Αποστολή στο Mightadore

By Stephen Hunt

Αποστολή στη Mightadore

Η Seline Templar δεν έχει ζήσει μια εύκολη ζωή. Κατ' αρχάς, ο πατέρας της πέθανε για λόγους που της έχουν αποκρύψει με σοκαριστικό τρόπο. Στη συνέχεια, η μητέρα της Σελίν, η Μόλι, εξαφανίστηκε υπό ύποπτες συνθήκες. Έτσι, μεγάλωσε ως προστατευόμενη του βασιλιά Steam στην Ελεύθερη Πολιτεία Steamman, μακριά από τους πιθανούς κινδύνους της πατρίδας της στο Βασίλειο Jackelian.

Μεγάλωσε σε μια σχετική μοναξιά ανάμεσα στη φυλή των μηχανών ... μέχρι που ένας παλιός φίλος της οικογένειας, ο επιστήμονας ατμιστής Coppertracks, εμφανίζεται στην πρωτεύουσα με τα νέα της πιο εκπληκτικής ανακάλυψης. Αυτή θα βάλει τη Σελίν και τους συντρόφους της σε μια επικίνδυνη περιπέτεια στο μυστηριώδες και μακρινό Μάιταντορ.

 

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Stephen Hunt
• Release date: May 30, 2024
• ISBN: 9798227483560

Book preview

Αποστολή στο Mightadore (Mission to Mightadore)

Στίβεν Χαντ (Stephen Hunt)

image-placeholder

Green Nebula

Αποστολή στο Mightadore

Βιβλίο 7 της σειράς Jackelian.

Πρώτη δημοσίευση το 2018 από την Green Nebula Press

Πνευματικά δικαιώματα © 2018 by Stephen Hunt

Σελιδοποίηση και σχεδιασμός από την Green Nebula Press

Το δικαίωμα του Stephen Hunt να αναγνωρίζεται ως ο συγγραφέας του παρόντος έργου έχει διεκδικηθεί από τον ίδιο σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, σχεδίων και υποδειγμάτων και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας του 1988.

Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται. Κανένα μέρος της παρούσας έκδοσης δεν επιτρέπεται να αναπαραχθεί ή να διανεμηθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή με οποιοδήποτε μέσο ή να αποθηκευτεί σε βάση δεδομένων ή σύστημα ανάκτησης, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Κάθε πρόσωπο που προβαίνει σε οποιαδήποτε μη εξουσιοδοτημένη πράξη σε σχέση με την παρούσα δημοσίευση μπορεί να υπόκειται σε ποινική δίωξη και σε αστικές αξιώσεις αποζημίωσης.

Το παρόν βιβλίο πωλείται υπό τον όρο ότι δεν θα δανειστεί, μεταπωληθεί, εκμισθωθεί ή κυκλοφορήσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση του εκδότη, σε οποιαδήποτε μορφή βιβλιοδεσίας ή εξώφυλλου διαφορετική από αυτή στην οποία έχει εκδοθεί και χωρίς να επιβληθεί παρόμοιος όρος, συμπεριλαμβανομένου του παρόντος όρου, σε μεταγενέστερο αγοραστή.

Για να ακολουθήσετε τον Stephen στο Twitter: x.com/s_hunt_author

Για να ακολουθήσετε τον Stephen στο FaceBook: www.facebook.com/SciFi.Fantasy/

Για να βοηθήσετε στην αναφορά τυχόν τυπογραφικών λαθών, σφαλμάτων και παρόμοιων σε αυτό το έργο, χρησιμοποιήστε τη φόρμα στη διεύθυνση http://www.stephenhunt.net/typo/typoform.php.

Για να λαμβάνετε αυτόματη ειδοποίηση μέσω e-mail όταν τα νέα βιβλία του Stephen είναι διαθέσιμα για λήψη, χρησιμοποιήστε τη δωρεάν φόρμα εγγραφής στο http://www.StephenHunt.net/alerts.php.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα μυθιστορήματα του Stephen Hunt, επισκεφθείτε τον ιστότοπό του στη διεύθυνση www.StephenHunt.net

image-placeholder

Ένας χάρτης του Βασιλείου της Jackelia και των γύρω εθνών.

Ένας χάρτης του Βασιλείου της Jackelia και των γύρω εθνών.

Ένας χάρτης του Βασιλείου της Jackelia και των γύρω εθνών.

image-placeholder

Έπαινοι για τα βιβλία του Stephen Hunt

Έπαινοι για τα βιβλία του Stephen Hunt

‘Ο κ. Χαντ απογειώνεται με αγωνιστική ταχύτητα.’

- THE WALL STREET JOURNAL

*

‘Η φαντασία του Hunt είναι πιθανώς ορατή από το διάστημα. Σκορπίζει έννοιες που άλλοι συγγραφείς θα εξορύσσουν για μια τριλογία σαν περιτύλιγμα σοκολάτας’.

- TOM HOLT

*

‘Κάθε είδους αλλόκοτη και φανταστική υπερβολή’.

- DAILY MAIL

*

‘Αναγκαστική ανάγνωση για όλες τις ηλικίες’.

- GUARDIAN

*

‘Ένα ευρηματικό, φιλόδοξο έργο, γεμάτο θαύματα και θαυμαστές ιστορίες’.

- THE TIMES

*

‘Ο Hunt ξέρει τι αρέσει στο κοινό του και του το δίνει με σαρδόνιο πνεύμα και προσεκτικά αναπτυγμένη ένταση’.

- TIME OUT

*

"Γεμάτο εφευρετικότητα.

-THE INDEPENDENT

*

‘Το να πει κανείς ότι αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο δράση είναι σχεδόν υποτιμητικό... ένα υπέροχο νήμα διαφυγής!’

- INTERZONE

*

‘Ο Χαντ έχει γεμίσει την ιστορία με ενδιαφέροντα τεχνάσματα... συγκινητικό και πρωτότυπο’.

- PUBLISHERS WEEKLY

*

‘Μια συναρπαστική περιπέτεια σε στυλ Ιντιάνα Τζόουνς’.

-RT BOOK REVIEWS

*

‘Ένα περίεργο μείγμα μισού μέλλοντος’.

- KIRKUS REVIEWS

*

‘Ένα συναρπαστικό νήμα... η ιστορία τρέχει με φόρα... η συνεχής εφευρετικότητα κρατάει τον αναγνώστη καθηλωμένο... το φινάλε είναι μια συναρπαστική διαδοχή από cliffhangers και αναπάντεχες επιστροφές. Μεγάλη διασκέδαση.’

- SFX MAGAZINE

*

‘Βάλτε τις ζώνες σας για μια φρενήρη συνάντηση γάτας και ποντικιού... μια συναρπαστική ιστορία’.

- SF REVU

image-placeholder

Άλλα βιβλία από Stephen Hunt

~ Ολισθαίνουσα Κενότητα (THE SLIDING VOID) ~

Συλλογή Omnibus της σεζόν 1 (#1 & #2 & #3): Κενό Σε Όλη Τη Διαδρομή Προς Τα Κάτω (Void all the Way Down).

Ανώμαλη Επιτάχυνση (Anomalous Thrust) (#4).

Στόλος της κόλασης (Hell Fleet) (#5).

Ταξίδι Των Χαμένων Στο Διάστημα (Voyage of the Void Lost) (#6).

*

~ ΤΑ ΜΥΣΤΉΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΚΆΘΑ ΓΟΥΊΤΣΛΕΪ: ΩΣ STEPHEN A. HUNT ~

Μυστικά Του Φεγγαριού (Secrets of the Moon).

*

~ Τα βιβλία του Τριπλού Βασιλείου ~

Για το στέμμα και τον δράκο (For The Crown and the Dragon) (#1).

Το φρούριο στον παγετό (The Fortress in the Frost) (#2).

*

~ Τα τραγούδια των παλαιών βιβλίων της Γης ~

Άδειο Ανάμεσα Στα Αστέρια (Empty Between the Stars) (#1).

*

~ Τα βιβλία Jackelian ~

Αποστολή στο Mightadore (Mission to Mightadore) (#7).

*

~ ΆΛΛΑ ΈΡΓΑ ~

Έξι Ενάντια Στα Αστέρια (Six Against the Stars).

Η Κόλαση Έστειλε (Hell Sent).

Ένα Steampunk Χριστουγεννιάτικο τραγούδι (A Steampunk Christmas Carol).

Ο Παράδεισος Του Αραβικού Αγοριού (The Pashtun Boy’s Paradise).

*

~ μη λογοτεχνικά βιβλία ~

Παράξενες εισβολές: ένας οδηγός για τους UFO & UAP-περίεργους (Strange Incursions: a guide for the UFO & UAP-Curious).

*

Για συνδέσμους σε όλα αυτά τα βιβλία, επισκεφθείτε το http://stephenhunt.net

Πίνακας περιεχομένων

1.Το παρελθόν είναι πρόλογος

2.Έξι μπάλες

3.Πάμε να δούμε τον ατμόπλοιο

4.Αλλοδαπές ακτές

5.Ο προστάτης τίνος ακριβώς;

6.Μέλλοντα μακρινά

7.Σκληρές προσγειώσεις

8.Παράξενοι καιροί

9.Το μαγικό βασίλειο του Gene είναι πάντα μαγικό βασίλειο

10.Δοκιμάστε το παρελθόν

11.Νότια άνεση

12.Φιδόφαγοι

13.Κήποι οστών

14.Λάσπη και αστέρια

15.Αυτός ο ήρωας Rawstone

16.Αστυνομία μηχανών

17.Συνάντηση με τη Molly

18.Δεν υπάρχει χρόνος για οίκτο

19.Αλλαγή φρουράς

20.Τα πλεονεκτήματα της τάξης

21.Το δάσος του Άρη

22.Αρκούδα Αναγκαιότητες

23.Ο θησαυρός του Trump

24.Σημαίες εκεχειρίας

25.Επιταχυντής

26.Καταπάτηση

27.Το μέλλον είναι επίλογος

1

image-placeholder

Το παρελθόν είναι πρόλογος

ΗΔημοκρατία της Νότιας Τεξικάνας (26 th αιώνας: Ιουλιανό ημερολόγιο).

Ο υπολοχαγός Chalt Sambuchino σταμάτησε το τεθωρακισμένο αυτοκίνητο στους πρόποδες του Del Rio. Οι λόφοι μπροστά του είχαν κορυφογραμμή από μεγάλες, πυκνές κόκκινες βελανιδιές και υπήρχε πολύ μεγάλη πιθανότητα να σπάσει κάποιος άξονας αν προσπαθούσε να σπρώξει το μεταλλικό κιβωτιόσχημο όχημα μέσα από τη γραμμή των δέντρων. Δεν υπήρχε αξιόλογος πληθυσμός σε αυτό το τμήμα της δημοκρατίας. Δεν υπήρχαν πραγματικές πόλεις ή χωριά για να μιλήσει κανείς. Έτσι, όταν έφτασαν τα νέα για την παράξενη θέαση, ο Ομοσπονδιακός Στρατός στο Φορτ Πάντρε ήταν η δύναμη στην οποία είχαν στραφεί φυσικά οι ντόπιοι βακέρος. Ο Τσαλτ σπάνια εμπιστευόταν τον λόγο των βακέρος. Ήξερε πολύ καλά πόσο προληπτικοί ήταν αυτοί οι ημι-περιπλανώμενοι βοσκοί. Φυσικά, οδηγούσαν πρόβατα και βοοειδή από τις πλάτες μουλαριών. Αμόρφωτοι με τη βιβλιογραφία, οι βακέρος λάτρευαν να μεθούν με μεθυστικά μεσκαλί για να ζεσταθούν τη νύχτα καθώς κοιμόντουσαν στα ορεινά βοσκοτόπια τους. Δεν χρειαζόταν πολλά για να τους οδηγήσουν σε κρίσεις αφελών παραμυθιών. Η θέα και μόνο της αχτίδας ενός αεροπλάνου από την Αυτοκρατορία των Ταράνδων έφερνε τους ανθρώπους των κοπαδιών να τρεκλίζουν με μεθυσμένες ιστορίες για φτερωτά φίδια που απειλούσαν τη ζωή τους. Ωστόσο, τουλάχιστον η απρόθυμη έρευνα του Τσαλτ ήταν μια αλλαγή από το να κυνηγάει ληστές από το άνομο δουκάτο του Παλακάν πίσω στο Ρίο Γκράντε.

Ο Τσαλτ δεν περίμενε πολλά από τη σημερινή του αποστολή, γι‘ αυτό και είχε πάρει μαζί του μόνο έναν στρατιώτη. Τον δεκανέα Sérgio Xavier, που ίδρωνε εξίσου πολύ με τον υπολοχαγό στην καλοκαιρινή ζέστη μέσα στην χακί μπλούζα κόπωσης. Η ζέστη του σώματος του δεκανέα στην καμπίνα των επιβατών σε συνδυασμό με τον οδηγό τους βοσκό που καθόταν στο πίσω μέρος έκανε το ταξίδι ιδιαίτερα δυσάρεστο. Αφού σταμάτησε το αυτοκίνητο, ο Τσαλτ ρύθμισε τη μαύρη δερμάτινη ζώνη του -μια ορειχάλκινη πλάκα με ανάγλυφο τον αριθμό επτά στο κέντρο της- λυγίζοντας τις θήκες των φυσιγγίων, ώστε να μπορέσει να γλιστρήσει έξω από το μικρό κεκλιμένο σιδερένιο κουτί τους πάνω σε τέσσερις λαστιχένιους τροχούς.

Ο Chalt κουβαλούσε το βάρος ενός αυτόματου όπλου με επτά σφαίρες στη δερμάτινη θήκη του, και ο Sérgio έπιασε το υποπολυβόλο του διαμετρήματος 45 χιλιοστών καθώς άνοιξε την πόρτα στη δική του πλευρά του αυτοκινήτου. Η 7η Τεθωρακισμένη Μεραρχία Ιππικού του Ομοσπονδιακού Στρατού είχε πρόσφατα λάβει το όπλο λόγω της φορητότητας και του μεγέθους του. Γρήγορα οι στρατιώτες του έδωσαν το παρατσούκλι Grease Pump, λόγω της ομοιότητάς του με το εργαλείο του μηχανικού.

«Νομίζεις ότι θα το χρειαστούμε αυτό;»

«Καλύτερα να το έχεις και να μην το χρειάζεσαι». Ο Sérgio ήταν παλιός γνώστης του ομοσπονδιακού στρατού. Δεν είχε καμία πρόθεση να του την πέσουν οι πεζοπόροι του Νότου και να ανακοπούν θανάσιμα τα σχέδια συνταξιοδότησής του. Ο Τσαλτ και ο Σέρτζιο δεν είχαν πολλά κοινά στοιχεία εκ πρώτης όψεως. Ο Τσαλτ ήταν ένας φρέσκος ακαδημαϊκός από προνομιούχα οικογένεια, ο Σέρτζιο ένας μπλοφαδόρος βαθμοφόρος με αβέβαιη καταγωγή. Αλλά ο Τσαλτ σεβόταν την εμπειρία του δεκανέα και ήξερε ότι έπρεπε να τη χρησιμοποιήσει για να καλύψει με σοβά τα κενά της δικής του απειρίας.

«Ίσως βρούμε ένα φτερωτό φίδι για να πυροβολήσουμε;»

Το αστείο του Τσαλτ έφερε ένα συνοφρύωμα στο πρόσωπο του βοσκού. Ο γεροδεμένος γέρος σταυροκοπήθηκε πάνω από το δερμάτινο τζέρκιν του και έδειξε τους δασωμένους λόφους. «Θα δείτε την αλήθεια. Είναι στην άλλη πλευρά».

«Υπάρχει μια λίμνη εκεί πέρα», δήλωσε ο Chalt, σκύβοντας στην καμπίνα του θωρακισμένου αυτοκινήτου για να συμβουλευτεί για λίγο τον χάρτη. «Η λίμνη Wise.»

«Ο λαός μου το ονομάζει Aguas Oscuras», είπε ο βοσκός. «Είναι ένα στοιχειωμένο μέρος.»

«Στοιχειωμένο από τι;»

«Φαντάσματα. Τα κανιβαλικά φαντάσματα της Ρόκα Μάλα».

Ο Τσαλτ βογκούσε. Bad Rock. Αν οι γονείς του γέρου κατσικοτρίφτη είχαν μπει στον κόπο να πληρώσουν για να φοιτήσει το χωριάτικο παιδί τους σε σχολείο, θα ήξερε ότι μόλις το τρία τοις εκατό των κάποτε πληθωρικών μαζών της ανθρωπότητας είχε επιβιώσει από τον μακρόχρονο παρατεταμένο πυρηνικό χειμώνα της αρχαίας κρούσης του κομήτη. Με αυτό το μέτρο, δεν υπήρχε μέρος στον κόσμο που να μην είχε μείνει στοιχειωμένο από τα φαντάσματα του Μεγάλου Θανάτου. Ένας στοιχειωμένος κόσμος, σκέφτηκε ο Τσαλτ. Το έχω βρει συχνά έτσι.

Ο Sérgio έμεινε πίσω για να παρακολουθήσει τον βοσκό να περπατάει μπροστά τους. «Πιστεύεις ότι οι φόβοι του συνταγματάρχη έχουν βάση;»

Ο Τσαλτ σήκωσε τους ώμους. «Μπροστά; Υποψιάζομαι πως όχι. Αλλά επικίνδυνες στιγμές βρίσκονται μπροστά μας, αυτό το ξέρω». Ήταν φυσικό να ανησυχεί ο Σέρτζιο. Αν οι νέες επιδρομές των Καλ οδηγούσαν σε πόλεμο, αυτό ήταν το μόνο πράγμα που εγγυημένα θα εκτροχίαζε το επερχόμενο τέλος της υπηρεσίας του Σέρτζιο στον Ομοσπονδιακό Στρατό. Όλες οι στρατιωτικές επιτροπές θα παρατείνονταν, και δεν θα είχε σημασία αν ήσουν γιος αριστοκράτη ή γιος πλύστρας. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο αιματηρός δυναστικός πόλεμος μεταξύ του Οίκου Χάμιλτον, του Οίκου Ζου και του Οίκου Σαλαζάρ στα επτά παράκτια βασίλεια του Καλ είχε διευθετηθεί άγρια υπέρ των Ζου. Για πρώτη φορά στη ζωντανή μνήμη, υπήρχε μια βασίλισσα μάγισσα των Καλ στο μεγάλο κρυστάλλινο παλάτι του Όξναρντ που κυβερνούσε ένα ενιαίο βασίλειο. Και η ειρήνη τους θα είναι η δική μας διαμάχη. «Υπήρξε μια σύνοδος μεταξύ της Αφροδίτης και του Δία στον ουρανό πρόσφατα. Είμαι πρόθυμος να στοιχηματίσω ότι αυτό που είδαν οι βακέρος ήταν αυτή η σύνοδος σε συνδυασμό με μερικά μπουκάλια μεσκάλ.»

Ο Sérgio δεν πείστηκε τόσο εύκολα. «Ο συνταγματάρχης μου είπε ότι αεροσκάφη του Καλ έχουν εντοπιστεί στη δική μας πλευρά των συνόρων».

«Τα αερόπλοια παρασύρονται παντού», είπε ο υποπλοίαρχος, «αυτή είναι η φύση τους».

«Και εμείς παρασυρόμαστε επίσης», μουρμούρισε ο Sérgio, «προς έναν άλλο πόλεμο για τον γενναίο Ξαβιέ».

Ο Chalt, ο Sérgio και ο χωρικός ανέβηκαν την πλαγιά και περνούσαν μέσα από την ευχάριστη σκιά των κόκκινων βελανιδιών. Από την άλλη πλευρά του δάσους υπήρχε μια αντίστροφη πλαγιά προς τη λίμνη Wise. Τρία στρέμματα καθαρά γαλάζια νερά με όχθες από πορφυρά ανθισμένα λιβάδια που εκτείνονταν σε ένα ψηλό δάσος βελανιδιάς. Θα ήταν μια πιο ειδυλλιακή σκηνή αν τα λιβάδια δεν κάπνιζαν, μαυρισμένα και κατακερματισμένα, οι βελανιδιές σπασμένες και κομμένες. Ενσωματωμένη στο έδαφος ήταν μια κεντρική μάζα από μαύρο μέταλλο, χαραγμένες πλάκες του κύτους που είχαν ραγίσει και αποκάλυπταν μισοσβησμένες δοκούς και καταστρώματα. Ήταν σαν ένα παλιρροϊκό κύμα να είχε σπάσει την υπερκατασκευή από μια φρεγάτα στη μέση της εμπλοκής και να την παρέσυρε στην ενδοχώρα για να αναπαυθεί εδώ. Γύρω από τη μάζα απλώνονταν δακτύλιοι από μικρότερους κύκλους καταστροφής, αποκολλημένα μεταλλικά θραύσματα, πτώματα και φλεγόμενα συντρίμμια.

«Έτσι, βλέπετε τώρα. Ούτε ένα φτερωτό φίδι για να πυροβολήσεις. Όλα τα φίδια είναι νεκρά.» Ο βοσκός έδειξε τα μαυρισμένα σώματα που ήταν διάσπαρτα στο λιβάδι με μια πικρή δόση δικαίωσης στη φωνή του.

Ο δεκανέας κοίταξε με δυσπιστία το μαυρισμένο τοπίο. «Πολλά συντρίμμια για να είναι αποτέλεσμα αεροπορικής συντριβής, σίγουρα;»

«Δεν πιστεύω ότι ήταν ποτέ αεροδυναμικό», δήλωσε ο Chalt.

Ο Σέρτζιο έβηξε, όπως έκανε συχνά για να δείξει την ήπια δυσαρέσκειά του. «Είμαι ένας απλός στρατιώτης. Τι σημαίνει αυτό το palabra;»

«Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα λείψανα δεν σχεδιάστηκαν ποτέ για να πετάξουν στον αέρα», είπε ο Chalt, σηκώνοντας το χέρι του προς το σημείο της συντριβής. Στην πραγματικότητα, στα μάτια του Τσαλτ, τα συντρίμμια έμοιαζαν σαν ένας καθεδρικός ναός χτισμένος από σκούρο ατσάλι να είχε διαλυθεί σε κομμάτια, η δομή να είχε πέσει στη Γη από τον Λυτρωτή. «Δεν υπάρχουν φτερά ή ουρές ή έλικες απ‘ ό,τι μπορώ να δω».

«Έφτασε από κάπου, υπολοχαγέ». Ο Sérgio κοίταξε τον βοσκό. «Το είδες να πέφτει εδώ, γέρο βακέρο;»

«Δεν είμαι γέρος, μόνο εβδομήντα δύο ετών. Η μητέρα μου έζησε ογδόντα ένα χρόνια».

«Μπράβο. Τώρα, είδες αυτό το πράγμα να πέφτει από τον ουρανό;»

«Όχι από τον ουρανό, από την κόλαση. Το έδιωξε ο Ελ Ντιάμπλο».

«Όλα εκεί κάτω βγήκαν από το έδαφος;» ρώτησε έκπληκτος ο Chalt.

«Από μια πύλη σκισμένη στην ίδια την κόλαση», είπε ο γέρος βοσκός, με τη φωνή του να τρέμει από φόβο από την ανάμνηση. Έδειξε προς την άλλη πλευρά της λίμνης. «Είχαμε κατασκηνώσει εκεί για το βράδυ, όταν η γη άρχισε να τρέμει και να τρέμει. Προειδοποίησα τους ανθρώπους μου να μην αφήσουν τα βοοειδή μας να ποτίσουν δίπλα στις Aguas Oscuras, αλλά να κατασκηνώσουν κάτω από τη σκιά του δάσους. Αλλά κανείς από τους νέους δεν άκουσε έναν σοφό καβαλάρη. Ξυπνήσαμε τρομοκρατημένοι από ένα άγριο τρέμουλο του εδάφους. Με τον ύπνο ακόμα στα μάτια μας, είδαμε μια πόρτα της κόλασης να ανοίγει στον ουρανό. Μια σχισμή από φωτεινή φωτιά που στριφογύριζε και χόρευε πάνω από τη λίμνη για πολλά λεπτά. Καθώς τρέχαμε προς την κορυφή του λόφου, ο Ελ Ντιάμπλο πέταξε μέσα από τη ρωγμή έναν πύρινο μεταλλικό βωμό του σκότους. Έσκασε και κάηκε στο έδαφος. Στη συνέχεια ακολούθησε μια βροχή από διαβόλους και θειάφι. Το μουλάρι του νεαρού Manjarrez πέθανε από σοκ. Τρία βραβευμένα στρογγυλοκέρατα πανικοβλήθηκαν και δραπέτευσαν για να διαφύγουν στο δάσος».

«Δείξε μας.»

«Δεν θα τολμήσω να πλησιάσω περισσότερο. Ο πυθμένας της λίμνης είναι λευκός από κόκαλα. Αρχαία οστά. Ο El Diablo πνίγει τους εχθρούς του στις Aguas Oscuras. Τα πεινασμένα φαντάσματα της λίμνης καταναλώνουν τις ψυχές των ανόητων που περιπλανώνται μόνοι τους σε αυτούς τους λόφους τη νύχτα».

«Αλλά δεν είσαι μόνος σου. Έχεις τον υπολοχαγό και τον γενναίο Ξαβιέ». Ο Σέρτζιο σήκωσε το υποπολυβόλο του. «Κι εγώ έχω αυτό.»

Υποθέτω ότι θα αγνοήσετε τη σοφία αυτού του καβαλάρη«. Ο πεισματάρης βακέρος τους γύρισε την πλάτη. Περνούσε κουτσαίνοντας μέσα από τα δέντρα, κατευθυνόμενος προς το θωρακισμένο αυτοκίνητο.

«Γέρος χωριάτης», γρύλισε ο Σέρτζιο. «Αν τα πολύτιμα βοοειδή του πάχαιναν στο γρασίδι δίπλα στο νερό, θα ήταν εκεί κάτω αρκετά γρήγορα».

«Αφήστε τον ήσυχο. Είχε το θάρρος να μας φέρει εδώ. Αυτό είναι περισσότερο από ό,τι μπορώ να πω για την υπόλοιπη φυλή του».

Ο Σέρτζιο μύρισε τον αέρα με ανησυχία. «Αυτός είναι ο λογικός, υπολοχαγέ. Ό,τι κι αν συνέβη εδώ, είναι λάθος. Το νιώθω στα κόκαλά μου. Αυτό το χάος εκεί κάτω είναι αφύσικο».

«Τουλάχιστον δεν είναι οι Cals, δεκανέα. Πρέπει να καταθέσουμε μια αναφορά στο Φορτ Πάντρε. Το «αφύσικο» από μόνο του δεν θα ικανοποιήσει τους ανωτέρους μας. Ας συνεχίσουμε».

Κατέβηκαν προσεκτικά τον λόφο προς τα λιβάδια και τη λίμνη. Προσπαθώντας να μην δείξει τα νεύρα του, ο Τσαλτ τράβηξε το πιστόλι του, παρηγορούμενος από το βάρος του. Εκτός από την αταίριαστη φύση των συντριμμιών, πολλά πράγματα στη λίμνη έμοιαζαν φυσιολογικά. Φυσαλίδες αέρα έσπαγαν την επιφάνεια από τα λαβράκια και τα γατόψαρα. Μια αντιλόπη μαυροβούβαλο βούτηξε το λαιμό της στην άκρη του μακρινού δάσους, παρακολουθώντας με επιφυλακτικότητα τους ανθρώπους που πλησίαζαν. Σύννεφα εντόμων χόρευαν πάνω από τα λιβάδια, προσελκυόμενα από τα νερά της λίμνης. Καθώς ο Τσαλτ πλησίαζε, άκουσε το χτύπημα του ψυχρού μετάλλου από θραύσματα μαυρισμένων συντριμμιών. Όταν έφτασαν στο πρώτο από τα πτώματα, τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν. Καταπολέμησε το φόβο του. Το πτώμα μπροστά στον Τσαλτ δεν ήταν ανθρώπινο - στην καλύτερη περίπτωση, ανθρωποειδές. Ύψος ένα μέτρο, γυμνό με σκούρο δέρμα με λέπια σαν σαλαμάνδρα, κεφάλι που έμοιαζε με επιμήκη μίτρα επισκόπου, μεγάλα βολβοειδή μάτια και μια ράχη από βράγχια κατά μήκος του λαιμού. Αυτό που έμεινε περισσότερο στη μνήμη του ήταν το αποτρόπαιο στόμα του. Σχεδόν ανθρώπινα χείλη, αλλά ένα οδοντωτό δονκιχωτό στόμα, που χαμογελούσε και καμάρωνε θανάσιμα.

«Γλυκέ Λυτρωτή», ψιθύρισε ο δεκανέας. Σπρώχνει προσεκτικά το σώμα με τη μπότα του, αλλά αυτό παραμένει ακίνητο και νεκρό. «Ο γέρος βακέρος δεν ήταν μεθυσμένος. Όχι Καλ, αυτό. Βρωμεροί διάβολοι, πραγματικά!»

Ως απόφοιτος της Στρατιωτικής Ακαδημίας Ταλ-Χιούστον, ο Τσαλτ ήξερε να διαβάζει. Προτιμούσε τους παλιούς κλασικούς - τις σπάνιες διασπορές αρχαίων μυθιστορημάτων που είχαν επιβιώσει από την καύση τους για καύσιμο στον εκατονταετή χειμώνα του Μεγάλου Θανάτου ... είτε πεταμένα στη φωτιά, είτε εφήμερα αρχεία που χάθηκαν μέσα σε υπολογιστές που έχουν σκουριάσει από καιρό. Συγγραφείς όπως ο βάρδος Φρανκ Χέρμπερτ είχαν πολλά να πουν για την πιθανή προέλευση πλασμάτων όπως αυτό. «Όχι. Όχι διάβολοι. Επισκέπτες από κάπου πολύ μακριά, νομίζω».

Ο δεκανέας έμοιαζε σχεδόν να πνίγεται. «Όχι αρκετά μακριά για μένα. Ο γενναίος Ξαβιέ έχει περπατήσει τα επακόλουθα πολλών πεδίων μάχης στην εποχή του, αλλά αυτή η δυσωδία! Αυτοί οι διάβολοι μοιάζουν με σάπια ψάρια, αλλά μυρίζουν χίλιες φορές χειρότερα».

Οι δύο στρατιώτες κατευθύνθηκαν προς την κεντρική μάζα των συντριμμιών, που ήταν καρφωμένη στο έδαφος και εξακολουθούσε να καπνίζει. Ο Τσαλτ θυμήθηκε ένα υπερωκεάνιο που είχε συντριβεί σε θραύσματα. Μπορούσε να διακρίνει την υπόνοια διαδρόμων και διαφραγμάτων μέσα από χαραμάδες στο σκούρο μέταλλο, αλλά ολόκληρη η κατασκευή είχε λιώσει πέρα από κάθε δυνατότητα ανάκτησης. Κύματα ακραίας θερμότητας εξακολουθούσαν να πάλλονται βαθιά μέσα της, αρκετά έντονα ώστε να τους εμποδίσουν να προσπαθήσουν να εξερευνήσουν περαιτέρω.

«Λίγες απαντήσεις από αυτό το σωρό σκουπιδιών», είπε ο Chalt.

«Να είσαι ευτυχής γι‘ αυτό», είπε ο Sérgio. «Ό,τι κι αν είχαν να πουν αυτά τα τέρατα...» Η φωνή του χάθηκε. «Περιμένετε, κάτι κινείται στις πέντε η ώρα!»

Ένα πάνελ στο έδαφος σπρώχτηκε στο πλάι, αποκαλύπτοντας μια φιγούρα που προσπαθούσε να σηκωθεί από το γρασίδι. Ο Τσαλτ ένιωσε ένα κρύο ρίγος ανακούφισης καθώς συνειδητοποίησε ότι αυτό που είχαν εντοπίσει ήταν εξίσου ανθρώπινο με τους ίδιους. Ένας μεγαλόσωμος άνδρας με σκουρόχρωμη γενειάδα, προχωρημένης μέσης ηλικίας. Φορούσε ένα σκισμένο μπλε σακάκι και γιλέκο, ενώ ένα καπέλο ναυτικού τύπου σκίαζε τα πονηρά του μάτια. Ο μοναδικός επιζών που βγήκε από τα συντρίμμια φαινόταν υπερβολικά ντυμένος. Σαν να είχε βγει πρόσφατα από μια λαμπερή ναυτική εκδήλωση στη Secretaría de la Marina πριν πέσει στο κεφάλι του αυτό το χάος από φλεγόμενα συντρίμμια. Αν ο τύπος απλώς περνούσε από τη λίμνη Wise, ήταν σίγουρα ο πιο άτυχος ναυτικός εν ζωή. Το πρόσωπό του ήταν μαυρισμένο από τη βρωμιά και τον καπνό, μελανιασμένο και κομμένο επίσης.

Ο Sérgio προχώρησε στον επιζώντα. «Τώρα υπάρχει ένα παράξενο θέαμα ανάμεσα σε όλα αυτά. Νομίζεις ότι είναι ένας συντριβείς αεροπόρος του Βορρά;»

Ο ναύτης είδε τους δύο στρατιώτες και τράβηξε το σπαθί που είχε στο πλάι του. Με δυσκολία είχε τη δύναμη να το τραβήξει. Ο Σέρτζιο άπλωσε το υποπολυβόλο με τη μύτη και στη συνέχεια το σήκωσε στο πλάι για να δείξει ότι δεν σκόπευε να χρησιμοποιήσει το όπλο του εκτός αν τον προκαλούσαν. «Μην είσαι ανόητος, μεγάλε. Δεν είμαστε ληστές εδώ για να σε γδύσουμε μέχρι τις μπότες σου. Δεν θέλουμε να σου κάνουμε κακό».

Η φιγούρα κύλησε στο πλάι και πέταξε τα χέρια του παρακαλώντας προς τον ουρανό, βογκώντας και υψώνοντας τη φωνή του για να φλυαρήσει δυνατά και γρήγορα σε μια ξένη γλώσσα.

Ο Sérgio γονάτισε δίπλα στον άνδρα και έβγαλε ένα παγούρι με νερό από το πίσω μέρος της ζώνης του. Το πέρασε στα χέρια του επιζώντος και παρακολούθησε τον άγνωστο να ρουφάει τρελά το υγρό. Ο ναύτης έβηξε και έβγαλε κάτι που ακουγόταν σαν άλλος ένας ικετευτικός θρήνος στην παράξενη γλώσσα του.

Ο Σέρτζιο σήκωσε τους ώμους. «Τι θέλεις από μένα; Αν θέλεις ένα σφηνάκι τεκίλα, θα πρέπει να περιμένεις μέχρι να επιστρέψουμε στο ιατρείο του οχυρού. Κοίτα την άγκυρα και την τρίαινα στο καπέλο του. Ένας θαλασσόλυκος. Είναι πιθανό να ψάρευε στη λίμνη όταν αυτό το ναυάγιο έπεσε πάνω στη βάρκα του;».

«Ένα πρόσωπο τόσο πασαλειμμένο όσο το δικό του; Δεν είναι αρκετά μαυρισμένο. Νομίζω ότι προτιμώ τη θεωρία του συντριβέντος-αντιπάλου-της-Αυτοκρατορίας-των-Τειχών από αυτό».

«Ίσως να έχεις δίκιο, υπολοχαγέ. Η φλυαρία του ακούγεται οικεία. . σαν έμπορος της Αυτοκρατορίας; Μιλάει τάρανδο;»

«Français-norte», είπε ο Chalt, φορώντας και πάλι στο μανίκι του την αριστοκρατική οικογενειακή του παιδεία. «Η επίσημη γλώσσα της Αυτοκρατορίας των Ταράνδων είναι η Français-norte. Υπάρχει λίγη από αυτή στην ομιλία του. Αλλά κάποια από αυτά που λέει αυτό το γέρικο σκυλί μοιάζουν με την Υψηλή Χονγκ, ενώ άλλες λέξεις ακούγονται σχεδόν σαν γλώσσα των Λάντενερ». Αντιμέτωπος με αυτό το ακατανόητο συνονθύλευμα, ο υπολοχαγός κατέφυγε στη νοηματική γλώσσα. Χτύπησε το στήθος του. «Chalt Sambuchino.» Άπλωσε το χέρι του προς τον δεκανέα και του χτύπησε τον ώμο. «Sérgio Xavier.» Τότε ο Τσαλτ άπλωσε το χέρι του στο σακάκι του γενειοφόρου άντρα. «Κι εσύ είσαι...;»

Τα μάτια του επιζώντος άνοιξαν με κατανόηση. Η γροθιά του χτύπησε αδύναμα στο στήθος του. «Μαύρο. Τζάρεντ Μπλακ».

Ο Σέρτζιο περιέφερε με τη γλώσσα του το παράξενο όνομα. «Jareed Blarck. Από πού νομίζεις ότι κατάγεται με ένα τόσο ξένο όνομα;»

«Δεν νομίζω ότι είναι κάποιος ντόπιος ψαράς», είπε ο Chalt. Ούτε κατά διάνοια. Ένα ξαφνικό κρύο ρίγος διέτρεξε τη σπονδυλική στήλη του υπολοχαγού. Κοίταξε γύρω του το πεδίο με τα σάπια πτώματα. Εκατοντάδες από τα άψυχα τέρατα. Πώς πέθαναν; Εσύ τα σκότωσες; Τα δολοφονημένα τέρατα ήταν διάσπαρτα παντού. Και ποιο ήταν αυτό το παράξενο πλάσμα που βρισκόταν ανάμεσα στους νεκρούς; Κακός ή καλός οιωνός; Η απάντηση του Τσαλτ ήρθε με τον θόρυβο των ρότορων που πλησίαζαν από τον βορρά. Η Τσαλτ δεν χρειάστηκε να παρατηρήσει την ασπροπράσινη ασπίδα στο πλάι του σκούρου μαύρου φακέλου της, μια αφηνιασμένη καφέ αρκούδα που κρατούσε επτά βυσσινί αστέρια, για να καταλάβει τον ήχο μιας φρεγάτας του Καλ. Μαζί με τόσα πολλά από τα χαμένα υψηλά επιστημονικά δεδομένα της χώρας, μόνο οι αρπακτικοί Καλ κατείχαν το μυστικό της κατασκευής υβριδικών αεροσκαφών.

«Πόλεμος, λοιπόν», ψιθύρισε ο Τσαλτ, όπως και στον εαυτό του. Γαμώτο.

2

image-placeholder

Έξι μπάλες

ΗΕλεύθερη Πολιτεία των Ατμοπλοίων (Δύο εκατομμύρια+ χρόνια μ.Χ.: Ιουλιανό ημερολόγιο).

Η πλατφόρμα της Κάσι Τέμπλαρ βγήκε στο ύπαιθρο. Ένας άγριος βρυχηθμός ξέσπασε γύρω από την αρένα, κάνοντάς την ακόμα πιο νευρική απ‘ ό,τι ήταν ένα δευτερόλεπτο πριν. Μην δείχνεις νευρική. Μην δείχνεις φοβισμένη, είπε στον εαυτό της. Είσαι εδώ για να πάρεις μέρος και όχι για να γελοιοποιηθείς τελείως. Αποφύγετε να καταλήξετε σαν μια κηλίδα στον τοίχο.

«Νομίζουν ότι θα χάσουμε», ψιθύρισε ο Μάγκνους, στο πλευρό της, καθώς η πλατφόρμα του ανελκυστήρα κουνήθηκε και σταμάτησε. Κατέβηκαν από την κρύα μεταλλική σχάρα της και βγήκαν στο αμμώδες έδαφος της αρένας. Η άμμος έτριζε κάτω από τις φτέρνες τους. Οι δερμάτινες μπότες της Κάσι ήταν δεμένες τόσο σφιχτά όσο και το στομάχι της. Ας τελειώνουμε με αυτό πριν εκραγώ από το άγχος.

«Τους ξεγελάς περισσότερο», είπε η Κάσι, διατηρώντας ένα γενναίο πρόσωπο για τον Μάγκνους. Ο αξιόπιστος, ντροπαλός Μάγκνους Κρεγκ καταγόταν από μια οικογένεια εμπόρων που έβγαζε καλά λεφτά από την εισαγωγή άνθρακα στην Ελεύθερη Πολιτεία του Στέιμαν. Κοίταξε γύρω της. Η κρεμαστή αρένα της Ελεύθερης Πολιτείας ήταν ο μεγαλύτερος ανοιχτός χώρος της πόλης. Ένα μακρόστενο οβάλ στάδιο με αμέτρητους κακούς τρόπους για να κόψεις τη δόξα σου, κρεμασμένο στο κενό ανάμεσα σε δύο πανύψηλα βουνά πάνω σε έναν ιλιγγιώδη ιστό από ατσάλινα καλώδια. Χιλιάδες μάτια την κοίταζαν από τα κλιμακωτά καθίσματα. Οι θεατές κάθονταν πάνω από τον ψηλό τοίχο που περιέβαλλε το οβάλ δάπεδο, παρακολουθώντας και χαζεύοντας, αλλά λίγα από αυτά τα μάτια ήταν ανθρώπινα. Η αρένα θεωρούνταν ιεροτελεστία για την τοπική νεολαία. Πώς θα μπορούσαμε να μην πάρουμε μέρος; Να αποφύγουμε να συμμετάσχουμε και να θεωρηθούμε δειλοί;

Όπως και η Κάσι, η ομάδα της αποτελούνταν από τα νεότερα μέλη της μικροσκοπικής ανθρώπινης κοινότητας της πόλης. Ήταν φίλη με όλους, αν και η αλήθεια είναι ότι κάποιους τους συμπαθούσε πολύ περισσότερο από άλλους. Ως μέλη της ανθρωπότητας, όλους τους συνέδεε το γεγονός ότι σε αυτή την ξένη χώρα ξεχώριζαν ως παραδοξότητες και περιέργειες. Μετανάστες και ξένοι σε μια ξένη χώρα. Πλάσματα από σάρκα και αίμα σε ένα έθνος από ευαίσθητες, αυτοαναπαραγόμενες μηχανές. Μια άλλη πλατφόρμα ανελκυστήρα εισήλθε στην αρένα. Σε αυτήν βρισκόταν η ψηλή Σκάρλετ Ντέλερ, η ταχύτατη κόρη ενός εξερευνητή που απουσίαζε από την πόλη για σημαντικά τμήματα του έτους. Τέλος, ήρθε η εκλεπτυσμένη, ανώτερη Σόφι Φοξ, οι γονείς της οποίας υπηρετούσαν ως προσωπικό της πρεσβείας του Βασιλείου Τζακελιανού. Ο Μάγκνους επρόκειτο να ιππεύσει με τη Σόφι σήμερα και έφυγε για να περπατήσει δίπλα της. Η Κάσι συμπαθούσε τον Μάγκνους περισσότερο απ‘ όσο ήταν διατεθειμένη να παραδεχτεί. Σίγουρα όχι στα άλλα κορίτσια της πόλης. Ένα αρσενικό της ηλικίας τους ήταν κάτι σπάνιο ανάμεσα σε αυτές τις γρήγορες μηχανές των βουνών.

Η Κάσι εξέτασε το δάπεδο της αρένας. Οι μισοί παίκτες είχαν φτάσει πριν από αυτούς, ενώ άλλα ασανσέρ λειτουργούσαν ακόμα, μεταφέροντας τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην αρένα. Πολλοί από τους νωρίτερα αφιχθέντες γονάτισαν προσευχόμενοι στο πάνθεον των παράξενων ρομποτικών θεών τους, τους Steamo Loa. Το βλέμμα της Κάσι πέρασε πάνω από τα ρομπότ που ψέλλιζαν και έγνεφαν και σταμάτησε στον καλύτερο φίλο της ανάμεσα στους Στέαμο, τον Άλιο Σκληρόκυκλο. Το νεαρό ρομπότ είχε μια ευγενική φύση που δυστυχώς ήταν φορτωμένη με μια πολεμική καταγωγή. Το ζεύγος των ενηλίκων που είχαν συμβάλει τα μέγιστα στην ψυχή και τον προγραμματισμό του, τη γέννησή του με όρους ρομπότ, κατατάσσονταν σπουδαία ανάμεσα στους ιππότες του Στεάμνου. Αλλά ο Άλιος δεν θα γινόταν ποτέ μαχητής. Όχι ακόμα κι αν ζούσε χίλια χρόνια - πράγμα που, δεδομένου ότι ήταν μια αργά γηράσκουσα αισθητή μηχανή, θα μπορούσε κάλλιστα να το κάνει. Αψηφώντας την πορεία που είχε ορίσει για τον Άλιος η φυλή του, είχε κερδίσει λίγους φίλους μεταξύ των άλλων ατμόπλοων. Ο Alios είχε αποτύχει στην επιλογή από κάθε τοπική πλευρά. Όχι, ο Άλιος θα διακινδύνευε τον μεταλλικό του λαιμό στην ομάδα της Κάσι σήμερα. Πήγε κοντά του.

«Δεν προσεύχεσαι για τη νίκη σήμερα, Άλιε;» ρώτησε η Κάσι.

«Μοιάζει ένα ευτελές, ανάξιο πράγμα», είπε ο Άλιος Σκληρόκυκλος, «να προσεύχεσαι για προσωπική δόξα. Άλλωστε, τα πνεύματα των Λόα επισκέπτονται μόνο τους ισχυρότερους από εμάς, αγγίζοντας εκείνους που χρειάζονται καθοδήγηση σε περιόδους μεγάλης σημασίας για τη φυλή μας. Αυτός δεν είμαι εγώ».

«Είσαι πάντα άξιος για μένα», είπε η Κάσι.

«Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας που το λέτε.»

«Δεν είναι καλοσύνη», χαμογέλασε η Κάσι, «είναι η απλή αλήθεια».

«Είναι η αλήθεια ποτέ απλή;» Ο νεαρός ατμομηχανικός γύρισε για να κοιτάξει το τεράστιο εξατροχοφόρο αγωνιστικό τους. «Θα το δούμε.»

Δεδομένου του πόσο γρήγορα μπορούσε να τρέχει ο Άλιος με τα πόδια του, ήταν ειρωνεία το γεγονός ότι ο ατμομηχανικός θα ανέβαινε σύντομα στο πιλοτήριο του αγωνιστικού οχήματος δίπλα της. Όπως ένας σημαντικός αριθμός γεννημένων πολεμιστών της Ελεύθερης Πολιτείας, η μορφή του έμοιαζε με εκείνη ενός κένταυρου χυμένου σε ατσάλι. Ένα τετράποδο κύριο σώμα με έναν δίχειρα ανθρωποειδή κορμό στο μπροστινό μέρος. Ένα ζεύγος κοντών στομίων έβγαινε τοξωτά από τη σπονδυλική του στήλη, λειτουργώντας ως σωλήνες εξάτμισης για το σύστημα ενέργειάς του. Το πρόσωπο του Alios έμοιαζε με μια χονδρική προσέγγιση ενός ανθρώπινου αρσενικού, με στόμα, μύτη και μάγουλα χυτά σαν τη μάσκα στο κράνος ενός ιππότη. Αντί για μάτια, διέθετε μια οπτική πλάκα που έμοιαζε με γείσο και παλλόταν με βυσσινί φως. Μερικές φορές το φως επιβραδυνόταν όπως η κόρη ενός Κύκλωπα, πριν εκσφενδονιστεί από άκρη σε άκρη. Η Κάσι γνώριζε το ρομπότ αρκετό καιρό ώστε να μπορεί να ερμηνεύσει συναισθήματα μόνο από τον χορό του φωτός στην οπτική του πλάκα.

«Θα σου πω μια αλήθεια», είπε η Κάσι. «Θα δώσουμε σε όλους όσους σε έδιωξαν από την ομάδα τους έναν πολύ καλό λόγο να το μετανιώσουν».

«Απαιτείται λογική προσοχή καθώς και άγριο θάρρος μέσα στην αρένα», είπε ο Άλιος. «Το Six-Ball είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής όσο και ένα παιχνίδι ωμής σωματικής δύναμης».

«Σκέψου εσύ», είπε η Κάσι. «Αφήστε με να χειριστώ τη βία».

«Θεέ μου», μουρμούρισε ο Άλιος. «Αυτό ακριβώς φοβόμουν. Ίσως θα έπρεπε τελικά να προσεύχομαι. Πώς αισθάνεσαι για το παιχνίδι σήμερα;»

«Διάβασα για ένα ανθρώπινο παιχνίδι που ονομάζεται Πόλο και είναι παρόμοιο με το Six-ball. Αυτό σημαίνει ότι πιθανώς εμείς το εφεύραμε και οι άνθρωποί σας το αντέγραψαν. Εξάλλου, αυτό είναι το έβδομο παιχνίδι της ημέρας», είπε η Κάσι. «Αυτό πρέπει να είναι τυχερό, σωστά;»

«Πιστεύω ότι το επτά είναι ένας απλός περιττός αριθμός χωρίς ιδιαίτερη στατιστική σημασία».

Μια ασώματη μηχανική φωνή ακούστηκε δυνατά και καθαρά στην κρεμαστή αρένα. «Αναβάτες ετοιμαστείτε να καβαλήσετε τους δρομείς σας».

Η Σόφι Φοξ πέρασε μπροστά από την Κάσι με τον αναβάτη της, τον Μάγκνους. Ο Μάγκνους φαινόταν σχεδόν τόσο νευρικός όσο ένιωθε η Κάσι. Η Σόφι, βέβαια, θα μπορούσε να κάνει μια χαλαρή βόλτα σε ένα πάρκο με μια ομπρέλα για να την προστατεύει από τον ήλιο. Τόσο δροσερή όσο και η σκιά κάτω από τις τέντες. «Νομίζω ότι ο δρομέας μου πρέπει να πάρει την πρώτη θέση», είπε η Σόφι, σαν να της είχε περάσει μόλις τώρα από το μυαλό αυτή η σκέψη. «Ναι, αυτό θα ήταν το καλύτερο.»

«Ο Άλιος είναι πιο ικανός σε αυτή τη θέση», είπε η Κάσι.

«Με εσάς να τον οδηγείτε, φυσικά;»

«Δεν νομίζω ότι μπορώ να συναγωνιστώ τον Alios στο σημείο», έβηξε ο Magnus.

Η Σόφι του έριξε ένα καυστικό βλέμμα. «Φυσικά και μπορείς.»

«Συμφωνήσαμε στη στρατηγική μας». Σίγουρα διαφωνήσαμε αρκετά γι‘ αυτό. «Η ανεστραμμένη πυραμίδα με τον Alios ως επικεφαλής ανιχνευτή.» Που σήμαινε τρεις δρομείς φαρδιά πλατιά μπροστά, δύο να κρέμονται πίσω στη μέση του λαβύρινθου για να ακούσουν για χτύπημα της μπάλας. Ένας άλλος στην άμυνα γύρω από το τούνελ του τέρματος, προστατεύοντας την τελική τους ζώνη.

«Ω, η στρατηγική είναι ικανοποιητική», είπε η Sophie. «Απλά όχι ο ρόλος μου σε αυτήν».

Η Κάσι δεν ήθελε να αμφισβητήσει τις ικανότητες του Μάγκνους, κάτι στο οποίο αναμφίβολα βασιζόταν η Σόφι. «Υπάρχουν πολλές μπάλες και πολλές κατευθύνσεις για να ανιχνεύσουμε», είπε η Κάσι. «Ίσως μπορούμε να μοιραστούμε το σημείο».

Η Σόφι κοίταξε τον Μάγκνους και μετά με περισσότερο νόημα την Κάσι. «Δεν είμαι πολύ καλή στο να μοιράζομαι».

Ναι, και δεν έκανες τα πάντα για να φέρεις τον Magnus στο πιλοτήριο σου ως συνοδηγό σου. «Λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να μοιραστούμε τη νίκη μας με τόση ψυχραιμία όση θα μοιραζόμασταν και μια ήττα».

«Ούτε εγώ είμαι πολύ καλή στο να χάνω», είπε η Σόφι. «Ευτυχώς, αυτό δεν είναι κάτι που σκοπεύω να συνηθίσω».

Με κάποιο τρόπο, είμαι σίγουρος ότι δεν θα χρειαστεί. Η Κάσι έψαξε για την υπόλοιπη ομάδα. Η Σκάρλετ Ντέλερ είχε ήδη διανύσει τη μισή διαδρομή προς το αγωνιστικό της στην άλλη πλευρά της αρένας, προσπερνώντας άλλα τρία οχήματα που περίμεναν να ανέβουν οι αναβάτες του Βασιλείου. Η Σκάρλετ είχε ζευγαρώσει με έναν καραβανά. Ένα πιθανό παλικάρι που επισκεπτόταν την Ελεύθερη Πολιτεία για εμπορικούς λόγους και που πίστευε στις πιθανότητές του μέσα στην κρεμαστή αρένα. Ήταν συνηθισμένος σε άλογα και μουλάρια και, όπως ισχυριζόταν, τα είχε καταφέρει καλά ως αναβάτης σε στάδιο στην πατρίδα του. Η Κάσι εκτιμούσε ότι θα απογοητευόταν για το πόσο καλά θα μπορούσε να μεταφραστεί εδώ το ταλέντο του στις ιπποδρομίες.

Η Κάσι είδε έναν ελαφρώς μεγαλύτερο άνδρα να πλησιάζει. Μπορούσε να καταλάβει από το καμάρι του ότι ήταν ο Ρέμους Ρόουστοουν, το ίδιο αλαζονικός και γεμάτος με τον εαυτό του όπως πάντα. Το αγόρι είχε έξι ολόκληρα χρόνια διαφορά από τους υπόλοιπους, μαζί με πενήντα κιλά μυών. Τα περισσότερα από αυτά ανάμεσα στα αυτιά του. «Άκουσα τις φήμες και έπρεπε να έρθω να το δω με τα μάτια μου. Πραγματικά θα οδηγήσεις σήμερα μια ομάδα εξάδας;»

«Όχι, Rawstone, είμαι εδώ για να γυαλίσω τους δρομείς».

«Τουλάχιστον αυτό θα ήταν πιο ασφαλές, πριγκίπισσα».

Πριγκίπισσα, αυτό ήταν το παρατσούκλι του για να την πειράξει. Φυσικά, δεν ήταν τίποτα άλλο από αυτό. «Είσαι προορισμένος να γίνεις οδηγός, Ρόουστοουν. Δεν έχεις κανέναν να σε οδηγήσει στα βουνά σήμερα; Ή πάνω; Ή τριγύρω.»

«Διάολε, αν το έκανα, θα τους έλεγα να περιμένουν για αύριο. Αυτό θα είναι κάτι που αξίζει να δεις, πιστεύω».

«Έπρεπε να πληρώσεις παραπάνω για να έρθεις στην αρένα και να με ενοχλήσεις;»

«Έχω φίλους σε υψηλές θέσεις, πριγκίπισσα. Φυσικά, στη Μηχανική Σπονδυλική Στήλη, όλες οι θέσεις είναι υψηλές».

«Θέλεις να παίξουμε, Ρέμους Ρόουστοουν; Θα μπορούσαμε να διώξουμε αυτόν τον καραβανά από την ομάδα και εσύ να είσαι συνοδηγός με τη Σκάρλετ».

«Όταν παίζω, θέλω να ξέρω ότι έχω πιθανότητες να κερδίσω».

«Δεν έχουμε απλά μια ευκαιρία», επέμεινε η Κάσι, «θα κερδίσουμε».

«Θέλεις να βάλουμε ένα στοίχημα γι‘ αυτό;»

«Πες το!» Σχεδόν αμέσως μόλις η Κάσι μίλησε, μετάνιωσε για τα λόγια της.

«Λοιπόν, κανένας από εμάς δεν έχει λεφτά που να αξίζουν μια κουταλιά», είπε ο Ρόουστοουν. «Οπότε, ας κάνουμε το βραβείο μια χάρη. Αν κερδίσω εγώ, πρέπει να κάνεις εσύ ένα για μένα και το αντίστροφο».

«Τι στο καλό νομίζεις ότι θα σου ζητούσα να κάνεις;»

«Δεν ξέρω. Να κάνω μια βόλτα γύρω από τα βουνά, όταν ξαναπάω στην πεδιάδα; Μπορείς να το ονομάσεις. Αλλά μη σπαταλάς πολλές σκέψεις γι‘ αυτό. Γιατί αυτό είναι ένα στοίχημα που πιστεύω ότι θα εισπράξω».

«Ετοιμαστείτε να απογοητευτείτε!» Η Κάσι τον ακολούθησε καθώς έφευγε.

«Χμμμ», είπε ο Άλιος.

Η Κάσι έριξε ένα βλέμμα στον ατμόπλοιο. «Έχεις κάτι να πεις;»

«Ο κύριος Rawstone μπορεί να