisslie's krijgers af te wenden? Dan grijpt de KORRELAT in en zijn beste vriend Zeno is in groot gevaar.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: Apr 20, 2023
• ISBN: 9783966745499

Jens Fitscher

Jens Fitscher war bereits als kleiner Junge begeisterter Leser von Science-Fiction und Fantasy Büchern. Insbesondere liebte er die gängigen Taschenbücher der 70er und 80er Jahre des vorigen Jahrhunderts. Ein starkes Interesse zeigte er dabei für die Protagonisten mit außergewöhnlichen Fähigkeiten. Seine Geschichten handeln immer von starken Persönlichkeiten, die durch ungewöhnliche Umstände über sich selbst hinauswachsen und dafür mit übernatürlichen Fähigkeiten belohnt werden.

Book preview

Proloog

Ik groet de drager van de Oude Macht en gevolmachtigde van de Ellio'sh Tarik Connar, de uiteindelijke erfgenaam van het Ellio'sh volk. Ik ben de TOHIKUM Chronor.

De stem kwam rechtstreeks uit de stemspleet van de kleine, witte robot.

Ik ben het laatste bastion tegen het onvermijdelijke einde. Ik werd gebouwd als een geheim station lang voordat de andere Tohikum stations werden gepland. Stap nu alsjeblieft in de verhoogmachine.

De kleine robot deed een stap opzij.

Voor de tweede keer in de lange geschiedenis van het Ellio'sh volk, zal er een gevolmachtigde van het leven zijn, uitgerust met het ultieme machtsmiddel om de volkeren van het universum te redden van hun eigen scheppers.

Connar stond voor de kist, enigszins verbijsterd. Natuurlijk had hij begrepen dat er van hem verwacht werd dat hij in dit ding zou klimmen. Maar wat daar precies met hem zou gebeuren was hem tot nu toe niet echt uitgelegd.

Doorslaggevend voor zijn beslissing was uiteindelijk de zware, aardbeving-achtige donderslag die de hele TOHIKUM deed schudden.

Er waren zelfs geen alarmsirenes meer nodig om hem tot actie te verleiden.

"De strijders zetten hun tweemansvernietigers in het station in. Ernstige schade aan elektriciteitssystemen. Ik schakel over op reservevermogen.

Onmiddellijk doofde het constante lage gebrom dat in de lucht hing. Een onnatuurlijke stilte daalde neer in de nu verduisterde kamer. De verbeteringsmachine is klaar, Tarik Connar, drager van de Oude Kracht.

Connar had zich al in de kist gepropt en het laatste wat hij zag waren de roodgloeiende kraaloogjes van de twee spinnenvechtrobots op hun achterhoofd toen de kistachtige container zich langzaam sloot. Er was eerst een vreemde leegte in zijn gedachten, maar twijfel ontstond niet, daarvoor was zijn buikgevoel verantwoordelijk, en dat was heel rustig.

Toen schoot hem een zin uit de TOHIKUM te binnen. Het had naar hem verwezen als een latere legataris van het Ellio'sh volk. Waarom later legataris? Hij was er al een geworden. 

Gemachtigde van het leven

De twee 15 ton zware, 6 meter hoge spinrobots van de Ellio'sh stonden als massieve monumenten met geactiveerde beschermende schilden voor de hefmachine.

Zware trillingen liepen door de kamer. Het gepantserde toegangsschot had zichzelf gesloten en hermetisch afgesloten toen Tarik Connar in de kistachtige container was geklommen.

Buiten waren explosies te horen en een staccato van energieschoten weerklonk uit de ongeïsoleerde stalen muren.

Nu ging het hologram van het controlepaneel op de elevatiemachine een paar seconden uit voordat het weer verscheen. De kamerverlichting ging uit en maakte plaats voor de roodachtige schemering van de noodverlichting.

Niets van dit alles interesseerde echter de twee gevechtskolossen, die stijf op hun hoede stonden voor elke beweging voor de kistachtige container. Ze leken alleen te wachten op het moment dat de dierlijke krijgers van de Zisslies zouden proberen hun weg naar binnen te forceren.

Hun acht ogen gloeiden dreigend rood op in het vleeskleurige licht van de kamer. Hun lompe wapens waren volledig geactiveerd en in alle richtingen van de container gericht.

Zwevend op een antigrav-kussen konden de twee gevechtsrobots het beste gebruik maken van hun acht ledematen, die elk een superzware laservernietiger bevatten.

Fijn stof druppelde van het plafond toen nog een zware explosie de kamer deed schudden.

De infrarood-ogen van de gevechtsrobots herkenden snel dat het schot langzaam en gestaag begon op te warmen. Zij berekenden een secundaire waarde van twintig minuten tot het smeltpunt zou worden bereikt.

Als er tegen die tijd geen veranderingen zijn in de huidige situatie, zullen ze een laatste, felle strijd moeten leveren.

Hun positronisch brein berekende verschillende mogelijke scenario's en sloeg de best mogelijke ontwijkende en aanvallende acties op.

De verbetermachine was al begonnen met zijn werk. Het was een kwestie van Connar's speciale gaven te versterken en ze in de juiste richting te sturen.

Daartoe moest de machine diep in zijn onderbewustzijn gaan; de volgorde van zijn lichaam-geest eenheid moest helemaal opnieuw worden uitgelijnd.

Om dit te doen had de verbeteringsmachine vroegere identiteiten nodig, episodes uit Connars leven die al een inherente affiniteit hadden met de basisbouwstenen van de schepping, namelijk Donkere Energie en Donkere en Baryonische Materie, lang voordat Connar zich zelfs maar bewust was geworden van zijn spirituele potentieel.

De versterkingsmachine zocht en vond de eerste aanwijzingen en liet hem de afleveringen opnieuw beleven om er de basis van zijn nieuwe krachten mee op te bouwen. Connar droomde niet.

Zijn geest versmolt in ruimte en tijd met zijn ego in het verleden en ervoer opnieuw wat zijn toekomst zou bepalen.

>Toen ik in bed ging zitten, was het nog steeds schemerig in de kamer. Mijn gedachten bewogen hardnekkig en ik keek naar de vloer met de kleine loper voor het bed. Het was als een trilling van ruimte en tijd, alsof een raster tegelijkertijd gebroken en opnieuw opgebouwd was. Ik zat nog steeds op dezelfde plaats, maar in mijn geest, in mijn onmiddellijke waarneming, veranderde er iets.

Het was maar een kort moment. Misschien geen vijf seconden. Ik zag, of liever gezegd ervoer bewust, een soort reset. Ik zag mezelf weer zitten en op de rand van het bed gaan zitten. Het werd even koud. Hoe dan ook, dat was mijn subjectieve gevoel. Ik was licht duizelig en er liep een rilling over mijn rug. 

Ik zat daarna