دکتر سَرگُلزاییاختلالات شخصیت عبارتند از مجموعه اختلال‌های روان شناختی که ویژگی اصلی آن‌ها رفتارهای خشک و غیرقابل انعطاف است. این رفتارها به اشخاص آسیب می‌رساند، چون مانع سازگاری آن‌ها با الزام‌های زندگی روزانه می‌شود و روابط آن‌ها را با دیگران مختل می‌سازد.اختلال شخصیتشخصیت، بیانگر آن دسته از ویژگی‌های فردی است که شامل الگوهای ثابت فکری، عاطفی و رفتاری است (پروین، جان، ۲۰۰۱، ص۳). این تعریف بیانگر آن دسته از ویژگی‌های فردی با ثبات چه در زمینهٔ فکری، رفتاری یا عاطفی است.اختلال یا نابهنجاری بر اساس چهار خصیصه تعریف شده‌است که عبارتند از:پریشانی: تجربه عذاب هیجانی یا جسمانی، در زندگی متداولاختلال: کاهش توانایی فرد در انجام امور روز مره به‌طوری‌که نتواند کارهایش را به نحو مطلوب انجام دهد.به مخاطره انداختن خود و دیگران با کارهایی که انجام می‌دهند.لحاظ اجتماعی و فرهنگی غیرقابل قبول باشد.اشخاصی که به اختلال‌های شخصیتی دچار هستند، صفات شخصیتی ناسازگارانه دارند و این صفت‌ها آن‌قدر ژرف و عمیق حکاکی شده‌اند که در برابر هرگونه تغییر و دگرگونی مقاومت می‌کنند. در بیشتر مواقع این اشخاص گمان می‌کنند دیگران باید تغییر کنند تا با آن‌ها مطابقت داشته باشند و نه بر عکس. اشخاص مبتلا به اختلال‌های شخصیت خود و دنیا را به گونه‌ای تفسیر می‌کنند که برایشان به شدت ناراحت‌کننده است یا توانایی آن‌ها را برای زندگی عادی از بین می‌برد. تجربه‌های ناسازگارانهٔ آن‌ها از خودشان و دنیا از کودکی و نوجوانی آغاز می‌شود و به‌تدریج و در همه جا بر زندگی‌شان تأثیر می‌گذارد. اختلال‌های شخصیت، انواع مختلف دارد و اندیشه، احساسات، و رفتارهای مورد تجربهٔ شخص بسته به نوع اختلال شخصیت می‌تواند متفاوت باشد. شخصیت می‌تواند سازگار یا ناسازگار باشد و این ارتباط نزدیکی با «انعطاف‌پذیری» دارد. اختلال شخصیت[۱] یعنی «رفتارهای ناسازگار و انعطاف‌ناپذیر در برخورد با محیط و موقعیت‌ها»آن‌ها ممکن است ناگهان حرف‌هایی بر اساس محیط فعلی خود بزنند که خود از آن حرف پشیمان شوند.ارتباط سازوکارهای دفاعی در اختلالات شخصیت با افسردگی و اضطرابدفاع‌ها در موثرترین حالتِ خود به ویژه در افراد مبتلا به اختلال شخصیت می‌توانند اضطراب و افسردگی را به کلی از بین ببرند. پس یکی از دلایل عمده افراد مبتلا به اختلالات شخصیت از تغییر ندادن رفتارشان همین است که دست کشیدن از هر دفاع یعنی بیشتر شدن اضطراب و افسردگی خودآگاهانه آن‌ها.[۲]طبقه‌بندی اختلالاتبر اساس DSM-IV-TR ده اختلال شخصیت در سه گروه طبقه‌بندی شده‌است.گروه A افراد عجیب و نامتعارفاختلال شخصیت پارانوئید[۳]اختلال شخصیت اسکیزوئید[۴]اختلال شخصیت اسکیزوتایپال[۵]گروه B افراد نمایشی-احساساتی و دمدمیضد اجتماعی[۶]اختلال شخصیتی مرزی[۷]اختلال شخصیت نمایشی[۸]اختلال شخصیت خودشیفته[۹]گروه C افراد مضطرب و هراساناختلال شخصیت دوری‌گزین[۱۰]اختلال شخصیت وابستهاختلال شخصیت وسواسی جبری[۱۱]سایر اختلالات شخصیتاختلال شخصیت افسرده[۱۲]منفعل - مهاجم[۱۳]ملاک‌های تشخیصی کلی برای اختلال شخصیتیک الگوی پایدار در گسترهٔ وسیعی از موقعیت‌های شخصی و اجتماعی، انعطاف‌ناپذیر و فراگیر است.این الگوی پایدار از لحاظ بالینی به پریشانی یا اختلال قابل ملاحظه در کارکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم کارکرد منجر می‌شود.این الگو، با ثبات و طولانی مدت است و آغاز آن را می‌توان دست کم در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی جستجو کرد.این الگوی پایدار به نحو بهتری به عنوان جلوه یا پیامد اختلال روانی دیگر تبیین نمی‌شود.این الگوی پایدار ناشی از اثرات فیزیولوژیایی مستقیم یک ماده (مانند سوء مصرف یک دارو، دارو درمانی) یا یک بیماری جسمانی (مانند آسیب سر) نیست.این الگوی پایدار از رفتار و تجربهٔ درونی که به میزان قابل ملاحظه‌ای با انتظارات فرهنگی فرد مغایرت دارد. این الگو در دو (یا بیشتر از دو) مورد از موارد زیر آشکار می‌شود:شناخت (یعنی راه‌های ادراک و تفسر خویشتن، دیگران و رویدادها)هیجان پذیری (یعنی دامنه، شدت، نااستواری هیجانی و مناسب بودن پاسخ هیجانی)کارکرد میان فردیکنترل تکانهPersonality disorders (PD) are a class of mental disorders characterized by enduring maladaptive patterns of behavior, cognition, and inner experience, exhibited across many contexts and deviating from those accepted by the individual's culture. These patterns develop early, are inflexible, and are associated with significant distress or disability. The definitions may vary somewhat, according to source, and remain a matter of controversy.[2][3][4] Official criteria for diagnosing personality disorders are listed in the Diagnostic and Statistical M