Aruru, de Schepper

By Jens Fitscher

Op de onderzoeksmodule WISA55 is er een confrontatie met de Heleroen. Maar voordat het escaleert, verschijnt er een enorm asteroïdenschip boven de planeet.
Connar komt aan op het schip, dat de grootte heeft van een kleine maan. Daar ontdekt hij dat er niemand aan boord lijkt te zijn. Wat is er gebeurd? De secularisatie heeft toegeslagen, Rah'8sek's experiment is uit de hand gelopen. Ruimte en tijd vermengen zich. De SORROW verschijnt in de ruimte zonder overgang. Zeno en Tarja beginnen Connar te zoeken wanneer Aruru, de schepper, zich bekend maakt. Zij schijnt de laatste overlevende te zijn van het mysterieuze sterrenvolk van de Kriib'ist.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: May 14, 2024
• ISBN: 9783966745819

Jens Fitscher

Jens Fitscher war bereits als kleiner Junge begeisterter Leser von Science-Fiction und Fantasy Büchern. Insbesondere liebte er die gängigen Taschenbücher der 70er und 80er Jahre des vorigen Jahrhunderts. Ein starkes Interesse zeigte er dabei für die Protagonisten mit außergewöhnlichen Fähigkeiten. Seine Geschichten handeln immer von starken Persönlichkeiten, die durch ungewöhnliche Umstände über sich selbst hinauswachsen und dafür mit übernatürlichen Fähigkeiten belohnt werden.

Book preview

Het asteroïde schip

Laserstralen van enkele meters dik schoten uit de massieve muur aan de linkerkant van de gang.

Waar een Talik van Sahl'and's bemanning net naast een UGIch vechter stond, raasden de zonnestralen door de gang en begonnen de tegenoverliggende muur te smelten.

Er was geen teken meer van de twee mannen. Ze waren in seconden opgelost in pure energie.

Dekking!, hoorde ik Oran roepen en Sahl'en reageerde ook dienovereenkomstig.

De hele gang golfde met een bovennatuurlijke flair toen de dodelijke stralen nu ook van de andere kant uit de muur naar ons toe raasden.

Er was absoluut geen mogelijkheid tot dekking in de gang.

Mannen en vrouwen schreeuwden het uit van de pijn toen ze herhaaldelijk in hun armen en benen werden geraakt door de randen van de balken terwijl ze zich terugtrokken. Ik zag hele lichamen uiteenvallen.

Met de moed der wanhoop wierp ik me in de gloeiende sintels van energie en probeerde ik met de paranormale kracht van mijn geest een soort beschermende muur op te trekken tegen de terugtrekkende mensen.

Natuurlijk moest ik ook oppassen dat ik mijn eigen telekinetisch beschermingsveld niet verwaarloosde.

Ik voelde al het begin van een sterk gevoel van druk in mijn hoofd.

Ik kon deze krachten niet lang tegenhouden. De temperatuur in de gang steeg snel.

De reddende schuilplaats lag achter de bocht in de gang, ongeveer vijf meter verderop.

Ik heb tenminste vier van Oran's mannen kunnen redden. Voor twee andere Talik kwam mijn tussenkomst echter te laat.

Ik zag alleen een heldere gloed op hun lichamen voor een moment, toen was er niets meer. We konden hier niet door, tenminste niet zolang de beschietingen voortduurden.

Dit hele station is één grote val geworden. Het kan zo niet doorgaan. Ik verlies man voor man!

Sahl'and was zichtbaar van streek. Hij zwaaide twee van zijn mannen om de gewonden te verzorgen.

Ik knikte reflexmatig naar hem, in de wetenschap dat hij het gebaar helemaal niet kon begrijpen.

Ja, daar ben ik het met je eens. We hebben zo snel mogelijk een plan nodig.

Ik keek naar de mannen en vrouwen van de twee verschillende rassen die nu verspreid over de gang stonden.

Ze zaten op de grond, stonden in groepjes bij elkaar en verzorgden hun gewonde kameraad.

Nu had Oran me herkend en kwam naar me toe. Ik zag hem Malrat Dark'ofer wenken en toen ook Sla Mel'hak naar hem toe.

Mehl'uran, de tweede officier van SKARLAK 2, was ook opgestaan van de grond, waar hij zojuist medische hulp had verleend aan een lid van zijn bemanning, en kwam op Sahl'and af. Plotseling voelde ik een aanraking op mijn rechterschouder.

Ik deinsde terug voor ik Selfrien's stem achter me hoorde: Tarik, jij bent weer aan de beurt. We komen hier nergens!

Ze glimlachte voorzichtig naar me. Maar ik miste Oran's sombere blik op dat moment niet.

Hij leek zich er niet bij neer te kunnen leggen dat zonder mijn tussenkomst de opmars niet alleen zou worden gestuit, maar mogelijk het hele project, dat de volledige verovering van Heleroen als doel had, zou worden gedwarsboomd.

Toen ik nu Oran's partner voor me zag, had ik plotseling het gevoel dat ik Scarlett aan haar zijde herkende.

Mijn ogen hielden me voor de gek. Tegelijkertijd hoorde ik in gedachten opnieuw een sireneachtig gezang dat mij onmiddellijk betoverde.

Een verre hoop dat alles weer goed zou komen begon mijn ziel te raken. Ik zou haar weer zien, daarbuiten, in het asteroïde schip.

Tarik, ben je in orde? Je kijkt me zo vreemd aan.

Van de ene seconde op de andere besefte ik dat ik inderdaad een lang moment in Selfrien's ogen had gekeken.

Nee, het is prima. Het is gewoon een herinnering die me overviel!

Ik concentreerde me weer op het hier en nu.

Vooruitgang is hier voorlopig geblokkeerd! Ik heb al drie ploegen van elk twee man op verkenning gestuurd. Als er andere passages in dezelfde richting zijn, zullen we het spoedig weten.

Oran had me gewoon onderbroken. Hij leek meer dan nerveus.

Zou het in deze situatie niet makkelijker zijn om de energielift terug naar de planeet te nemen en het station aan zijn lot over te laten?

We keken allemaal een beetje verbaasd naar de 2e officier van de SKARLAK 2.

Er is geen mogelijkheid dat UGIch zich terugtrekt. Niet nu, vlak voor onze overwinning!

Oran's stem leek luider dan normaal.

Dat zou een optie zijn als we niet samen met het Heleroen ruimtestation in een gigantische asteroïde zaten, antwoordde ik emotieloos.

Wie zegt dat de lift nog werkt?

Dat zou uiteindelijk neerkomen op één poging. In ieder geval ben ik niet bereid mijn bemanning aan nog meer gevaar bloot te stellen.

Sahl'and's woorden klonken zeer definitief.

We zullen doorvechten. Het zou een lachertje zijn als we ook de laatste meters niet overwinnen!

Oran hield niet op. Ik kon zijn punt zien, natuurlijk. Na alle ontberingen en opofferingen kon en mocht er nu geen terugtocht zijn.

Sahl'and, je vergeet helemaal dat onze beide schepen zonder stroom in een baan om de planeet van de Ich'allen liggen. Hoe denk je daar te komen? Zelfs als u uw schip zou kunnen bereiken, blijft er het feit dat zeer waarschijnlijk alle energie uit dit station zou worden weggezogen. Zelfs de life support aan boord is uitgeschakeld. Dat zou je terugbrengen waar je begon, namelijk hier.

Hij keek me nors aan. Natuurlijk kende hij zijn dilemma vanaf het begin.

Hij wilde het waarschijnlijk niet aan zichzelf toegeven of wilde gewoon niet toegeven dat hij en zijn bemanning al diep in een conflict zaten dat met de grootst mogelijke meedogenloosheid werd gevoerd.

Zijn mensen waren pacifisten in hart en nieren. In dit opzicht kon ik hem natuurlijk ook begrijpen.

Ik zal een doorgang forceren naar het hoofdkwartier van dit ruimtestation. Maar daarmee kom je maar halfweg, dat moet iedereen beseffen.

Ik