Vrouw in Blei: Western

By Neal Chadwick

door Neal Chadwick


De omvang van dit boek komt overeen met 116 paperback pagina's.


Jolene is gebonden aan Rex Herron. Ze is zelfs bereid de marshal op te offeren om Rex te plezieren. Maar dan verneemt ze iets dat haar alleen aan wraak doet denken...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Apr 27, 2023
• ISBN: 9783745229349

Book preview

Neal Chadwick

Vrouw in Blei: Western

UUID: 4b13f1fc-9917-440c-a547-3ee7fa35a157

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Vrouw in Blei: Western

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

Vrouw in Blei: Western

door Neal Chadwick

De omvang van dit boek komt overeen met 116 paperback pagina's.

Jolene is gebonden aan Rex Herron. Ze is zelfs bereid de marshal op te offeren om Rex te plezieren. Maar dan verneemt ze iets dat haar alleen aan wraak doet denken...

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER WERNER ÖCKL

Neal Chadwick is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Jolene's naakte lichaam glansde in de zon toen ze op de oever van de rivier stapte. Het meisje van Moonlight Ranch rekte zich uit. Haar volle borsten puilden naar voren. Het water parelde ervan af.

Het was een verdomd hete dag en het beetje afkoeling had de jonge vrouw goed gedaan.

Het geluid van een galopperend paard deed hen opkijken. De man die over de vlakte naar de oever van de Rio Bonito reed, werd snel groter.

De naakte jonge vrouw stak haar armen in haar gebogen heupen en keek naar de nieuwkomer.

Ze had haar eigen paard vastgebonden aan een struik een paar meter verderop. Haar jurk hing aan de pommel van het zadel.

Ze ging naar het paard en haalde de Winchester uit de scubbard.

Intussen was de ruiter toegesneld en had zijn paard ingespannen. Een lelijk litteken strekte zich uit over zijn gezicht. Er was een flits in zijn ogen. Met een begerige blik bedekte hij de naakte vrouw.

Jolene hief de loop van het geweer een beetje op.

Ze was niet goed met wapens, had er bijna geen ervaring mee.

De dwaas lachte toen hij zag hoe onhandig ze het aanpakte.

Hij sprong uit het zadel en nam met een nonchalante beweging de lange zweep van de pommel.

Maak jezelf niet ongelukkig, meisje!

Geen stap verder! siste Jolene. Ze laadde het geweer. De dwaas staarde meer naar haar borsten die met die schokkerige beweging heen en weer zwaaiden. Het was een aanblik waar hij niet vanaf kon blijven.

Pas op dat je je niet bezeert! gromde de dwaas toen.

Een schot ging af en brandde een handbreedte voor de laarzen van de man met het litteken.

Onwillekeurig sprong hij een stap achteruit. Zijn paard sprong opzij en rende hinnikend weg. De dwaas was niet snel genoeg om het bij de teugels te pakken en vast te houden. Dus vloekte hij in zichzelf. Zijn gezicht veranderde. Tot nu toe had hij deze zaak blijkbaar als een spel beschouwd. Maar dat was nu voorbij. Hij pakte de zweep met zijn linkerhand en greep hem zo stevig vast dat zijn knokkels wit werden.

Ben je gek geworden, teef! schold de dwaas.

Jolene zelf schrok van het schot. Ze had duidelijk niet expres geschoten.

Toen de dwaas een stap naar haar toe wilde doen, hief ze desondanks de loop weer op.

De dwaas bevroor.

Je bent laat, Rex Herron, mompelde ze.

Scarred Herron, eigenaar van de HAPPY SINNER Saloon in Lincoln, vervormde zijn gezicht en toonde twee rijen roofzuchtig knipperende tanden.

Ik ben laat, maar ik ben enorm! Daar kom je zo achter, Jolene!

Loop naar de hel, Rex Herron. Ik ben het zat om door jou voor de gek gehouden te worden! Tranen glinsterden in haar ogen. Ik heb er echt genoeg van!

Kom op, schatje. Heb je weer een van je buien, of wat is er aan de hand?

Je denkt dat je alles met me kunt doen, hè? Zeg me dat je de Moonlight Ranch terugneemt van Jim McEvan en mij daar het eerste meisje maakt...

Luister, Jolene..., probeerde Herron bezwaar te maken, maar Jolene liet hem er geen woord tussen krijgen. Ze onderbrak hem ruw. Haar stem sloeg bijna over.

Nee, nu luister je naar mij, zei ze. Er is niets gekomen van je beloften.... Die Jim McEvan is nog steeds marshal en bordeelhouder in één. En zowel op Moonlight Ranch als als stadsmaarschalk van Lincoln zit hij steviger in het zadel dan ooit.

Herron haalde diep adem.

Een donkere blos bedekte zijn gezicht.

Ja, de zaak van Jim McEvan, die zwerver die hier had gelopen, zoals de saloonhouder hem zag, stak als een pijnlijke doorn in het vlees van zijn ziel. Zo zeker had Herron gedacht dat hij eigenaar was van de Moonlight Ranch, het grootste bordeel in de omgeving naast zijn HAPPY SINNER Saloon. Na de dood van Carrie Manwell, de eigenaar, leek het een kleine zaak om dit eigendom in handen te krijgen. Maar toen was deze vreemdeling opgedoken.

Carrie Manwell's erfenis.

En hij had niet alleen aanspraak gemaakt op de Moonlight Ranch, nee, de mensen van Lincoln maakten hem hun stadsmaarschalk.

Sindsdien probeerde Herron tevergeefs deze concurrent en tegenstander weer uit Lincoln County te verdrijven.

Tot nu toe zonder succes.

Noch geld, noch een hagelbui van loden bonen heeft McEvan tot nu toe kunnen verjagen. Hij was een taaie kerel, dat moet ik hem nageven. Alle moordenaars en revolverhelden die Herron tot nu toe op de stadsmaarschalk had afgestuurd, hadden ofwel moeten vertrekken zonder iets bereikt te hebben, ofwel lagen nu op de Boothill met een onversierd houten kruis aan het hoofd.

En ook al vonden sommige mensen in Lincoln het niet leuk dat hun marshal ook de eigenaar was van een bordeelranch als bijbaan, de meesten accepteerden het. Tenslotte vonden ze dat ze de juiste man hadden gevonden voor de baan van marshal. Iemand die genoeg aanzien had om de wetteloosheid enigszins op zijn plaats te zetten.

Maar Rex Herron had zijn plannen om McEvan te vernietigen nog niet opgegeven.

Maar de saloneigenaar was ook een realist.

Alleen de stommelingen haalden hun hoofd door de muur en kregen bloedneuzen. Een man als Rex Herron was veel voorzichtiger.

We moeten geduld hebben, Jolene! zei hij.

De naakte vrouw lachte schel.

Haar borsten trilden daarbij.

Jolene was een hoofdstuk op zich.

Ze was aan hem gebonden. Tenminste dat had Herron altijd geloofd, tot vandaag. Ze ontmoetten elkaar in het geheim voor snelle seks.

Herron was altijd in voor een heet nummer. En bij deze gelegenheid voorzag Jolene Herron altijd van het laatste nieuws van Moonlight Ranch. Rechtstreeks uit het hol van de leeuw genaamd Jim McEvan.

Maar de laatste tijd ontstond er woede in de jonge Moonlight Ranch Lady over Herron.

Niet alleen hield hij zich in haar ogen niet aan zijn beloften, hij speelde ook graag zijn perverse spelletjes met haar.

Wekenlang moest ze een zweepband in haar nek bedekken met een kraag om niet voortdurend lastig gevallen te worden met vragen. Haar lichaam was tenslotte haar kapitaal.

Geduld, geduld! deed ze Herron na. Ze kende zijn uitspraken inmiddels door en door en werd er moe van. Dat predik je me nu al een hele tijd. Veel te lang naar mijn smaak!

Schat!

Geef me niet de zachte verkoop! Niemand koopt het toch!

Herron grijnsde.

Ik weet dat je het leuker vindt als je in elkaar geslagen wordt!

Rex, of je doet iets aan McEvan of...

Of wat?

Of je kunt het voortaan zelf doen, klootzak!

Herron lachte hard.

Ga zo door, schatje! Ik hou van een vrouw met een temperament! Dat zou je nu toch moeten weten!

Jolene heeft de Winchester nogmaals geladen.

Je neemt me niet serieus, Rex!

Doe nu geen domme dingen!

Ik heb voor je gemoord, Rex Herron, en je behandelt me als een deurmat! Zelfs op onze afspraken kom je niet meer op tijd en laat je me wachten als... Ze sprak niet verder, haperde en slikte toen. Tranen van woede glinsterden in haar ogen.

Herrons ogen vernauwden zich. Hij draaide zich kort om, bijna alsof hij vreesde dat iemand Jolene's woorden had gehoord.

Het meisje fronste minachtend haar mond.

"Maak je geen zorgen,