Inspecteur Jörgensen en het dodelijke complot: Thriller

By Peter Haberl and Chris Heller

Thriller van Peter Haberl & Chris Heller



Gewoon vol geluk, maar plotseling doodsbang. Voor Johanna en Christoph verandert hun avond samen in een horrorscenario. Christoph wordt neergeschoten, Johanna wordt ontvoerd.

Afghaanse terroristen willen de vrijlating van een aantal van hun gevangenen afdwingen door de dochter van een invloedrijk lid van de senaat van Hamburg te ontvoeren.

Het stadhuis wordt het doelwit van een bomaanslag. Hiermee tonen de terroristen hun vastberadenheid. De klok tikt door.

De recherchecommissarissen Uwe Jörgensen en Roy Müller hebben echter geen aanwijzingen hoe ze de terreur moeten bestrijden

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Aug 30, 2023
• ISBN: 9783745232790

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Cassiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

Commissaris Jörgensen is een uitvinding van Alfred Bekker.

Chris Heller is een pseudoniem van Alfred Bekker.

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Het was een grijze, wazige regenachtige dag.

Dat is wat je noemt slecht weer in Hamburg.

De ene na de andere wolkenbank werd vanaf de Noordzee over het vlakke kustland gedreven en op een gegeven moment regenden ze gewoon hun natte waterlading eraf. Lagedrukgebied na lagedrukgebied volgde elkaar op.

Zonder pauze.

Nou, onze mensen in het noorden zijn al blij als er geen kompasroos is.

Dat komt ook voor. Dan zijn er nog overdekte daken en dat soort dingen.

Het is ook niet leuk.

Maar heeft het echt zin om te klagen over het weer?

Eigenlijk niet.

In Hamburg of elders.

Het komt gewoon zoals het komt.

Je kunt er niet veel aan doen.

Sommige mensen hebben het over door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Maar door de mens veroorzaakt weer bestaat zeker nog niet. Dat is misschien jammer. Maar stel je voor dat het weer echt door de mens zou worden gemaakt of, om het anders te zeggen, dat we het zouden kunnen beïnvloeden en bepalen.

Dat zou alleen maar nieuwe problemen opleveren.

Wie heeft het recht om te bepalen wat voor weer het wordt?

Toeristen die naar Hamburg komen, willen misschien wel een zonnige dag.

Iemand anders wordt verblind door de zon.

En een derde heeft een boerderij en wil iets laten groeien dat regen nodig heeft.

Er zijn dus altijd minstens twee verschillende kanten. Meestal waarschijnlijk veel meer.

Het is dus maar goed dat geen enkel mens het weer kan bepalen, want als er überhaupt een mens zou zijn die het weer zou kunnen bepalen, dan zou er meteen ruzie ontstaan over welke mens het voor het zeggen had in deze relatie.

Of welke groep. Welke mensen. Welke staat. Welke belangenlobby. En ga zo maar door.

Het is heel goed dat mensen dat niet kunnen bepalen.

Als ze dat konden, zou één ding zeker zijn: het geklaag over het weer zou helemaal niet stoppen, maar juist toenemen.

Daar ben ik heel zeker van.

*

Een metallic groene Toyota stationwagon rolde van Jungfernstieg de Alter Wall op en reed stapvoets richting Rödingsmarkt. Aan de rechterkant lag de Alsterfleet. Door de bomen en struiken was de ambtswoning van de eerste burgemeester van Hamburg te zien.

Het centrum van de regeringsmacht in Hamburg, zou je kunnen zeggen.

De Toyota stopte. Het rechter achterportier werd naar achteren geschoven. Een man kwam tevoorschijn. Hij droeg een bazooka, knielde neer en legde het zware wapen op zijn schouder. Voorzichtig richtte hij via het richtapparaat op het gemeentehuis. Toen haalde hij de trekker over. De voortdrijvende lading suisde als een schot. Het projectiel ging af als een torpedo. De inslag kwam met een brul, het volgende moment was er een enorme explosie. Stenen vlogen, scherven kletterden, stof sijpelde op, vlammen sprongen uit de lege ramen. De waanzin van bruut geweld had Hamburg getroffen!

De bazooka werd teruggetrokken. Een van de metgezellen van de schutter nam het van hem over. De bestuurder van de Toyota versnelde. De auto bereikte de straat Rödingsmarkt en draaide daarop naar het zuiden.

Minuten later loeiden politiesirenes. Een heel konvooi hulpverleningsvoertuigen kwam aanrijden met knipperende lichten. De recherche werd ingelicht.

Toen Roy en ik ter plaatse kwamen, was het onderzoek in volle gang. Reporters van alle media-strepen deden hun werk. De flitsers van hun camera's gloeiden bijna continu, het hoofd van de operatie werd belaagd door een knappe vrouw die de microfoon voor zijn neus hield en vragen bleef stellen.

Ik had de auto aan de rand van het park geparkeerd. Gele routebanden en een heel politiedetachement zetten het gebied rond het gemeentehuis af. We hadden ons geïdentificeerd. We hadden ons geïdentificeerd. Nu stonden we op de plek waar de 110 millimeter kogel was ingeslagen. Ongeveer drie vierkante meter metselwerk ontbrak aan de granieten en zandstenen gevel. Stukken steen lagen in de open lucht, letterlijk naar buiten geslingerd door de kracht van de explosie. Gelukkig raakte niemand gewond of gedood, afgezien van de schok die het personeel en de bezoekers te verduren kregen. Wonderbaarlijk genoeg was de granaat of wat dan ook - we wisten nog niet waarmee de aanval was uitgevoerd - ontploft in een ruimte die verlaten was. Het meubilair was echter niet meer bruikbaar. De deur hing scheef aan de scharnieren, het deurblad was versnipperd. Geen van de ramen was nog intact. Sommige auto's die bij het gemeentehuis geparkeerd stonden, waren behoorlijk beschadigd.

Houdt het dan nooit op, mompelde Roy, die waarschijnlijk hetzelfde dacht als ik, dat onze stad opnieuw het toneel was geworden van een gewelddadige daad van terroristisch fanatisme.

Het hoofd van de operatie kon zich eindelijk losmaken van de knappe reporter. We staken onze badges naar hem uit, ik zei: Jörgensen en Müller, recherche Hamburg. Hebben uw mensen al enig inzicht gekregen?

Ja, gromde hij, niet bepaald vriendelijk. Hij was een man van rond de 50 met een rood gezicht, die bij wijze van spreken grijs werd, zijn buik als een airbag voor zich uit duwde en zich waarschijnlijk behoorlijk ergerde aan de tv-dame. Het onweerlegbare besef dat hier iets is opgeblazen en een kamer van het gemeentehuis tot puin heeft gereduceerd.

Roy hield zijn hoofd schuin.

Nou, als je alles al geregeld hebt, dan kunnen we weer gaan.

Het hoofd operaties keek hem aan vanonder gefronste wenkbrauwen, maar plotseling klaarde zijn gezicht op.

Sorry, verontschuldigde hij zich. Deze verslaggevers zijn net aasgieren. Mijn naam is Landers - Politie Sergeant Ben Landers. Ik wilde niet onvriendelijk zijn. - De eerste indruk is dat er een bazooka of een geweergranaat is gebruikt om het gebouw vanaf de straat Alter Wall te beschieten. We gaan er voorlopig van uit dat hier terroristen aan het werk waren. Palestijnen, Al-Qaeda - misschien ook sympathisanten.

Geweergranaten zijn twintig jaar geleden uit de roulatie genomen, wierp ik tegen.

Oude voorraden, antwoordde Landers. De schurken hebben opslagplaatsen van wapens en munitie waar je waarschijnlijk alles zult vinden. Van het Stalin-orgel van lang geleden tot het modernste machinegeweer.

Dat kon ik niet uitsluiten, dus daar heb ik niet op geantwoord. Ik was echter veel meer van mening dat de wapendepots van de terroristen waren uitgerust met de modernste apparatuur, niet alleen met vuurwapens van het nieuwste ontwerp, maar ook met chemische en biologische strijdmiddelen. Ik vermoedde dus dat hier een bazooka was gebruikt.

Zijn er ooggetuigen?, vroeg ik.

Een stel beweert een metallic groene stationcar te hebben gezien. Waarschijnlijk een Japanse. Maar mensen weten het niet precies.

Er gaat niets boven een nauwkeurige getuigenis.

Jij zegt iets.

Waar zijn de mensen?

We hebben hun namen en adres, gromde de politiechef. "Maar ze kunnen jullie niet meer vertellen dan ons. Ze hebben het schot vanuit de stationwagon niet gezien. Ze hoorden alleen de zweep en daarna de explosie. Op hetzelfde moment gaf de chauffeur gas en reed weg in de richting van de Rödingsmarkt. Voordat de twee geschrokken mensen het goed en wel doorhadden, was de auto al weg.

Het onderzoek naar de aanval zal worden uitgevoerd door de federale recherche, gaf ik aan. We zullen een paar experts sturen om u en uw mensen een handje te helpen. U bent zo goed om ons het resultaat van uw onderzoek te sturen, brigadier Landers.

Zeker, beloofde Ben Landers.

Ik greep in mijn jaszak en haalde mijn mobiele telefoon eruit. Ik belde het nummer van de heer Bock, lichtte hem kort in en vroeg hem een team collega's van de forensische dienst naar het gemeentehuis te sturen.

De chef verzekerde hen dat hij het team onmiddellijk op de been zou brengen en vroeg toen: Heeft de aanval een daderprofiel opgeleverd, Uwe?

Nee, chef, antwoordde ik. Tot nu toe stopten ze koffers of aktetassen met tijdbommen of bommen die op afstand afgingen, of ze bliezen zichzelf op. Zo'n aanval is nieuw.

Dus u gaat uit van terroristische activiteiten, zei de heer Bock, en dat was geen vraag maar een glasheldere verklaring.

Ja, baas. Dat is de richting waar de wind volgens mij vandaan waait. Roy en ik gaan naar de penitentiaire inrichting om wat te praten met Farad Darya, die we een paar maanden geleden hebben gearresteerd en die inmiddels is veroordeeld.

De chef leek sceptisch te zijn, want hij zei: Darya zweeg tijdens het hele proces, respectievelijk ontkende alles waarvan hij beschuldigd werd. Het vonnis is alleen gebaseerd op indirect bewijs. Waarom ondervraag je niet een van zijn mensen die samen met hem in de beklaagdenbank zaten? De een of de ander was toch niet zo koppig.

Darya was het hoofd van de terroristenbende die we hebben opgepakt, zei ik. "Als iemand iets weet, is hij het wel. Er zijn nog een paar