Commissaire Marquanteur en de zaak in de Rue de Piot: Frankrijk misdaadthriller

By Peter Haberl and Chris Heller

Misdaadthriller van Peter Haberl & Chris Heller



Een nieuwe zaak voor Commissaire Marquanteur en zijn collega's uit Marseille.

Een hele straat met vervallen gebouwen die nauwelijks bewoonbaar zijn. En toch wonen er mensen. Dit verandert wanneer iemand probeert deze huurders eruit te zetten met bedreigingen en zelfs moord. Commissaris Marquanteur en zijn collega Leroc puzzelen lang tot ze het meesterbrein achter deze perfide zwendel vinden - maar ze hebben er nog geen einde aan gemaakt.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Feb 13, 2024
• ISBN: 9783745237290

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2024 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

1

Vijf gestoorde terroristen hadden de Cathédrale Sainte-Marie-Majeure van Marseille bestormd en begonnen in het wilde weg te schieten. Het was duidelijk dat het fanatieke islamisten waren met als enige doel zoveel mogelijk christenen te doden. Te midden van de chaos en wanhoop besloten mijn dappere collega's van de speciale eenheid van FoPoCri en ik om actie te ondernemen om deze moordenaars tegen te houden.

Toen we de kerk binnenkwamen, werden we geconfronteerd met een gruwelijk tafereel. Overal lagen lichamen verspreid - mensen die alleen maar vreedzaam hun geloof wilden belijden en nu op brute wijze waren vermoord. De woorden van een van de terroristen galmden door de kamer: Dood aan de christenen! Dood aan alle ongelovigen! Ze schoten onophoudelijk op ons, maar we we weigerden ons te laten intimideren.

In een moedige tegenaanval beantwoordden we het vuur met de grootste vastberadenheid. Er brak een hevige strijd uit tussen leven en dood. Ieder van ons wist dat er die dag geen gevangenen meer zouden zijn - onze eigen overleving en die van vele onschuldige mensen stond op het spel.

Maar toen gebeurde er iets onverwachts - een van de terroristen opende zijn jasje en onthulde een gevaarlijke explosieve riem. Zonder aarzelen stak hij hem aan en blies zichzelf en het altaar aan diggelen. De knal was oorverdovend en bloed en hersenweefsel spatten tot aan de eerste kerkbanken. Het was een schokkend gezicht dat ons weer herinnerde aan de wreedheid waarmee we hier te maken hadden.

Aan het einde van de dag voelden we echter een gevoel van opluchting - alle terroristen waren uitgeschakeld. Geen van hen gaf zich over of toonde ook maar een greintje berouw voor hun gruwelijke daden. Onze missie was geslaagd, maar de prijs was hoog.

We verlieten de Cathédrale Sainte-Marie-Majeure de Marseille met een zwaar hart en vol verdriet over het leed dat door deze fanatieke islamisten was veroorzaakt. Maar tegelijkertijd waren we trots dat we moedig hadden ingegrepen en zoveel levens hadden gered. We wisten echter ook dat de strijd tegen het terrorisme nog lang niet voorbij is - het vereist nog steeds onze vastberadenheid en onze onvermoeibare inzet voor vrede en veiligheid in onze samenleving.

Marseille bij nacht. De stad lijkt te slapen, maar in de steegjes en clubs bruist het leven. Mensen zijn op zoek naar plezier en avontuur en laten alle remmingen los.

Marseille ontvouwt 's nachts een fascinerende sfeer. Aan de oppervlakte lijkt de stad te slapen, maar achter de kronkelende steegjes en levendige clubs gaat een bruisend nachtleven schuil dat alle verwachtingen overtreft. Hier komen de straten tot leven en bieden mensen talloze mogelijkheden voor plezier en avontuur.

In deze nachtelijke omgeving zijn de inwoners van Marseille op zoek naar het ultieme genot. Ze laten hun remmingen los en storten zich hartstochtelijk in de kleurrijke drukte van de nacht. De clubs zijn gevuld met aanstekelijke energie, harde muziek en een uitbundige sfeer. Dansende mensen bevolken de dansvloeren, terwijl DJ's ervoor zorgen dat niemand stil kan blijven staan met hun beats.

Maar het bruisende nachtleven van Marseille vindt u niet alleen in de clubs - het leven pulseert ook tot diep in de nacht in de smalle straatjes. Kleine bars nodigen u uit om nieuwe kennissen te maken of oude vrienden te ontmoeten. Gelach weerklinkt door de straten; hier wordt gefeest, gedronken en gelachen tot diep in de nacht.

De inwoners van Marseille hebben zich gerealiseerd dat het belangrijk is om af en toe uit het dagelijkse leven te stappen en zich te laten meevoeren door het ritme van de nacht. Op deze momenten verdwijnen de zorgen of angsten van de dag in de schaduwen van de duisternis - in plaats daarvan heerst er een bevrijdende sfeer vol levensvreugde en zin in avontuur. De nacht in Marseille is een uitnodiging om het leven te omarmen en u te laten betoveren door de magie van deze stad.

Of u nu op zoek bent naar een wilde feestervaring of gewoon wilt genieten van de pulserende energie van de nachtelijke straten, Marseille heeft voor iedereen iets speciaals. Hier kunt u zich uitleven, plezier maken en het leven van alledag vergeten.

De Rue d'Acoste is ook een plaats van misdaad. Criminelen wachten in de donkere hoekjes op hun slachtoffers en liggen te wachten op onwetende toeristen of feestgangers. De politie is voortdurend bezig om de orde te handhaven, maar soms lukt het de criminelen toch om de buit in handen te krijgen.

Dus als u 's nachts in Marseille rondloopt, moet u voorzichtig zijn en op uw tellen passen. Maar als u voorzichtig bent en goed nadenkt over wat u doet, kunt u veel plezier hebben en de nacht in dag veranderen!

De nacht in Marseille is luid en kleurrijk. Overal zijn mensen op pad op zoek naar plezier en avontuur. De Rue d'Acoste is het centrum van het nachtleven in Marseille. Clubs, bars en disco's staan langs de straat en mensen dansen tot in de vroege uurtjes.

Maar de nacht heeft ook een donkere kant. Misdaad en geweld nemen toe in de donkere uren. Sommige mensen komen in aanraking met drugs en belanden in een vicieuze cirkel van verslaving en geweld.

Marseille is een opwindende stad die nooit slaapt. Op elke hoek wacht een nieuwe ontdekking - zowel positief als negatief. Iedereen die zich aan de donkere kant van de stad waagt, moet weten wat hij riskeert. Maar voor velen is het risico gewoon een deel van de sensatie.

Het is al laat en ik ben in de club. Ik zie de silhouetten van de haven in de verte, de flikkerende lichten onderstrepen de sfeer. Met een glas champagne in mijn hand laat ik me meeslepen door de muziek en dans. Op een gegeven moment voel ik een hand op mijn schouder.

Pardon, kunnen we even praten? De stem is van een aantrekkelijke man van in de 30. Hij heeft donker haar en een litteken op zijn kin. Hij heeft donker haar en een litteken op zijn kin. Zijn blik is doordringend, maar op de een of andere manier ook droevig.

Ik wil net iets zeggen als ik plotseling tientallen paar ogen op mij gericht zie. De figuren om me heen zijn lang en gespierd - geen van hen zegt een woord. Nu pas realiseer ik me dat de club helemaal verlaten is - behalve wij. De man aan mijn zijde spreekt opnieuw: Ik weet niet hoeveel je van ons weet, maar je hoort hier niet!

Maar...

We houden niet van agenten. En u bent er een.

Het volgende moment grijpen twee van de figuren me vast en dragen me naar buiten, de nacht in. Er wordt op me geklopt en het licht gaat voor me uit.

Ik had niet alleen moeten reizen.

Maar ik heb het vandaag gedaan.

Normaal gesproken is mijn collega François Leroc er altijd bij.

Mijn naam is Pierre Marquanteur. Ik ben commissaris en maak deel uit van een speciale eenheid in Marseille die de ietwat omslachtige naam Force spéciale de la police criminelle draagt, kortweg FoPoCri, en die zich voornamelijk bezighoudt met georganiseerde misdaad, terrorisme en seriedaders.

De ernstige gevallen.

Gevallen die extra middelen en vaardigheden vereisen.

Samen met mijn collega François Leroc doe ik mijn best om misdaden op te lossen en criminele netwerken te ontmantelen. Je kunt niet altijd winnen, zegt Monsieur Jean-Claude Marteau, Commissaire général de police, vaak. Hij is het hoofd van onze speciale eenheid. En helaas heeft hij gelijk met deze uitspraak.

Wat was daar eigenlijk aan de hand? vroeg Mr. Marteau me de volgende ochtend.

Ik wou dat ik het wist, mompelde ik.

Hij heeft nog steeds hoofdpijn, heeft mijn collega François Leroc me gedetacheerd. Ik kan echt op hem rekenen in elk opzicht en in elke situatie. Of het nu met de baas is of met een bende gangsters. Je kunt gewoon op François vertrouwen. En dat is een goede zaak. Hij steunt me.

Alleen gisteravond was hij er gewoon niet.

Je zou kunnen zeggen dat het slecht ging.

Maar de schade was er nu.

En het kon niet veranderd worden.

Wat gebeurd is, is gebeurd.

Dit kan niet worden teruggedraaid.

Helaas.

Maar dat is een van de basisfeiten van het leven en daar moeten we naar handelen.

Het is beter om het te accepteren.

Dus u hebt geen idee? herhaalde Mr. Marteau.

Nee, dat deed ik niet.

Er zijn zoveel mensen in Pointe-Rouge die Pierre niet mogen, zei François. En terecht - vanuit hun standpunt gezien. Pierre liep immers altijd in de weg van de schurken en verstoorde hun kromme zaakjes.

Dat doen we allemaal, zei Mr. Marteau enigszins verontwaardigd.

Ik stel voor dat ik gewoon doorga, zei ik.

Alsof er niets gebeurd is? vroeg Mr. Marteau, en de manier waarop deed hij.

Ik knikte.

Alsof er niets gebeurd was, bevestigde ik.

Ik weet niet of ik dat een goed idee moet noemen, zei Mr. Marteau.

Wat moet ik anders doen? antwoordde ik. In de toekomst bang zijn? Overgeplaatst worden naar de backoffice? Met pensioen gaan? Dat is alles wat ze willen. Ik ben een doorn in hun oog omdat ik hun drugshandel verstoor en wat er nog meer gaande is. Ik schudde krachtig mijn hoofd. Nee, ik ga gewoon door.

Beloof me dan tenminste dat je voor jezelf zult zorgen, zei Mr. Marteau.

François Leroc nam het woord. Daarvoor ben ik hier, Mr Marteau.

Ja, maar blijkbaar is dat niet genoeg, zei Mr. Marteau.

Als ik er gisteren was geweest, was dat niet gebeurd.

Denk je dat?

Dat is mijn overtuiging, mijnheer Marteau.

Monsieur Marteau zuchtte. Ik reken op u, wendde hij zich toen tot François.

Ik weet het, antwoordde mijn collega.

Even later aten we een stokbroodje vis bij een mobiele bistro op de havenpromenade. Ik had het gebruikelijke probleem met het visstokbrood: te veel remoulade. Ik vraag me af waarom ze er altijd zoveel remoulade op doen dat het uit het stokbrood