Ανάπηρος Ορίζοντας

By Κυριάκος Στυλιανού

Ο συγγραφέας Κυριάκος Στυλιανού, μετά τη συλλογή διηγημάτων του Κλεμμένα Παιχνίδια, η οποία συμπεριλήφθηκε στη Βραχεία Λίστα των Κρατικών Bραβείων Λογοτεχνίας 2022, επιστρέφει με τη νουβέλα Ανάπηρος Ορίζοντας. Το έργο αντανακλά το διαγενεακό τραύμα και το ψυχολογικό αποτύπωμα που έχει χαράξει στην ψυχή όλων των Κυπρίων η τουρκική εισβολή του 1974.  Οι επιπτώσεις που άφησε πίσω του ο πόλεμος, σε όλα τα επίπεδα, μεγάλες, ειδικά όταν αυτός σφραγίζεται στη μνήμη ενός μικρού παιδιού. Ο Λευτέρης μεγαλώνοντας προσπαθεί ν’ ανακαλύψει τη δική του κρυμμένη αλήθεια, τη δική του θέση στα σύγχρονα κυπριακά δεδομένα. Η αλήθεια μπορεί να τον ελευθερώσει ή και να τον καταστρέψει ολοκληρωτικά!

---

Ένας μύθος που ψάχνει στα συντρίμμια του πολέμου την αλήθεια του.

Ένας μονόλογος που γυρεύει με γνώση, τόλμη κι έρωτα το άλλο του μισό.

Μερικές δεκαετίες μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, οι μνήμες του ολέθρου και της καταστροφής χαράζουν ακόμα με αίμα και δάκρυ τις κορυφογραμμές των γενιών που έπονται.

Τα πρόσωπα του έργου  μετατρέπονται άλλοτε  σε στέρεες και ζωντανές μνήμες κι άλλοτε σε φευγαλέες κι άπιαστες εικόνες του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Ο Λευτέρης,  παιδάκι στην εισβολή, μεγάλωσε.  Μεγάλωσε ψάχνοντας τη δική του αλήθεια… την αλήθεια του τόπου του…

την αλήθεια του δικού του…

του δικού μας… α ν ά π η ρ ο υ  ο ρ ί ζ ο ν τ α.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Armida Publications
• Release date: Jun 27, 2024
• ISBN: 9789925601578

Book preview

Τίτλοι

Copyright © 2024 Κυριάκος Στυλιανού

[e-mail]

Εκδόσεις Αρμίδα

Βαλέστα 36Α, 2370, Άγιος Δομέτιος, Λευκωσία, Κύπρος

(Ιδρυτικό μέλος Συνδέσμου Εκδοτών Κύπρου, μέλος Independent Book Publishers Association - USA & Independent Publishers Guild - UK)

www.armidabooks.com | Great Literature. One book at a time.

Εικόνες εξωφύλλου:

Yan Ots και Laurie Amerson on Unsplash

Φιλολογική επιμέλεια:

Σταυρούλα Μπίου

Σχεδιασμός/παραγωγή:

Eκδόσεις Aρμίδα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιοδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του Εκδότη ή του Συγγραφέα.

Πρώτη έκδοση: Ιούλιος 2024

ISBN paperback: 978-9925-601-56-1

ISBN epub: 978-9925-601-57-8

Περιεχόμενα

Περιεχόμενα

Αφιέρωση

Πρόλογος

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

Επίλογος

Αφιέρωση

Στους γονείς μου,

στ’ αδέλφια μου,

στην οικογένειά μου

και στον αδελφικό μου φίλο Κώστα Μακρυγιώργη

Πρόλογος

«Ελευθέριος Ελευθερίου», συστήθηκε, με φωνή που υποβάθμιζε παρά εξύψωνε τα γράμματα του ονόματός του. Αυτό ακριβώς σκέφτηκε ο ψηλός, μεσήλικας άντρας για τον πελάτη του.

«Μάριος. Μάριος… σκέτο», απάντησε ο γιατρός, γελώντας ελαφρά.

«Σκέτος… έν’ το επίθετό σας;» έκανε τότε ο νεαρός, χωρίς ωστόσο να καθρεφτιστεί στην έκφραση του προσώπου του η ανάλογη κωμική έκφραση.

«Μάλλον, ’εν εξαναήρτες…» του είπε, θέλοντας να βεβαιωθεί απόλυτα πως δεν μπέρδευε τον νεαρό με κάποιον από τους πολλούς που είχαν επισκεφθεί κατά καιρούς το ιατρείο του.

«Έν’ η πρώτη φορά», απάντησε κάπως φοβισμένα.

«Έννεν τίποτε, πίστεψέ με…»

Ο νεαρός έμεινε να κοιτάζει έξω από το ανοιχτό παράθυρο του ιατρείου, με βλέμμα χαμένο.

«Ίντα που βλέπεις;»

«Τίποτε».

«Θα ήθελες νά ’ρτεις και να σταθείς δαμαί μαζί μου;» τον ξαναρώτησε ο γιατρός, ο οποίος στεκόταν ήδη μπροστά από το παράθυρο.

Βόρεια, το βουνό με τα πέντε δάχτυλα έπαιζε κρυφτό με τα μαύρα σύννεφα που είχαν μαζευτεί στον ουρανό. Βρισκόμασταν στα τέλη Νοέμβρη, μα η γη ήταν παντού κατάξερη. Τα σπίτια από μακριά μίκραιναν και σιγά σιγά έσβηναν.

«Ξηρασία τζαι φέτος… Ξηρασία τζαι σκόνη μαζί… Αν συνεχίσει τζι’ άλλον τούτη η κατάσταση, βλέπω μας να μεταναστεύουμε μαζικά ’πού το νησί! Η κατάσταση που ζούμε δεν πάει άλλο…»

Ο νεαρός κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, δείχνοντας να συμφωνεί με τα λόγια που μόλις άκουσε.

Ένα ακατανόμαστο βουητό έφτασε στ’ αυτιά του γιατρού προκαλώντας του δυσφορία. Οι ανέμελες φωνές των παιδιών που έπαιζαν στους δρόμους της γειτονιάς δυστυχώς δεν ακούγονταν πια.

«Τι λες τζ’ εσύ;» συνέχισε.

Ο νεαρός τότε κοίταξε για πρώτη φορά στα μάτια τον γιατρό, δείχνοντας αποφασισμένος να βγάλει έξω τα εσώψυχά του.

Ξάφνου οι φωνές των παιδιών επανήλθαν, ίσως για να σιγήσουν το ενοχλητικό βουητό. Την ίδια στιγμή ο ήλιος ξεπρόβαλε πίσω από τα σύννεφα, ρίχνοντας τις αχτίδες του προς το ανοιχτό παράθυρο του ιατρείου.

Ο Ελευθέριος κάθισε μπροστά από τον γιατρό και τον κοίταξε ξανά κατάματα.

1

«Έν’ δύσκολο, πολλά δύσκολον να νιώσεις τον πόλεμο όταν είσαι μόλις στα εφτά σου, τζι’ άλλον τόσο να τον ξαναζήσεις… Τα μαχητικά μπορεί κάποτε να σιγήσουν, μα οι πόμπες του πολέμου εννά συνεχίσουν για πάντα να εκρήγνυνται μέσα μου… Μετά ’πού χρόνια συνειδητοποιείς τι πράμα ακριβώς σου είχε συμβεί…»

«’Εν έχασες κάποιον δικό σου, ’πού τα λίγα που ξέρω για σένα».

«Ναι… όντως. Τούτος έν’ ένας σημαντικός λόγος για να μεν παραπονιούμαι…»

«’Εν είπα έτσι πράμα… Τις πιο πολλές φορές ’εν υπάρχει μέτρο σύγκρισης στις δυστυχίες των ανθρώπων».

Θυμάμαι τη μέρα που ξέσπασε ο πόλεμος τη μητέρα μου να πέφτει ενστικτωδώς πάνω μου για να με προφυλάξει από τις βόμβες των αεροπλάνων, και μετά τον πατέρα μου να απλώνει τα χέρια του απάνω μας.

«Θυμάσαι ίνταλως εφύαμεν άρον άρον ’πού το σπίτι μας;» με ρώτησε μια μέρα η μητέρα μου.

«Ναι, πώς να ξεχάσω, ήμουν εφτά χρονών που εφύαμεν ’πού την Τζερύνεια. Εκατεβήκαμε γλήορα γλήορα στο ισόγειον για να γλιτώσουμε. Ήμαστεν ούλλοι τόσο φοητσιασμένοι, μα πιο πολλά εσύ, μάμμα».

«Ναι, εφοούμουν πιο πολλά για σας. Πως εννά σας έχανα για πάντα…»

«Είμαστε όμως ούλλοι δαμαί τωρά».

Ο πατέρας, πριν από την εισβολή των Τούρκων στο νησί, είχε ένα μικρό ξενοδοχείο στη Λάπηθο, το οποίο συντηρούσε με αγάπη κι αφοσίωση. Τους χειμώνες το ξενοδοχείο φιλοξενούσε επιχειρηματίες κυρίως από το εξωτερικό, ενώ τα καλοκαίρια Κύπριους και ξένους μαζί που ήθελαν να περάσουν τις διακοπές τους στην Κερύνεια. Για τον πατέρα το ξενοδοχείο αυτό ήταν δεύτερο σπίτι, κάτι που ενοχλούσε τη μητέρα που έμενε μόνη ώρες πολλές στο σπίτι. Το παράπονό της