Prawdziwe Chrześcijaństwo

By Dr. Paul G. Caram

Doskonałe i zmieniające życie studium dra Paula Carama na temat Prawdziwego Chrześcijaństwa skupia się na najważniejszych tematach życia. Przemówienia naszego Pana skupiały się wyłącznie na najbardziej krytycznych sprawach serca i to właśnie powinien robić każdy prawdziwy wierzący. Dr Caram badał Pismo Święte, aby znaleźć tematy, które określą nasze wieczne przeznaczenie, abyśmy mogli otrzymać pełne dziedzictwo, które Bóg przygotował dla nas.

• Language: Język polski
• Publisher: Zion Christian Publishers
• Release date: Jan 12, 2024
• ISBN: 9781596653986

Book preview

PRAWDZIWE CHRZEŚCIJAŃSTWO

Przywieść wielu synów do chwały!

Seria „Dojrzałość chrześcijańska" Kurs pierwszy

PRAWDZIWE CHRZEŚCIJAŃSTWO

Przewodnik drogi do chwały

- Podkreślenie priorytetów w życiu

- Koncentrowanie się na tym, co możemy zabrać ze sobą, kiedy odejdziemy od tego świata

- Patrzenie poza błogosławieństwa Boże, aby znaleźć Jego serce

Tytuł w języku angielskim

TRUE CHRISTIANITY

© 1998 Paul G. Caram (2015)

Tytuł w języku polskim

PRAWDZIWE CHRZEŚCIJAŃSTWO

© 2015 Paul G. Caram

Projekt okładki:

©  Zion Fellowship, Inc.

Wszystkie prawa zastrzeżone

Wszystkie cytaty używane w tej książce, oprócz wyszczególnionych, pochodzą z

Biblii Warszawskiej.

Przetłumaczone przez

Kasia K.

Opublikowane przez Zion Christian Publishers (2024)

E-Book ISBN # 978-1-59665-398-6

Aby uzyskać więcej informacji, proszę skontaktować się z:

Zion Christian Publishers

A Zion Fellowship ® Ministry

P.O. Box 70

Waverly, New York 14892

Telefon: [phone]

Fax: [phone]

www.zcpublishers.com

DEDYKACJA

Z głęboką wdzięcznością i szacunkiem pełnym miłości, dedykuję tą serię „Dojrzałości chrześcijańskiej" honorowemu,

Brianowi J. Bailey

byłemu Prezydentowi Zion Fellowship International

Od młodych lat był moim duchowym ojcem i nauczycielem

świętych tajemnic Królestwa Niebiańskiego.

Jego wzorowe życie i służba zainspirowały moją miłość do Chrystusa i Jego prawdy.

Był zawsze doskonałym chrześcijańskim dżentelmenem,

dobroczynny i bez zarzutu, wobec mnie oraz wszystkich tych, którzy go znali.

Ponad wszystko jednak, był człowiekiem wypróbowanym i

nienagannym przed Bogiem, a Bóg objawiał Swoje oblicze!

SŁOWO WSTĘPNE

PRAWDZIWE CHRZEŚCIJAŃSTWO skupia się na najistotniejszych tematach naszego życia. Przemowy naszego Pana były skoncentrowane wyłącznie na najważniejszych kwestiach naszych serc i każdy prawdziwy wierzący człowiek powinien robić to samo. Autor książki zbadał Pismo Święte i wybrał wersety, które jego zdaniem najtrafniej opisują Boże absoluty dla każdego wierzącego. Możemy zadać sobie kolejne pytania: „Jaki jest cel, nagroda lub wysokie powołanie, które pragniemy pochwycić?" Sprawdźmy poniższą duchową listę pytań kontrolnych i podkreślijmy najważniejsze cele życiowe!

• Co możemy zabrać ze sobą, gdy odejdziemy z tego świata?

• Jak możemy podobać się Bogu?

• Do czego powinniśmy dążyć i w co powinniśmy inwestować podczas naszego krótkiego pobytu na ziemi?

• Jak możemy ocenić nasze duchowe bogactwo lub jego brak?

• Jak Bóg patrzy na wielkość? Co jest prawdziwym sukcesem?

• Gdzie możemy znaleźć prawdziwe szczęście i spełnienie?

• Czym jest podsumowanie Jezusa wszystkich 31 102 wersetów w Biblii?

• Jak możemy zmierzyć czyjąś lub własną duchowość?

• Jak możemy przejść z punktu C do punktu D w naszym życiu chrześcijańskim?

• Gdzie jesteśmy na Bożej mapie? Dokąd dążymy i jak tam dojdziemy?

• Jaki jest pierwszy obowiązek człowieka?

• Jakie ofiary podobają się Bogu i jakie odrzuca?

• Jakie ofiary możemy złożyć aby zniszczyć szatana?

• Czym jest łaska i jakie są warunki do otrzymania więcej łaski?

• Jak możemy zmierzyć naszą duchową moc i wzrost?

• Jakie są cechy dojrzałości?

• Co jest kluczem do jedności i szczerej wzajemnej miłości?

• Jakich siedem rzeczy musimy dodać do naszej wiary?

• Według jakiego prawa będziemy sądzeni lub wynagradzani?

• Co jest ważniejsze – odczuwać Bożą obecność czy wykonywać Bożą wolę?

• Czego pragniemy?

• Na czym skupiamy się w naszym życiu?

Jak wykorzystujemy nasz czas, energię, talenty lub zasoby, zależy jedynie od jednej rzeczy – bystrości naszej duchowej wizji. W Przypowieściach Salomona 29:18 jest ostrzeżenie: „Gdzie nie ma [postępującego] objawienia, tam lud się rozprzęga." O ile chrześcijanin nie ma wyraźnej i szczególnej wizji, będzie wędrował przez życie, a na koniec podróży odkryje, że zboczył od głównego celu.

PRAWDZIWE CHRZEŚCIJAŃSTWO zawęża naszą drogę chrześcijańską do najwyższyszego powodu naszej egzystencji. Jest nim ujednolicenie wszystkich podstawowych tematów Pisma w jeden główny, aby utworzyć jasno określony cel, do którego mamy podążać. Naszą modliwą jest, aby podczas czytania każdej strony tej książki, Bóg wzbogacił i pobłogosławił twoje życie przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen!

PRAWDZIWE CHRZEŚCIJAŃSTWO

Wstęp

Prawdziwe chrześcijaństwo jest pierwszą z czteroczęściowej serii na temat chrześcijańskiego wzrostu. Naszym celem jest zainspirować czytelnika, by przeszedł z I Listu św. Piotra 2:2 do Objawienia św. Jana 19:7-8 – od niemowlęcia w Chrystusie, do wspaniałej i dojrzałej oblubienicy przygotowanej dla Niebiańskiego Oblubieńca. Z tego powodu, po tym jak się rodzimy na nowo, jest bardzo ważne, abyśmy utrzymywali zdrowe tempo wzrostu duchowego, aby odziedziczyć tron i wszystko, co Bóg przeznaczył dla nas (Obj 3:21).

Pomyśl przez chwilę, jak bardzo bylibyśmy rozczarowani, gdyby zostało nam przyznane wielkie dziedzictwo, lecz (z jakichkolwiek powodów) nie udałoby się nam rościć do niego praw i oddano by je komuś innemu. Byłoby to wystarczająco druzgocące, jeżeli dotyczyłoby to tylko ziemskiego dziedzictwa. Czy więc możesz sobie wyobrazić powagę niewłaściwego potraktowania wiecznego dziedzictwa? Jednak wielu chrześcijan rzeczywiście nie osiąga tego, co Bóg zaplanował dla nich. Być może dzieje się tak, ponieważ z powodu ich zniewoleń nie są w stanie lub nie są gotowi zwyciężyć lub rok po roku nie przechodzą prób, które napotykają w swoim życiu.

Izrael na pustyni – najlepszym tego przykładem

Bóg łaskawie wyzwolił Swój lud z rygorystycznej niewoli Egiptu. Zbawił ich od sądu i śmierci przez krew baranka paschalnego i wykupił ich, aby byli Jego własnością. Wtedy postawił przed nimi piękną ziemię wzgórz i strumieni i powiedział: „Każdy kawałek ziemi, na którym staną wasze stopy, będzie należał do was. Tylko ufajcie Mi całym swoim sercem i wypełniajcie Moje nakazy." Niestety stopy tego pokolenia nigdy nie dotknęły obiecanej ziemi.

Dlaczego Izrael nie otrzymał obietnicy?

Kanaan był ich dziedzictwem i należał do nich! Od początku świata było ustnowione, że mieli odziedziczyć ziemię obiecaną Abrahamowi. Pisze o tym w Liście św. Pawła do Hebrajczyków 4:3. Bóg wielokrotnie obiecywał tą ziemię ich przodkom, lecz Izrael nigdy jej nie otrzymał, ponieważ zatwardzili swoje serca w drodze do kraju chwały i wzgardzali opóźnieniami, które na niej spotkali. Nie chcieli podążać za Bożym planem walki ani iść w Jego tempie. W każdej chwili podróży opierali się Duchowi Bożemu. Nie powiodło im się w żadnej próbie na pustyni. Z tego powodu, to pokolenie nigdy nie weszło w ziemię odpocznienia. Paweł mówi o tym wyraźnie w trzecim i czwartym rozdziale Listu do Hebrajczyków. To pokolenie nigdy nie dotarło do swojego przeznaczenia, lecz bezcelowo wlekli się po pustyni aż do ich śmierci. Zatem, Izraelici zostali pogrzebani z niespełnionymi obietnicami (I Kor 10).   

Dziś, jak i w każdym innym pokoleniu, Kościół znajduje się w takiej samej sytuacji. Bóg oferuje każdemu ze Swoich ludzi bogate duchowe dziedzictwo. W Chrystusie [już] zostaliśmy ubłogosławieni  wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios (Ef 1:3). Każde z tych błogosławieństw potencjalnie do nas należy. A jednak, jeżeli nie pójdziemy za Bogiem przez pustynię, jeżeli nie przejdziemy przez próby i nie będziemy przestrzegać planu walki, nie będziemy w stanie uzyskać tego, co zostało nam już przyznane przez dziedzictwo. Tylko zwycięzcy odziedziczają Boże obietnice (Obj 21:7). W Liście do Hebrajczyków 4:1, Paweł ostrzega nas, byśmy się mieli na baczności i nie pozostali w tyle tak, jak Izrael. Słowa z Księgi Jozuego, do dziś napominają każdego z nas: „(...) pozostało jeszcze bardzo wiele ziemi do objęcia w posiadanie (Joz 13:1). „(...) Dokąd będziecie zwlekać z tym, by pójść i objąć w posiadanie ziemię (...)? (Joz 18:3). Pamiętaj, że wszystkie Boże obietnice są warunkowe – otrzymujemy je tylko po tym, jak spełniliśmy wolę Bożą, a nie przedtem (Heb 10:36).

Więc nie chodzi tylko o to, by udało się nam trafić do nieba, lecz także by wypełnić Boże zamiary dla naszego życia. Jest pewien cel, w który musimy trafić, bieg, który musimy ukończyć, nagroda, którą musimy wygrać i dziedzictwo, które musimy zdobyć lub które stracimy. Chodzi o nagrody w wiecznym królestwie. Wielu chrześcijan przekroczy bramy nieba z nieskończonym biegiem, niespełnionym powołaniem i bez koron, które stracili. Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że nasze ziemskie zadanie i powołanie przygotowuje nas do wiecznej pozycji w niebie? Czy rozumiemy, że jeżeli nie ukończymy naszego ziemskiego zadania, nie zakwalifikujemy się do zajęcia tego specjalnego niebiańskiego miejsca dziedzictwa, które Bóg przeznaczył dla nas, a nasza korona będzie dana komuś innemu? (Obj 3:11).

Wejście do odpocznienia

Wejście do odpocznienia jest głównym tematem trzeciego i czwartego rozdziału Listu św. Pawła do Hebrajczyków. Tematem jest podróż Izraela z Egiptu do Kanaanu, przedstawiająca podróż duchową, którą każdy wierzący musi przebyć. Odpocznienie Izraela obejmowało przejście przez pustynię i próby, pokonanie wrogów i wygranie wielu bitw. Zatem, Paweł napomina nowotestamentowych wierzących, aby usilnie starali się „(...) wejść do owego odpocznienia (...)" (Heb 4:11). Odpocznienie oznacza dotrzeć do miejsca naszego przeznaczenia. Przeznaczenie Izraela zależało od przejścia przez Jordan, wejścia do ziemi kanaanejskiej i ostatecznie, zdobycie góry Syjon. W związku z tym odpocznienie reprezentuje wejście w pełnię Bożego powołania oraz Jego zamiarów dla nas. Zawiera także praktykowanie duchowego szabatu, „odpocznienie od swoich dzieł" (naszych własnych pomysłów, opinii i dróg).

Małżeństwo jest kolejnym symbolem odpocznienia. Oznacza, że przestajemy być niezależni i sami, lecz wchodzimy pod schronienie, panowanie i prowadzenie Innego – naszego Niebiańskiego Oblubieńca (Rut 3:1). 

Odpocznieniem jest:

1. Docieranie do miejsca naszego przeznaczenia – przechodzenie przez wszystkie nasze próby, nie utykanie na pustyni, lecz wyciąganie wniosek i kroczenie dalej do przodu. To pokonanie wrogów, wygrywanie walk i spotykanie się z Bogiem w każdej dziedzinie naszego życia. Odpocznienie oznacza dojrzewać w naszym powołaniu i wchodzić w cały plan Boży dla naszego życia.

2. Doświadczanie duchowego szabatu – odpoczywanie od naszych własnych dzieł (naszych starań, sposobów myślenia i działania oraz naszych słów). (Heb 4:4, 9-10; Iz 58:13) To duchowe dzieło, które wykonuje się w naszym sercu.

3. Małżeństwo – bycie pod schronieniem i prowadzeniem Innego, gdzie nie jesteśmy niezależni ani sami, lecz gdzie każda część naszej istoty jest całkowicie poślubiona Jemu i poddana Jego panowaniu. Odpocznienie jest symbolem małżeństwa (Rut 3:1). 

„(...) albowiem odpocznienie jego sławne będzie."  (Iz 11:10 Biblia Gdańska)

PODRÓŻ IZRAELA – MAPĄ NASZEJ DROGI

Od Egiptu na Syjon w siedmiu stadiach

1. Pascha – zbawienie w Egipcie przez krew baranka.

2. Przaśniki – ciągłe karmienie się czystym Słowem Bożym.

3. Morze Czerwone – typ chrztu wodnego.

4. Góra Synaj – typ Zielonych Świąt, bycie przepełnionym Duchem Świętym.

• Po tym jak nie udało im się przejść przez 10tą próbę przy Kadesz-Barnea, Bóg powiedział, że nigdy nie wejdą w Jego odpocznienie. Wędrowali przez kolejne 38 lat.

5. Śmierć Mojżesza na górze Pizga – sygnał trąbki, aby isć dalej z pustyni do Ziemi Obiecanej.

6. Przez Jordan – głębokie oczyszczenie, obrzezanie, pokonanie 31 królów.

7. Syjon – obecność Boża w pełni, ostateczny odpoczynek (Ps 132:13-16).

Pierwsze pokolenie wymarło na pustyni. Potem nowe pokolenie (prowadzone przez Jozuego) weszło w Ziemię Obiecaną. Pomimo tego, nie zadbali o zdobycie całego dziedzictwa i zadowolili się współistnieniem z wrogami (Sdz 1). W Liście do Hebrajczyków 4:8 czytamy, że Jozue nie wprowadził ich do pełnego odpocznienia. Dopiero w czasach Dawida, 443 lata po wyjściu z Egiptu, całkowicie zdobyli Syjon. Wtedy Izrael wszedł w pełne odpocznienie (Spójrz w książce Podróż Izraela – Brian J. Bailey)

cover.jpg

Powaga wypełnienia naszego powołania

Seria Dojrzałości Chrześcijańskiej jest dedykowana Brianowi J. Bailey, mężczyźnie, który był moim duchowym ojcem w wierze, jak i wielu innych synów i córek na całym świecie. Wielokrotnie opowiadał o niezwykłym spotkaniu ze śmiercią, które miał wiele lat temu. Wierzę, że warto dzielić się tym „spotkaniem z wiecznością" z uniwersalnym Ciałem Chrystusowym. 

Przed erą ruchu charyzmatycznego, pastor Brian Bailey był młodym mężczyzną w służbie i mieszkał w pewnym mieście w Ameryce Północnej. W tym czasie było bardzo niepopularne, aby ktoś był ochrzczony w Duchu Świętym i manifestował Jego dary. Niestety w społeczności chrześcijańskiej tego miasta doszło do podziału na ten temat i pastor Bailey znalazł się w środku tej kontrowersji. Jednej nocy, gdy już nie mógł znieść presji, powiedział, „Panie, mam dosyć. Zabierz mnie do domu." Bóg wysłuchał tej modlitwy – tej nocy pastor Bailey zmarł! Po tym jak wyszedł ze swojego ciała, stał tam przez chwilę i przypatrywał się swojemu ciału. Obok niego stał anioł Pański, który przyszedł po niego i nic nie mówił. Wtedy, z ogromną szybkością udali się do nieba. Lecz im bliżej byli bram nieba, tym większy smutek w sercu odczuwał pastor Bailey. Następnie przed jego oczyma, w ułamku czasu zobaczył całe swoje życie przedstawione jakby w scenach. Widział siebie jako niemowlę, potem jako dziecko i młody chłopiec, do chwili gdy zmarł. Jednak od tego czasu nie było już żadnych scen, lecz sama pustość.

Boleść z powodu pójścia do nieba bez ukończenia swojej misji

Tylko wtedy zrozumiał agonię, której doświadczymy, jeżeli umrzemy przed wyznaczonym czasem lub pójdziemy do nieba z niespełnionym powołaniem. Było dużo więcej, co Pan chciał zrobić w życiu pastora Bailey’ego i przez niego. W najbardziej żywy sposób, Bóg dał mu do zrozumienia, że nie jest ważne tylko pójść do nieba, lecz takży spełnić misję i zadanie naszego życia. W przeciwnym razie nie będziemy przygotowani do naszej niebiańskiej pozycji. Zadowolimy się gorszym miejscem w wiecznym Królestwie Bożym i oddamy naszą koronę. Do osób, które tylko spełniły część swojego powołania, Bóg nie powie, „Dobrze, sługo dobry i wierny!"   

Brian Bailey otrzymał nowe zrozumienie słów z Objawienia św. Jana 21:4, „I [Bóg] otrze wszelką łzę z oczu ich (...)." Zrozumiał więc, że przed sądem Chrystusowym, wielu świętych będzie bardzo gorzko płakało, gdy zobaczą wieczne nagrody, które stracili i które będą dane innym. Z tego powodu, w Objawieniu św. Jana 3:11 jest dla nas napomnienie, byśmy trzymali to, co Bóg nam dał, aby nikt nie wziął naszej korony.  

Będziemy wezwani, aby zdać sprawę z naszego życia

Powołanie nie jest tylko zaproszeniem, lecz także wezwaniem. Jest rozkazem stawienia się przed Sędzią, aby zdać sprawę z tego, co zrobiliśmy z naszym życiem, czasem, talentami i zasobami. Widzimy to bardzo jasno w podobieństwach Jezusa (Mat 25:14-30; Łuk 19:12-27). Nasze życie tutaj na ziemi, kształtuje nas do wiecznej pozycji w wieczności. Te kilka lat, które mamy na tej ziemi, przygotowują nas do wieczności. Nawet nasza praca zawodowa rozwija w nas duchowe cechy, konieczne do panowania z Chrystusem. Z tego powodu, nigdy nie powinniśmy gardzić naszą świecką pracą. Mojżesz kształcił się na dworze faraońskim, lecz to tworzyło w nim potencjał administratora Prawa. Bóg nigdy nie użył jego świeckiego wykształcenia, lecz zdolności, które to przygotowanie w nim utworzyło. Dawid, będąc pasterzem, był przygotowywany w przyziemnych sprawach codziennego życia. Bóg kształcił go, by stał się pasterzem i pasł i karmił Jego lud (Ps 78:70-72).

Bóg nie tylko przygotowywał Dawida przez jego świeckie zajęcie do duchowej służby, lecz także do służby w przyszłym życiu, ponieważ Dawid zmartwychwstanie w Millennium i będzie pasterzem Izraela (Jer 30:9; Ezech 34:23-24, 37:24-25; Oz 3:5). Pamiętaj o tym, że też jesteśmy kształtowani na królów i kapłanów, którzy przez wieczność będą panować z Chrystusem (Obj 5:9-10, 1:6, 20:6).

Oczywiście, Pan w Swoim miłosierdziu pozwolił Brianowi Bailey powrócić ze spotkania ze śmiercią i opowiedzieć nam o tej niezwykłej nocy. Od tego czasu, przez jego życie i przesłanie słychać było błaganie każdego, by ukończył swój bieg. Apostoł Paweł jest tego przykładem. Powiedział, „(…) biegu dokonałem (...). Jezus także powiedział, „(...) dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał. Wiernemu Danielowi powiedziano, że powstanie „(...) do swojego losu [dziedzictwa] u kresu dni" (Dan 12:13; Joz 14:8; Jan 17:4; Dz Ap. 13:25, 20:24; 2 Tym 4:7). Nie pozwól, żeby ktokolwiek odebrał ci twoją koronę!

Dwa pytania Pawła przy nawóceniu

Gdy Paweł spotkał Jezusa w drodze do Damaszku, zadał mu dwa najważniejsze pytania dotyczące naszego życia:

1. „(...) Kto jesteś, Panie (...)?" a potem,

2. „(...) Panie! co chcesz, abym ja uczynił (...)?"* (Dz. Ap. 9:5-6, B. W. i B. G.)

Te dwa pytania koncentrują się na głównym przesłaniu chrześcijaństwa. Pierwsze pytanie, „Kto jesteś, Panie?"zawiera relację i poznanie Boga. Drugie pytanie, „Panie! co chcesz, abym ja uczynił?" obejmuje zadanie, które Bóg zaplanował dla naszego życia. W pierwszym pytaniu chodzi o nasze wnętrze, a w drugim o nasze zewnętrze. 

Ten porządek nigdy nie powinien być odwrócony. Pierwszym i najważniejszem zadaniem w życiu jest poznanie Boga (Jan 17:3). To nasza relacja z Bogiem – poznanie Boga –  wyposaża nas do wypełnienia naszego powołania i objawienia Go światu.  

*NT – Pytanie „Panie! co chcesz, abym ja uczynił?", występuje tylko w niektórych angielskich tłumaczeniach Biblii. Tutaj wzięte jest z Biblii Gdańskiej ponieważ nie występuje w Biblii Warszawskiej.

Poznanie Boga

Ciekawe jest, że apostoł Paweł przez całe swoje życie nieustannie pytał, Kto jesteś, Panie?. Dwadzieścia osiem lat po swoim nawróceniu, wołał: „Żebym Go poznał (...)" (Fil 3:10*). Chociaż Paweł miał wiele widzeń i objawień Pańskich (Dz Ap. 26:16; II Kor 12:1), nadal pragnął głębszego poznania Boga w swoim sercu. Tak więc, istnieją różne stopnie poznania Bogu.

Jak dobrze znasz prezydenta twojego kraju? Widzimy go codziennie w telewizji i znamy jego zdanie odnośnie wszystkich ważnych kwestii. Lecz czy kiedykolwiek podałeś mu rękę lub rozmawiałeś z nim osobiście? Czy znasz go tak dobrze, jak znają go członkowie rządu i senatorzy, którzy często z nim rozmawiają? Czy znasz go tak dobrze jak zna go jego żona? Oczywiście, że nie! Z tego powodu, możemy sobie dobrze wyobrazić, że są różne poziomy poznania kogoś i to odnosi się w szczególny sposób też do naszej relacji z Bogiem.

* Biblia Gdańska

Różne poziomy poznania Boga

• Jako sługa – (okolicznościowo) tylko wie, że ma iść to tu, to tam, zrobić to lub tamto.

• Jako przyjaciel – (blisko) zna zamysł i zamiary innej osoby.

• Jako oblubienica – (intymnie) jest integralną częścią innej osoby.

Poziomy poznania