Drie bijzondere misdaadromans in één deel Augustus 2023

By Alfred Bekker

Drie bijzondere misdaadromans in één deel Augustus 2023


Deze bundel bevat de volgende romans:


Kunstenaarsgeluk voor moordenaars (Alfred Bekker)

Commissaris Marquanteur en het mordprogramma van Marseille (Alfred Bekker)

Commissaris Marquanteur en het speciale pistool (Alfred Bekker)





Twee criminele organisaties vechten om hun machtspositie in Marseille. Er kan er maar één als winnaar uit de bus komen. En nu al wordt een van de bazen vermoord. Komt het nu tot een oorlog tussen de twee criminele organisaties? Of zit er iets heel anders achter, want er worden meer moorden gepleegd. Heeft iemand een besluit genomen en leeft hij alleen nog maar voor wraak? Rechercheurs Pierre Marquanteur en François Leroc volgen het spoor van bloed dat door Marseille loopt.



Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Aug 13, 2023
• ISBN: 9783745232608

Book preview

​Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Kunstenaarsgeluk voor moordenaars: Thriller

Alfred Bekker

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Kunstenaarsgeluk voor moordenaars: Thriller

Een Harry Kubinke misdaadthriller

door Alfred Bekker

Het formaat van dit boek komt overeen met 140 paperbackpagina's.

Er wordt ingebroken in een galerie in Berlijn. De eigenaar lijkt te zijn vermoord - maar zijn lichaam kan niet worden gevonden. De Berlijnse rechercheur Harry Kubinke en zijn team beginnen hun onderzoek. Al snel blijkt dat de galeriehouder betrokken was bij zeer dubieuze zakelijke transacties. Binnen korte tijd worden andere mensen uit zijn kring vermoord. Wanneer een collega uit Rusland zich meldt en Harry Kubinke zijn hulp aanbiedt, neemt de zaak een nieuwe wending...

Een aangrijpende Berlijnse thriller met inspecteur Harry Kubinke.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

1

Federale hoofdstad Berlijn - in 2007...

En dit wordt verondersteld kunst te zijn! zei de man bij de curryworstkraam waar mijn collega, inspecteur Rudi Meier, en ik ons aan het versterken waren. Weet u wat ik bedoel, meneer Kubinke?

Nou..., zei ik, want om eerlijk te zijn wist ik niet echt waar de curryworstman op doelde. Maar de curryworst die hij aanbood smaakte goed. En daar ging het om.

Hij wees naar de vogelverschrikker die aan een lantaarnpaal hing en die behoorlijk beschadigd was door de recente regen.

Ze laten het daar wegrotten en niemand haalt het afval weg, want het is een kunstproject. Ik weet het niet, het is waarschijnlijk bedoeld om menselijk verval en het verstrijken van de tijd te illustreren of zoiets.

Ik denk het wel, zei ik kauwend.

Ja, dat zou kunnen of is het echt zo, commissaris?

Rudi en ik zijn hier de laatste tijd vaak geweest. Daarom wist hij onze namen. Ik kende die van hem echter niet. Jammer. Maar je kunt niet alles bewaren.

Ik heb er nog niet over nagedacht, moet ik nu eerlijk bekennen.

Dus als ik mijn grofvuil op het verkeerde moment op straat zet, krijg ik een waarschuwing. Maar als ik een kunstenaar was, kon ik gewoon overal afval achterlaten en dat zou oké zijn?

Zo zou ik het nu niet bekijken, zei ik.

Ja, maar ik zie het zo! En het klopt niet! Niemand kan me dat vertellen!

Ik heb het nog niet van die kant bekeken.

Misschien zou u dat moeten doen, commissaris Kubinke. Of bent u wel hoofdinspecteur?

Eigenlijk wel, ja.

Dan vraag ik hoofdinspecteur Kubinke, met zijn grote kennis van paragrafen en dergelijke: kunt u dit niet verbieden?

Ik had me verslikt en had op de een of andere manier een stuk worst met veel kerrie in mijn verkeerde keelgat gekregen. Mijn collega Rudi gaf me een schouderklopje. Na een moment was het weer goed.

Gaat het? vroeg de curryworstenman.

Alles is in orde, zei ik.

En mijn vraag?

Hoe?

Ja, het antwoord ontbreekt: kun je zo'n verwoesting van de stad als die niet verbieden?

Nou, strikt genomen valt het niet onder onze jurisdictie bij het BKA, zei ik.

Ah ja, zei Curry Sausage Man."

Lekkere worst, zei Rudi kauwend. Echt waar!

Er is geen betere, voegde ik eraan toe.

Dat is wat je graag hoort, zei de curryworstman en stak toen zijn hand uit in de richting van de vogelverschrikker. Maar je krijgt er oogkanker van!

2

Petersburg, Rusland.

Café Raspoetin was een populaire ontmoetingsplaats waar kunstenaars, intellectuelen en iedereen die dacht dat ze dat waren, samenkwamen om te discussiëren over het verval van Rusland of om te luisteren naar het optreden van een experimentele dichter. Aan de muren hingen schilderijen van groot formaat in schreeuwerige kleuren. Vladimir Bykov viel meteen op in zijn conservatieve driedelige pak. Hij liet zijn blik speurend over de gasten dwalen. Een geroezemoes van stemmen vulde de ruimte.

En sigarettenrook.

Het hing in koude wolken boven de tafels en deed Bykov beseffen hoezeer twintig jaar in Berlijn hem hadden gevormd. Roken was bijna overal verboden in Duitsland, dus Bykov was niet gewend aan de rook die in zijn ogen en neus beet.

Zijn blik bleef hangen op een man in een donkere coltrui, die alleen aan zijn tafel zat.

Bykov ging naar zijn tafel.

De man in de coltrui trok aan zijn filterloze sigaret en blies de rook in de richting van Bykov. Nou, eindelijk! Ik dacht dat je niet zou komen! Ga zitten!

Bykov ging zitten. We moeten met elkaar praten, Sergei!

De man in de coltrui leunde naar voren en sprak nu op gedempte toon. Ik ga weg, Vladimir! Het is te heet geworden. En als je slim bent en wilt blijven leven, doe je hetzelfde!

3

Wat is er gebeurd? vroeg Bykov.

Genoeg om in de toekomst mijn handen thuis te houden. De zaak loopt niet meer en ik heb geen zin om mijn vingers te branden. Twee dagen geleden is Korzeniovsky neergeschoten en ik wil niet de volgende zijn.

Bykov vernauwde zijn ogen.

Korzeniovsky? echode hij. Dat wist ik niet...

Je lijkt niet veel te weten, Vladimir!

Leg het me dan uit, Sergei!

Ik zorg dat ik mijn geld in Zwitserland krijg en dan ben ik weg! verklaarde de man in de coltrui.

Hij leunde achterover en liet de filterloze rookoven gloeien.

Bykov zwaaide met zijn hand om de rook te verdrijven.

Sergei grijnsde scheef. Mietje Duits! mompelde hij minachtend.

Wat het paspoort betreft, is dat waar, antwoordde Bykov.

Nou, dat maakt het wat makkelijker voor je om met de nieuwe situatie om te gaan.

Bykov lachte schor. Dat is makkelijk gezegd, Sergej! Ik heb tenslotte toezeggingen gedaan! In Berlijn zijn er mensen die net zo gretig op de volgende levering wachten als een junkie op zijn dope! Ze zullen behoorlijk zuur reageren.

Sergei haalde zijn schouders op. Het spijt me.

Hoe zit het met Lebedev?

Hij verdween weken geleden van het toneel. Blijkbaar rook hij iets eerder een rat dan de rest van ons en zorgde hij ervoor dat hij zijn schaapjes op het droge kreeg.

Verdomme! Bykov balde onwillekeurig zijn handen tot vuisten. Een donkere blos bedekte zijn gezicht.

Sergei zag er meer ontspannen uit. Zo is het nu eenmaal. Iedereen moet ervoor zorgen dat ze zo goed mogelijk uit deze puinhoop komen.

Nou, geweldig!

Sergey doofde de rest van zijn sigaret in de asbak, dronk zijn koffie met wodka en rosé op.

Bykov was zo bleek geworden als de muur.

Sergei keek hem aan en trok zijn gezicht op. Hé, ben je echt al zo'n Duits watje geworden, Vladimir? Ik dacht dat jij ondernemerschap altijd hoog in het vaandel had staan!

Bykovs gezicht vertrok in een dunne glimlach.

Wij ook.

Nou, die van jou gaat niet mislukken alleen omdat de tijd van de gigantische jackpots voor jou nu even voorbij is!

Heel grappig!

Jij leeft tenminste nog - dat is meer dan gezegd kan worden van sommige anderen die hieraan deelnamen! Betuttelend klopte Sergei zijn gesprekspartner op de schouder. Geen wrok, Vladimir! Het was een leuke tijd en ik denk dat we nog lang zullen treuren om de warme Euro-regen.

Bykov ontblootte zijn tanden als een roofdier. Krijg de klere! siste hij.

Het zal wel. Misschien zullen we op een dag, als alles weer rustig is, weer samen zaken doen. Je moet altijd optimistisch blijven! Hij grijnsde wrang en voegde eraan toe: Trouwens, iconen raken nooit uit de mode!

Sergei keek op zijn horloge.

Toen knikte hij naar Bykov en liep naar de uitgang.

Een man in een donkere leren jas, bijpassende laarzen en een grijze gebreide muts was net de kamer binnengekomen.

Sergei bevroor toen hij hem zag.

De man in leer reikte onder zijn jas en haalde een pistool tevoorschijn.

Hij haalde meteen de trekker over.

Sergei werd geraakt in de borst, wankelde twee stappen naar achteren en werd toen geraakt in het hoofd en de nek.

Met een dof geluid raakte het slachtoffer de houten vloer. Bloed sijpelde uit de wonden.

Paniek brak uit in het hele café. Geschreeuw van afgrijzen klonk door de kamer.

Bykov stond op van zijn stoel, draaide zich om en reikte onder zijn jas.

De man in leer zwaaide de loop van zijn pistool in Bykovs richting. De ogen van de twee mannen ontmoetten elkaar kort. Toen likte de flits opnieuw uit de loop van de automaat als de tong van een rode draak.

Bykov kreeg een schot in de borst dat hem tegen de muur deed wankelen. Een tweede treffer ving hem op slechts centimeters afstand - precies waar het hart zat.

Bykov gleed langs de muur naar beneden, probeerde zich vast te houden en scheurde een van de grootformaat schilderijen van de haken.

Hij kreunde en hapte naar adem.

Ondertussen baande de man in leer zich al een weg door de paniekerige gasten van Café Raspoetin naar de uitgang.

Rechts en links schoven de mensen voor hem zo goed mogelijk opzij. Niemand wilde immers neergeschoten worden met het pistool in zijn rechterhand.

Even later was hij buiten verdwenen in de menigte voorbijgangers.

Ondertussen kreunde Bykov van de pijn.

Hij probeerde te bewegen, maar het voelde alsof hij door verschillende messen werd doorboord.

Hij snakte nog steeds naar adem. Ademen deed vreselijk pijn. Voorzichtig voelde hij de plekken waar hij geraakt was. De projectielen hadden zijn kleren opengereten. Onder de edele stof van zijn Berlijnse kleermaker kwamen de eerste lagen grijze Kevlar tevoorschijn.

Het vest had tenminste de belofte van de fabrikant waargemaakt, dacht hij, ook al waren de klappen nog steeds erg pijnlijk geweest.

Maar het Kevlar vest had voorkomen dat de kogels zijn lichaam binnendrongen en zo Bykovs leven gered. Er zouden een paar blauwe plekken overblijven van de aanval - als hij pech had misschien een gebroken rib. Bykov raakte een van de plekken een tweede keer aan. Hij wist nog steeds niet zeker hoe ernstig de verwondingen eigenlijk waren.

Voorzichtig stond hij op, leunend op een van de tafels.

In café Raspoetin heerste nu een complete chaos. Iedereen rende rond en probeerde zich op de een of andere manier in veiligheid te brengen.

Omdat Bykov ook een pistool in zijn hand had, ontweek iedereen hem.

Ga gewoon weg, zolang de militie hier niet is," zei hij.

Hij had geen zin om de lange vragen van de politie onder ogen te zien en uiteindelijk een klein fortuin te moeten investeren om de agenten in kwestie om te kopen.

Misschien had Sergei gelijk en is het echt tijd voor mij om eruit te stappen! dacht Bykov terwijl hij naar buiten wankelde.

4

En, begin je al te wennen aan de nieuwe auto van de zaak? vroeg mijn collega Rudi Meier toen ik hem die ochtend ophaalde. Zoals gewoonlijk had Rudi op de bekende hoek gewacht. Het regende pijpenstelen en hij was behoorlijk doorweekt. Een Dodge..., zei Rudi om me te plagen.

Over welke Dodge heb je het?, vroeg ik.

Nou, welke denk je?

Het is een Porsche, geen Dodge.

Alleen als je afgaat op de carrosserie. Maar het chassis, de motor en de rest komen uit een Dodge, ook al heb je het nog steeds over 'je Porsche'!

Rudi maakte er altijd grapjes over.

De Porsche waarin ik de afgelopen jaren had gereden, was gestolen. We vonden hem later terug in een schroothandel als een handig pakketje en tijdens het onderzoek bleek dat de dieven het gemunt hadden op de inhoud van de geïnstalleerde servicecomputer. De gegevens die erop waren opgeslagen, waren voor de gangsters een hulpmiddel geweest om een grootschalige cyberaanval op het BKA uit te voeren.

Ondertussen reed ik in een handgebouwde hybride van een Dodge Viper SRT-10 waarop ze de carrosserie van een Porsche hadden gezet.

De technische interieuruitrusting met geïntegreerd TFT-scherm en computer kwam overeen met de standaard die de oude Porsche ook had.

De hermafrodiet van Porsche en Dodge was al een tijdje klaar en ik had de kans om zijn rijeigenschappen te leren kennen.

Tot nu toe ben ik helemaal tevreden, ook al was ik nog steeds een beetje verdrietig over de oude Porsche. Maar dat was waarschijnlijk meer om sentimentele redenen, die waarschijnlijk ook verantwoordelijk waren voor het feit dat ik het over de nieuwe Porsche had - en niet, laten we zeggen, de nieuwe Dodge.

Rudi maakte zijn veiligheidsgordel vast.

Nou, laten we eens kijken wat de nieuwe kan! zei hij.

Joker.

Waarom?

Zolang we in het grotere gebied van Berlijn zijn, is dit waarschijnlijk niet praktisch als we geen onaangename ontmoeting met onze collega's in uniform willen riskeren. Er zijn tenslotte ook geen speciale verkeersregels voor BKA-agenten.

Tenminste, tenzij er een gerechtvaardigde noodsituatie is, gaf ik toe.

De regen werd zo hevig dat zelfs de onvermoeibaar zwaaiende ruitenwisserbladen er nauwelijks in slaagden om een helder zicht te garanderen.

Waarom ben je uitgerekend vandaag zo laat, Harry? vroeg Rudi toen we even later voor een stoplicht moesten stoppen. Ik ben bijna doorweekt in deze verdomde nattigheid!

Ik was vanmorgen nog in de werkplaats en had daar een speciale afspraak buiten kantooruren.

Rudi grijnsde.

Oh, zitten er al kinken in het goede stuk?

Ik schudde mijn hoofd. Helemaal niet. Er moesten alleen een paar kleine aanpassingen gedaan worden. Gewoon routinewerk.

Als je het gelooft, zul je gezegend zijn. Laten we eerlijk zijn, ik weet niet of ik deze in elkaar geschroefde hermafrodiet moet vertrouwen!

5

Gelukkig hield de regen eindelijk op toen we het presidium bereikten.

Nog voordat we ons gezamenlijke kantoor bereikten, kwam onze collega Max Herter ons al tegen. De kantoormedewerker van de opsporingsdienst van het BKA begroette ons kortaf en wees erop dat onze baas over een half uur een vergadering in zijn kantoor had gepland.

Je bent toch wel op de hoogte gebracht waar het over gaat, Max!, vermoedde ik.

Max knikte. Dit wordt een grootschalige operatie met internationale samenwerking en zo...

Drugs?

Nee. Ooit gehoord van de Hermitage?

Is dat geen museum in St. Petersburg?

Juist.

Dan gaat het over illegale kunsthandel?

Laat je gewoon verrassen, Harry! Ik zal nog een dossier voor je moeten samenstellen.

Tot straks.

In financiële termen had de illegale kunsthandel al lang een omvang bereikt die vergelijkbaar was met de handel in drugs, wapens of afval en was het een belangrijke tak van de georganiseerde misdaad geworden, zonder dat het publiek er veel aandacht aan besteedde.

Samen met een aantal andere agenten arriveerden we stipt op tijd in de vergaderzaal van Detective Director Bock en namen plaats.

Zijn secretaresse Mandy begroette ons kortaf.

Ze serveerde koffie voor iedereen. Naast ons waren onder andere collega's Jürgen Caravaggio en Oliver 'Olli' Medina aanwezig. Commissarissen Tommy Kronberg en Leonhard Morell arriveerden kort na ons.

Max Herter kwam de kamer pas binnengeslopen toen Kriminaldirektor Bock al was begonnen te spreken.

Ik hoef nauwelijks nog iets te zeggen over het belang van de illegale kunsthandel voor de georganiseerde misdaad, legde onze baas uit. Miljarden worden daar omgezet en we hebben het nog moeilijker om de mensen erachter te pakken dan bij de drugshandel. Nu hebben we een verzoek ontvangen van het Ministerie van Binnenlandse Zaken van de Russische Federatie om samen te werken, wat ons de kans kan bieden om eindelijk enkele van deze maffiastructuren bloot te leggen. Op deze manier kunnen we informatie krijgen die ons verder zal helpen. Je hebt misschien gehoord over het schandaal met de kunstvoorwerpen van de Hermitage in Sint Petersburg. Petersburg. Naar verluidt verdwijnen daar al jaren massa's kunstvoorwerpen en worden ze verkocht op de zwarte markt. Van de bewakers tot de curator, grote delen van het museumpersoneel werkten samen met de criminelen. Sommige goederen doken later hier in Berlijn op. En dit is al jaren aan de gang. Nu is deze verbinding doorgesneden. Maar op dit punt kan ik beter het woord geven aan inspecteur Meinhart Dommacher. Kriminaldirektor Bock wees naar een man van in de vijftig. Afgezien van een smalle, donkere haarlok had hij geen haar meer op zijn hoofd. Collega Dommacher is aan ons toegewezen als expert op het gebied van de internationale kunsthandel en zal ons met zijn expertise ondersteunen. Alstublieft Meinhart, het woord is aan u.

Dank u. Meinhart Dommacher stond op en activeerde de beamer van de laptop die voor hem op tafel stond. Met een druk op de knop werd het beeld van een vrouw van midden vijftig geprojecteerd. U kijkt naar de conservator van de Hermitage in Sint-Petersburg. Petersburg. Nadat een herziening van de holdings was aangekondigd, werd ze letterlijk getroffen. De herziening onthulde toen de reden. Substantiële delen van de holdings waren verdwenen, blijkbaar op de markt gebracht door een crimineel netwerk. Een aantal mensen werd gearresteerd, waaronder de man en zoon van de curator. De vastgestelde schade is bijna onmogelijk in te schatten, omdat een deel van de bezittingen van de Hermitage niet eens goed was gecatalogiseerd. Tot op de dag van vandaag is niet bekend hoeveel stukken er werkelijk zijn verdwenen. Feit is dat er een soort paniekgolf door de illegale kunstmarkt is gegaan, die ooit de hele wereld heeft overspoeld en waarschijnlijk nog niet helemaal is afgenomen. Zelfs hier in Berlijn waren er een paar uitlopers van voelbaar. Sinds enige tijd zien we een duidelijke toename in het aanbod van handwerk, iconen en sieraden die precies overeenkomen met de inventaris van de Hermitage. Af en toe hebben we geluk en is het mogelijk om de herkomst te bewijzen. Vaker is dit echter niet het geval en moeten we aannemen dat er iets mis is met de herkomst. Meinhart Dommacher activeerde de beamer opnieuw. Het gezicht van een man in een donkere coltrui werd zichtbaar. In verband met het opduiken van een inflatoir aantal iconen in Berlijn, Düsseldorf, New York en Londen hebben we een aantal waardevolle tips gekregen van het ministerie van Binnenlandse Zaken van de Russische Federatie, die het voor ons mogelijk kunnen maken om een halt toe te roepen aan een paar mensen in ons land die de illegale kunsthandel al jaren als een georganiseerde misdaad runnen en bereid zijn om daarvoor over lijken te lopen. De man die je hier ziet heet Sergej Sergejevitsj Michailov. Hij werkt voor een kunsthandelssyndicaat in Sint Petersburg. Petersburg. Vorige week werd hij daar in het Raspoetin café doodgeschoten door een moordenaar tijdens een ontmoeting met een man genaamd Vladimir Bykov. Dommacher zorgde ervoor dat de beamer de volgende foto liet zien. Er was een man in een conservatief driedelig pak te zien. Hij zag er zo onverstoorbaar uit als een bankbediende. Bykov woont al twintig jaar in Berlijn. Daarvoor was hij medewerker van de Russische ambassade en KGB-agent. We nemen aan dat zijn connecties met deze organisatie zijn voortgezet nadat de KGB haar naam veranderde in FSB en Bykov de ambassade verliet. Officieel trouwens, want hij was lid van de Communistische Partij, die Boris Jeltsin kort na de coup tegen Gorbatsjov had verboden. Maar zijn vermeende loyaliteit aan het communisme weerhield hem er niet van om later met alle trucs uit het boekje een kapitalistische zakenman te worden. Hij bleef in Berlijn, had blijkbaar goede advocaten bij de autoriteiten en is sindsdien een Duitser geworden.

Gaf hij misschien een paar KGB-geheimen weg zodat iemand hem de hand boven het hoofd zou houden? vroeg Jürgen Caravaggio.

Dommacher draaide zich naar hem om en knikte. Daar dacht ik ook aan. En ik heb geprobeerd er iets over te vinden in de archieven. Tenminste, wat het BKA betreft, die waren toegankelijk voor mij. Tot nu toe, niets! Maar dat hoeft nog niets te betekenen. Misschien sluimert er nog iets bij de BND of bij het Bureau Bescherming Grondwet. Of Bykov is er zelfs in geslaagd om zich te ontdoen van alles wat hem op wat voor manier dan ook in gevaar had kunnen brengen. Want één ding is duidelijk: zonder zijn oude KGB-connecties had hij niet de belangrijke verbindingsman in de illegale kunsthandel kunnen worden die hij ongetwijfeld is. Dommacher haalde diep adem. Helaas hebben ze nooit iets tegen hem kunnen bewijzen, maar dat zou nu kunnen veranderen.

Op welke manier? vroeg inspecteur Bock.

Nou, ik had het net over de moord op Sergej Michailov. Een dag eerder stierf Boris Korzeniovsky in zijn datsja niet ver van St. Petersburg. Korzeniovsky stond ook in contact met Bykov en behoorde tot dezelfde scene. Hij verbleef meestal aan het Meer van Genève en was verantwoordelijk voor het witwassen van de winsten van de illegale deals. Blijkbaar is er een zuivering gaande binnen de kunstmaffia als gevolg van de onthulling van het Hermitageschandaal. Iedereen die er op de een of andere manier bij betrokken is, probeert nu, ten eerste, de kunstvoorwerpen die ze nog in voorraad hebben zo snel mogelijk te verkopen en, ten tweede, zich te ontdoen van degenen die hen als medeplichtigen in opspraak zouden brengen.

En Bykov wordt verondersteld hierachter te zitten? vroeg Kriminaldirektor Bock.

Dat weten we niet, bekende Dommacher. We weten alleen dat er een verband is tussen Bykov en de vorige slachtoffers.

Dan zou het goed kunnen dat hij zelf ook op de dodenlijst staat, concludeerde ik.

Inderdaad, beaamde Dommacher. Als iemand boven hem in de organisatie hem als een gevaar ziet.

In ieder geval zal de heer Bykov een aantal vragen voor ons moeten beantwoorden, merkte rechercheur Bock op. Onze aanpak is vooral gericht op het identificeren van de geldschieters van Bykov, die blijkbaar ook hier in Berlijn al jaren hun bedrijf runnen.

Dommacher nam opnieuw het woord en voegde eraan toe: Om het doel van deze operatie, zoals geschetst door crimineel directeur Bock, te bereiken, is ons steun toegezegd van het Russische ministerie van Binnenlandse Zaken. Zij sturen een hooggeplaatste onderzoeker die gespecialiseerd is op dit gebied. Zijn naam is Valery Marenkov en eigenlijk zou hij nu al aangekomen moeten zijn.

Het verbaast me dat ik er niets over heb gehoord, verklaarde rechercheur Bock, terwijl er een rimpel op zijn voorhoofd ontstond.

Dommacher trok zijn wenkbrauwen op. Ik heb geen idee waar Marenkov is. Het feit dat je nog niet op de hoogte bent gebracht, is waarschijnlijk gewoon omdat over dit soort internationale samenwerking op het hoogste niveau wordt onderhandeld in de Bondskanselarij en het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Mogelijk, mopperde onze baas.

Het feit dat de man hier niet is komen opdagen is waarschijnlijk weer te wijten aan de slechte organisatie van de Russen, zei onze collega Tommy Kronberg.

Dommacher wierp de voormalige Schutzpolizei-officier een verwijtende blik toe. Heb je vooroordelen? vroeg hij koeltjes.

Het was maar een gok, zei Tommy.

Wat voor vooroordelen je ook mag hebben tegen Russen - ze zijn nauwelijks van toepassing op Marenkov. Hij is een uitstekende onderzoeker en heeft zich onderscheiden door compromisloos op te treden tegen de oude netwerken. Dommacher wees naar onze collega Max Herter. "Je collega Herter was zo vriendelijk om vandaag snel een paar dossiers samen te stellen over de mensen van wie al lang bekend is dat ze een rol spelen op de illegale kunstmarkt in Berlijn. We zullen er niet omheen kunnen om een groot aantal van deze mensen te ondervragen om een duidelijker