​Bount Reiniger en de Moordagenten: Thriller

By Earl Warren

"Hé, daar is de politie al," jubelde de kale bookmaker Joe Gordon.

Hij en zijn assistent waren ook behoorlijk snel geweest. Ze hadden de twee junkies die de wedwinkel aan Barlow Ave in de Bronx wilden beroven met gemak in elkaar geslagen met een alarmpistool. Nu zaten ze als een hoopje ellende gehurkt bij de wedkantoren.

Gordon liet de 41 zakken toen de twee agenten uit de patrouillewagen sprongen. Een van hen was blank, zijn partner zwart. Beiden droegen flitsende witte uniformen.

Gordon zwaaide joviaal naar hen toen ze het wedkantoor binnen stormden. "Vertel niemand dat je niet op de City Police kunt rekenen," grijnsde de bookmaker. Daarna was zijn goede humeur plotseling verdwenen. De zwarte agent greep hard naar zijn pistool en haalde de veiligheidspal eraf.

"Maak geen verkeerde beweging of het zal je laatste zijn!" siste hij. "Eruit met de poen of het zal knallen! Wees geen kreng!"

Gordon was perplex.

"Dat meen je niet, agent..."

Verder dan dat kwam hij niet.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Oct 17, 2023
• ISBN: 9783745234299

Book preview

​Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© roman van auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personages hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Ontvang hier nieuws:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

​Bount Reiniger en de Moordagenten: Thriller

... ... slaat Captain Rogers zo hard in elkaar dat Bount Reiniger alles uit de kast moet halen om zijn vriend vrij te pleiten ...

door Earl Warren

1.

Hé, daar is de politie al, jubelde de kale bookmaker Joe Gordon.

Hij en zijn assistent waren ook behoorlijk snel geweest. Ze hadden de twee junkies die de wedwinkel aan Barlow Ave in de Bronx wilden beroven met gemak in elkaar geslagen met een alarmpistool. Nu zaten ze als een hoopje ellende gehurkt bij de wedkantoren.

Gordon liet de 41 zakken toen de twee agenten uit de patrouillewagen sprongen. Een van hen was blank, zijn partner zwart. Beiden droegen flitsende witte uniformen.

Gordon zwaaide joviaal naar hen toen ze het wedkantoor binnen stormden. Vertel niemand dat je niet op de City Police kunt rekenen, grijnsde de bookmaker. Daarna was zijn goede humeur plotseling verdwenen. De zwarte agent greep hard naar zijn pistool en haalde de veiligheidspal eraf.

Maak geen verkeerde beweging of het zal je laatste zijn! siste hij. Eruit met de poen of het zal knallen! Wees geen kreng!

Gordon was perplex.

Dat meen je niet, agent...

Verder dan dat kwam hij niet.

De lange, magere agent sloeg met de loop van de revolver.

Gordon's wang kraakte.

De agenten duwden de twee mannen terug het muffe kantoor in. De twee junkies moesten daar plat op de grond gaan liggen.

Tegen die tijd - het was 15.30 uur - waren de paardenraces op de Aqueduct en de Belmont Race Track allang begonnen. Nu kwamen alleen de laatkomers nog het kantoor binnen om op het laatste moment op een race te wedden.

De meeste weddenschappen waren sowieso van oude bekenden en kwamen per telefoon binnen. Aan de muur hing een ouderwets kansspelbord, met daarop met krijt namen en getallen geschreven. De meeste weddenschappen werden gedaan via de computer, die niet meer weg te denken was uit het wedkantoor.

Een bureau scheidde het kantoor in een bezoekerskamer en een zakelijke kamer. Rechtsachter en in het midden van de achterwand waren deuren die naar andere kamers leidden.

Achter de deur in het midden stond de kluis, een oud gedrocht van een halve ton.

Het viel Gordon nu pas echt op dat beide agenten een grote glazen zonnebril droegen.

De agenten hadden hun pet laag over hun voorhoofd getrokken op deze warme junidag. Uniformjassen en -hemden waren helemaal bovenaan dichtgeknoopt.

De mannen werkten routinematig. Op de voordeur van het kantoor van de bookmaker hing een bordje Tijdelijk gesloten. Klappen braken het verzet van Gordon en zijn pukkelige assistent.

De twee verslaafden op de grond bewogen toch niet. De ene zat te trillen als een blad dat aan het afkicken was en klappertandde. Het waren twee zwarte mannen.

De assistent zakte neer op de bank naast de waterdispenser. Eén gangsteragent bleef voorin de kamer staan. De andere, met een canvas tas onder zijn arm, dreef Gordon naar de achterkamer. De drie telefoons in het kantoor van de bookmaker rinkelden om beurten. Niemand gaf er iets om.

Gordon moest de kluis openen. De blanke gangster - gedrongen en met een keurig getrimde snor die er foppish uitzag - gaf hem de keuze: "Of je pareert of ik schiet een blauwe boon door je schedel.

Daarmee krijg je de kluis niet open, antwoordde Gordon.

En jij leeft niet meer.

Dat deed de weegschaal doorslaan. Joe Gordon paste de combinatie aan. Hij veegde bloed van zijn wang, die was opengereten door het vizier van de politierolver.

Het was een .38 S&W Police Special met een vier-inch loop. Het officiële dienstwapen van de New Yorkse politie. Het uiterlijk van de gangsteragent was ook in andere opzichten absoluut authentiek.

Gordon opende de deur van de kluis. De binnenkant van de kluis was groot genoeg voor een man om erin te passen als hij hurkte. Gordon overwoog de revolver te pakken die rechtsboven in een vakje lag. Maar de bookmaker durfde niet.

Een paar jaar geleden, jong en een waaghals, zou hij het erop gewaagd hebben. Nu had hij er gewoon het lef niet voor.

De gangsteragent duwde Gordon de hoek in waar hij met zijn gezicht naar de muur moest knielen. Gordon hief zijn armen op.

De gangsteragent stopte de bankbiljetten in zakken, sommige met een banderol en geteld, andere in kartonnen dozen. Hij gooide gewoon de bijbehorende lijsten weg, het allesomvattende middel van de boekhandel.

Een paar briefjes dwarrelden op de grond. De gangster liet ze liggen. Hij besteedde ook niet veel aandacht aan het verzamelde muntgeld in rollen en teldozen. Toch was de canvas zak tot de rand toe gevuld.

Toen klonk er buiten een politiesirene. De gangster deinsde even terug. Maar het loeien van de sirene ging weer weg.

Maak je geen zorgen, klonk de stem van de zwarte man. We hebben de operatie officieel overgenomen. Niemand valt ons lastig.

Gordon kon zijn oren niet geloven. Was het 45e politiedistrict aan het samenspannen met de schurken? 180 agenten en twintig rechercheurs? Nee, dat was ondenkbaar. De mensen daar moeten in de maling zijn genomen.

Kom op, in de kluis! beval de blanke gangster Joe Gordon. Kom op!

Gordon protesteerde, hij zou snel stikken in de kluis.

No shit, zei de gangsteragent. Jouw jongen zal je bevrijden.

De stoere bookmaker moest gehoorzamen. Gedempt sloeg de kluisdeur dicht. De nepagent draaide aan het combinatiewiel, liet de hendel los en het slot klikte op zijn plaats. Net op dat moment werd de voordeur van het kantoor van de bookmaker geopend, net op het moment dat de witte gangsteragent de met geld gevulde zak naar buiten droeg.

Een man met een geruite hoed en een casual pak strompelde naar binnen, een stapper die zich zelfs door het bord niet liet afschrikken. Door het felle zonlicht buiten kon hij de eerste paar seconden niets zien in het donkere kantoor.

Ik dacht wel dat er iemand zou zijn! riep hij nat. Paulie, ik wed op Golden Boy in de zesde race van Aqueduct. Golden Boy is de grote. De andere pony's kun je vergeten. - Wat is hier aan de hand?

Ga daar in de hoek staan! beval de zwarte man hem. Of wil je dat ik je omleg?

Het late weer knipperde met zijn ogen. Nu begreep hij de situatie, hij moest of bijzonder dom of enorm dapper zijn. De man sprong op de zwarte man af en wilde hem neerslaan.

Verdomde vodden! riep de concurrerende klant. Nu pleegt zelfs de politie overvallen!

Het raakte hem slecht. De zwarte gangsteragent ontweek en sloeg hem met twee schoten neer. Hij keek boos neer op de kreunende man.

Stomme hond, gromde hij. En tegen zijn handlanger: Vooruit, maak dat je wegkomt!

De gangsteragenten rukten de telefoonkabels uit de muur en gooiden de teleprinter omver. Toen stormden ze naar buiten.

Beweeg je niet als je je leven waard bent! schreeuwde de zwarte man vanuit de deur.

Onmiddellijk daarna hoorde men de motor buiten ronken. De patrouillewagen reed weg in de richting van de South Bronx, zoals getuigen later verklaarden. De twee schoten in het kantoor werden buiten nauwelijks gehoord.

Er was de slaperige stilte van een hete zondagmiddag in de Bronx.

De stilte werd pas verbroken toen de puisterige medewerker van het wedkantoor luid schreeuwend de straat op rende.

Overval! schreeuwde hij uit volle borst. Moord, beroving! Politie! Nee, FBI of het leger! Help! Twee agenten waren de moordenaars! Moordende agenten!

Met een hevige schok zakte de assistent in elkaar. Hij kon Joe Gordon niet uit de kluis bevrijden, wat dringend noodzakelijk zou zijn geweest. Gordon stikte.

*

Bount Reiniger ontmoette kapitein Toby Rogers in de achterkamer van een bar vlakbij het hoofdbureau van politie aan Central Plaza in Manhattan. Rogers, hoofd van Manhattan South Homicide, was die maandagavond in burger. Hij had kringen onder zijn ogen, rookte regelmatig en zag er belaagd uit. Hij gooide een krant op het bureau van Bount.

Het was een smerig roddelblad, de Observer. De redacteur en hoofdverslaggever was Hiram Pierce. Pierce was zo vettig dat een vuile olievlek er schoon uitzag tegenover hem. Zijn krant was een conglomeraat van roddels, kwaadaardige leugens en laster. Respectabele collega-verslaggevers noemden Pierce een klokkenluider, en dat was hij ook.

Ondanks talloze aanklachten wegens smaad, runde hij nog steeds zijn kwaadaardige bedrijf. Toby Rogers wees naar de voorpagina van de Observer.

Heb je die vandaag gelezen? vroeg hij.