بولیمیا نوعی پرخوری عصبی است. در این بیماری فرد ابتدا مقدار زیادی غذا می‌خورد و سپس با ایجاد استفراغ عمدی یا مصرف ملین یا مدر می‌کوشد از افزایش وزن خود جلوگیری کند. شیوع این بیماری در زنان جوان بیشتر است. پرخوری عصبی که به آن پرخوری نیز می‌گویند، نوعی اختلال در خوردن است که با پرخوری و به دنبال آن پاکسازی مشخص می‌شود.[۱] پرخوری به خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه گفته می‌شود.[۱] پاکسازی به تلاش برای از بین بردن غذای مصرفی اشاره دارد.[۱] این کار ممکن است با استفراغ یا مصرف ملین انجام شود.[۱] سایر تلاش‌ها برای کاهش وزن ممکن است شامل استفاده از داروهای ادرار آور، محرک‌ها، روزه آب یا ورزش بیش از حد باشد.[۱][۲] وزن بیشتر افراد مبتلا به پرخوری عصبی در محدوده طبیعی است.[۳] واداشتن به استفراغ ممکن است منجر به ضخیم شدن پوست در انگشتان و شکسته شدن دندان شود.[۱] پرخوری عصبی غالباً با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و مشکلات مربوط به مواد مخدر یا الکل همراه است.[۱] همچنین خطر خودکشی و خودزنی در این افراد بیشتر است.[۴] پرخوری عصبی بیشتر در بین کسانی که خویشاوند نزدیک با این بیماری دارند شایع است.[۱] درصدی از خطر که به علت ژنتیک تخمین زده می‌شود بین ۳۰ تا ۸۰ درصد است.[۲] از دیگر عوامل خطر این بیماری می‌توان به استرس روانی، فشار فرهنگی برای دستیابی به نوع بدنی خاص، عزت نفس ضعیف و چاقی اشاره کرد.[۱][۲] زندگی در فرهنگی که باعث رژیم گرفتن می‌شود و داشتن والدینی که نگران وزن هستند نیز از خطرات آن است.[۲] تشخیص براساس سابقه پزشکی فرد است.[۵] با این حال، تشخیص گذاری دشوار است، زیرا افراد معمولاً در مورد عادت‌های پرخوری و پاکسازی پنهانی عمل می‌کنند.[۲] بعلاوه، تشخیص بی اشتهایی عصبی نسبت به پرخوری عصبی برتری دارد.[۲] سایر اختلالات مشابه شامل اختلال پرخوری، سندرم کلاین-لوین و اختلال شخصیت مرزی است.[۵] درمان شناختی رفتاری، درمان اصلی بیماری پرخوری است.[۱][۶] داروهای ضد افسردگی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) یا کلاس‌های ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است یک مزیت نسبی داشته باشد.[۲][۷] در حالی که نتایج درمانی افراد مبتلا به پرخوری عصبی به‌طور معمول بهتر از افراد مبتلا به بی اشتهایی است، خطر مرگ در بین افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر از جمعیت عمومی است.[۴] در ۱۰ سال پس از دریافت درمان، حدود ۵۰٪ از افراد کاملاً بهبود می‌یابند.[۲] بولیمیا در زنان حدود ۹ برابر بیشتر از مردان اتفاق می‌افتد.[۵] در میان زنان، بالاترین میزان در بزرگسالان جوان است.[۵] بولیمیا توسط جرالد راسل روان‌پزشک انگلیسی در سال ۱۹۷۹ نامگذاری و توصیف شد[۸][۹]علائم و نشانه‌ها[ویرایش]پرخوری عصبی معمولاً شامل غذا خوردن سریع و خارج از کنترل است که ممکن است توسط فرد دیگر یا با ایجاد درد معده در اثر افزایش بیش از حدحجم معده، و به دنبال آن ایجاد استفراغ توسط خود یا سایر اشکال تصفیه، متوقف شود. این چرخه ممکن است چندین بار در هفته یا در موارد جدی تر، چندین بار در روز تکرار شود[۱۰] و مستقیماً باعث شود:جستارهای وابسته[ویرایش]پرخوری عصبی معمولاً شامل غذا خوردن سریع و خارج از کنترل است که ممکن است توسط فرد دیگر یا با ایجاد درد معده در اثر افزایش بیش از حدحجم معده، و به دنبال آن ایجاد استفراغ توسط خود یا سایر اشکال تصفیه، متوقف شود. این چرخه ممکن است چندین بار در هفته یا در موارد جدی تر، چندین بار در روز تکرار شود[۱۱] و مستقیماً باعث شود: رفلاکس مزمن معده بعد از غذا خوردن، ثانویه به استفراغ کم‌آبی و هیپوکالمی به دلیل از دست دادن پتاسیم کلیه در حضور آلکالوز و استفراغ مکرر عدم تعادل الکترولیت‌ها، که می‌تواند منجر به ریتم غیرطبیعی قلب، ایست قلبی و حتی مرگ شود ازوفاژیت، یا التهاب مری پارگی مالوری-ویس سندرم بورهاو، پارگی دیواره مری به دلیل استفراغ آسیب به دهان، که در آن قرار دادن مکرر انگشتان یا اشیا دیگر باعث پارگی مخاط دهان یا گلو می‌شود. علامت راسل: پینه در مچ و پشت دست به دلیل ضربه مکرر به دندان‌های ثنا پیرولیز یا فرسایش شدید مینای دندان غدد بزاقی متورم (به عنوان مثال، در گردن، زیر خط فک) گاستروپارزی یا تأخیر در تخلیه معده یبوست یا اسهال تاکی کاردی یا تپش قلب افت فشار خون زخم معده ناباروری نوسانات ثابت وزن معمول است ممکن است افزایش سطح قند خون، کلسترول و آمیلاز وجود داشته باشد ممکن است بعد از استفراغ کاهش قند خون رخ دهد اینها برخی از علائمی است که نشان می‌دهد کسی دچار پرخوری عصبی است:[۱۲]تثبیت تعداد کالری مصرف شدهتثبیت و آگاهی شدید از وزن فردعزت نفس پایین و / یا آسیب رساندن به خودتمایل به خودکشیچرخه قاعدگی نامنظم در زنانمراجعه منظم به دستشویی، به خصوص کمی بعد از غذا خوردنافسردگی، اخ